حسین بن ابوالحسن غراء توانگر نجف ابادی اصفهانی

[ویکی فقه] حسین بن ابوالحسن غراء توانگر نجف آبادی اصفهانی. حسین بن ابوالحسن غراء توانگر نجف آبادی اصفهانی، از شعرای قرن چهاردهم هجری اصفهان می باشد.
حسین توانگر نجف آبادی متخلّص به «غرّاء» ابن ابوالحسن از شعرای قرن چهاردهم هجری [در حدود سال ۱۲۴۶ش در نجف آباد متولّد شد. تحصیلات مقدماتی را نزد آقاسیّد هاشم آیت نجف آبادی آموخت. سپس به اصفهان شتافت و مغنی و مطوّل را نزد علمای آنجا فراگرفت. و منظومه سبزواری و شفای بوعلی سینا را نزد حکیم جهانگیرخان قشقائی خواند و در سایر علوم مانند صرف و نحو، منطق، لغت، هیئت، طب و تاریخ مهارتی به سزا یافت. پس از چندی از لباس روحانیت خارج شده و در «کمپانی مسعودیه» اصفهان به کار پرداخت. سپس در گلپایگان و نجف آباد به تجارت پرداخت.
وفات
وی سرانجام در ۱۸ مرداد ۱۳۵۴ش پس از عمری طولانی وفات یافته و در نجف آباد مدفون شد. در سرودن انواع شعر مهارت داشت و در انجمن های ادبی اصفهان و نجف آباد شرکت می کرد و اشعارش در مجله ارمغان به طبع می رسید.
تالیفات
از آثار و تالیفات اوست: ۱. «اندرز نامه پدر و پسر» منظوم، که در سال ۱۳۳۳ش به ضمیمه روزنامه حیات اصفهان به طبع رسید. ۲. دیوان قصائد ۳. مجموعه غزلیات، قطعات و مثنویات ۴. مقالاتی به شیوه «چهار مقاله» نظامی عروضی که در موضوعات گوناگون نوشته است.
مهدوی، سید مصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۳۳۷-۳۳۸.
...