[ویکی فقه] حسین باوَرْدی ، متخلص به فیضی ، شاعر و ادیب سده ۹ق /۱۵م می باشد.
در برخی مآخذ و همچنین آثار وی ، نام او امیر سید حسین ابیوردی ، حسین ابیوردی ، و میرحسین باوردی آمده است . از تاریخ تولد و مرگ ، زادگاه و محل درگذشت او اطلاعی در دست نیست ؛ فقط می دانیم که در جوانی برای تحصیل علم به هرات رفته ، و پس از خاتمه آن به همراه میرزا کیجیک خان راهی سفر مکه شده ، و عراق ، فارس و روم را نیز سیاحت کرده ، و به صحبت علما و حکما و اولیای آن دیار رسیده است از بررسی آثارش می توان دریافت که اغلب اوقاتش در سفر می گذشته ، و با سلاطین و شاهزادگان و امرای دوران خود همنشین بوده ، و با عبدالرحمان جامی (۸۱۷ - ۸۹۸ق ) مراوده و مکاتبه داشته است . همچنین به نظر می رسد که باوردی پیوسته در معرض تهمت و غرض ورزی حسودان قرار داشته است ، چنانکه برخی از ابیات وی را بی معنی و ناموزون دانسته ، و به همین سبب ، او را به جنون متهم ساخته بودند. جامی در قطعه ای که برای کتاب انیس العاشقین او نوشته است ، آرزو می کند که وی «از سر انگشت عیب جویان دور» باشد.
آثار
بررسی آثار باوردی نشان می دهد که وی نه در سرودن شعر چندان توانا بوده ، و نه در نوشتن نثر؛ هر چند که در قصیده و مثنوی دستی داشته است .
← منظومه چارتخت
(۱) ایرج افشار، «دو اثر از حسین ابیوردی »، فرهنگ ایران زمین ، تهران ، ۱۳۳۲-۱۳۵۳ش ، س ۱۵، شم ۵.(۲) حسین باوردی ، «چارتخت ».(۳) حسین باوردی ، «انیس العاشقین »، فرهنگ ایران زمین .(۴) علیشیر نوایی ، مجالس النفائس ، به کوشش علی اصغر حکمت ، تهران ، ۱۳۶۳ش، جلال خسروشاهی .
در برخی مآخذ و همچنین آثار وی ، نام او امیر سید حسین ابیوردی ، حسین ابیوردی ، و میرحسین باوردی آمده است . از تاریخ تولد و مرگ ، زادگاه و محل درگذشت او اطلاعی در دست نیست ؛ فقط می دانیم که در جوانی برای تحصیل علم به هرات رفته ، و پس از خاتمه آن به همراه میرزا کیجیک خان راهی سفر مکه شده ، و عراق ، فارس و روم را نیز سیاحت کرده ، و به صحبت علما و حکما و اولیای آن دیار رسیده است از بررسی آثارش می توان دریافت که اغلب اوقاتش در سفر می گذشته ، و با سلاطین و شاهزادگان و امرای دوران خود همنشین بوده ، و با عبدالرحمان جامی (۸۱۷ - ۸۹۸ق ) مراوده و مکاتبه داشته است . همچنین به نظر می رسد که باوردی پیوسته در معرض تهمت و غرض ورزی حسودان قرار داشته است ، چنانکه برخی از ابیات وی را بی معنی و ناموزون دانسته ، و به همین سبب ، او را به جنون متهم ساخته بودند. جامی در قطعه ای که برای کتاب انیس العاشقین او نوشته است ، آرزو می کند که وی «از سر انگشت عیب جویان دور» باشد.
آثار
بررسی آثار باوردی نشان می دهد که وی نه در سرودن شعر چندان توانا بوده ، و نه در نوشتن نثر؛ هر چند که در قصیده و مثنوی دستی داشته است .
← منظومه چارتخت
(۱) ایرج افشار، «دو اثر از حسین ابیوردی »، فرهنگ ایران زمین ، تهران ، ۱۳۳۲-۱۳۵۳ش ، س ۱۵، شم ۵.(۲) حسین باوردی ، «چارتخت ».(۳) حسین باوردی ، «انیس العاشقین »، فرهنگ ایران زمین .(۴) علیشیر نوایی ، مجالس النفائس ، به کوشش علی اصغر حکمت ، تهران ، ۱۳۶۳ش، جلال خسروشاهی .
wikifeqh: فیضی