حسن بن اسدالله رافت فرمان ارای اصفهانی

[ویکی فقه] حسن بن اسدالله رافت فرمان آرای اصفهانی. حسن بن اسداللّه رأفت فرمان آرا اصفهانی، از شعراء و خوش نویسان اصفهان در قرن چهاردهم هجری می باشد.
میرزا حسن فرمان آرا، متخلّص به «رافت» میرزا حسن در اصفهان علم و ادب آموخت و به خاطر مهارت در انشاء و ادب در سمت منشی گری کنسولگری انگلیس به کار پرداخت. او مردی فاضل و خوش مشرب بود و علماء و ادباء به گرد او جمع می شدند و محفل علم و ادب تشکیل می دادند. خود او طبع روانی در شعر داشت و عضو انجمن ادبی شیدا بود و اشعارش در دوره اول مجله دانشکده به چاپ می رسید. [همچنین او انجمن ادبی محبّت را تاسیس کرد. وی خطوط مختلف خصوصاً خط نسخ را خوش می نوشت. نمونه ای از خط او (آیةالکرسی) با رقم «کتبه العبد الاقل حسن بن میرزا اسداللَّه خان اصفهانی ۱۳۲۱» همچنین نسخه ای از قرآن کریم نزد فرزندش ابراهیم فرمان آرا موجود است.
وفات
رافت اصفهانی در ۲ ذیقعدة الحرام ۱۳۵۸ق وفات نمود و در یکی از اطاق های شمالی تکیه مادر شاهزاده دفن شد. مادّه تاریخ فوتش این بیت است:کرد بیرون سر از جنت و گفت ••••• پی تاریخ وفات «الغفران»این بیت از اوست:گر سوخت به دور رخ معشوق عجب نیست ••••• از دوری او عادت پروانه گرفتم
مهدوی، سید مصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۰۴.
۱. ↑ مهدوی، سید مصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۰۴.۲. ↑ بشارت، احمدعلی، کارنامه خاندان بشارت، ص۲۲۸-۲۲۶.۳. ↑ قاسمی، رحیم، گلشن اهل سلوک، ص۲۳۹-۲۳۶.
منبع
...