حدیث مرسل

[ویکی فقه] حدیث مُرسَل به حدیثی می گویند واسطه بین راوی وان معصوم افتاده باشد
حدیث مرسل- اصطلاحی در علم درایه و- حدیثی است که راوی، آن را از معصوم نشنیده، لیکن بدون واسطه از وی نقل کرده باشد و یا با واسطه نقل کرده، امّا واسطه را فراموش کرده و به فراموشی تصریح نموده و یا از روی عمد یا سهو آن را نیاورده باشد و یا واسطه را با ابهام ذکر کرده باشد، مانند تعبیر «عن رجلٍ» یا «عَن بعض اصحابنا»؛ واسطه حذف شده یکی باشد یا بیشتر.
حکم ارسال حدیث
بنابر تصریح برخی، ارسال و حذف واسطه از سلسله سند حدیث در حال اختیار و بدون عذر، مانند فراموشی، مکروه یا حرام است.
اعتبار حدیث مُرسَل
آیا حدیث مرسل مطلقاً، معتبر و قابل استناد است، یا تنها در صورتی که مؤید به کتاب یا سنّت متواتر، یا مطابق عموم آن دو و یا دلیل عقلی باشد، یا نزد فقها پذیرفته شده باشد، یا ارسال کننده فردی باشد که جز از ثقه یا عادل روایت نمی کند، مانند ابن ابی عمیر، صفوان بن یحیی و احمدبن ابی نصر مسئله اختلافی است.

[ویکی شیعه] حدیث مرسل اصطلاحی در علم حدیث و درایه به معنای ذکر نشدن نام راوی در سند روایت است. مامقانی، علاوه بر ذکر تعریف عام، در تعریف خاص حدیث مرسل، هر حدیثی را که تابعین بدون ذکر واسطه از پیامبر(ص) نقل کنند، حدیث مرسل می داند. برخی از اهل سنت نیز این تعریف را برگزیده اند.
حجیت و قابل استناد بودن حدیث مرسل بین علما اختلافی است. وثاقت راوی و روایت نکردن از غیر ثقه از جمله دلایل قائلین به حجیت تمام احادیث مرسل است و عدم یقین به وثاقت راوی محذوف و همچنین استفاده از راویان ضعیف و مجهول در نقل حدیث از سوی برخی از مشایخ، از جمله دلایل بر عدم اعتبار و حجیت می باشد.
برخی از علما مواردی از احادیث مرسل را استثنا نموده و قائل به اعتبار و حجیت آنها شده اند از جمله مراسیل مشایخ ثلاثه، اصحاب اجماع، شیخ صدوق، شیخ طوسی و ...

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام است
حدیث مرسل - اصطلاحی در علم درایه و - حدیثی است که راوی، آن را از معصوم نشنیده، لیکن بدون واسطه از وی نقل کرده باشد و یا با واسطه نقل کرده، اما واسطه را فراموش کرده و به فراموشی تصریح نموده و یا از روی عمد یا سهو آن را نیاورده باشد و یا واسطه را با ابهام ذکر کرده باشد، مانند تعبیر «عن رجلٍ» یا «عَن بعض اصحابنا»؛ واسطه حذف شده یکی باشد یا بیشتر.
بنابر تصریح برخی، ارسال و حذف واسطه از سلسله سند حدیث در حال اختیار و بدون عذر مانند فراموشی، مکروه یا حرام است.
آیا حدیث مرسل مطلقاً، معتبر و قابل استناد است یا تنها در صورتی که مؤید به کتاب یا سنت متواتر یا مطابق عموم آن دو و یا دلیل عقلی باشد یا نزد فقها پذیرفته شده باشد یا ارسال کننده فردی باشد که جز از ثقه یا عادل روایت نمی کند، مانند ابن ابی عمیر، صفوان بن یحیی و احمد بن ابی نصر؟ مسئله اختلافی است.
جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد 3، صفحه 270 .