حدیث سابق و لاحق

[ویکی فقه] حدیث سابق و لاحق، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به حدیث منقول توسط دو هم شاگردی که بین وفات آن دو فاصله زیاد باشد، گفته می شود.
دانشمندان علوم حدیث، حدیث سابق و لاحق را حدیثی می دانند که دو راوی در تحمل و اخذ آن از شیخ اشتراک داشته باشند که مرگ یکی از آن دو قبل از دیگری باشد برخی نیز گفته که بین وفات دو راوی باید فاصله زیاد باشد.
دیدگاه شهیدثانی
مرحوم شهید در این باره می نویسد: بیشترین فاصله زمانی وفات این دو راوی در زمان ما هشتاد و شش سال است زیرا استاد ما علی بن عبدالعالی میسی و ناصر بن ابراهیم بویهی احسائی هر دو از ظهیرالدین بن محمد بن حسام روایت می کنند در بین وفات این دو هشتاد و شش سال فاصله است زیرا ناصر بن بویهی در سال ۸۵۲ و استاد ما علی بن عبدالعالی در سال ۹۳۸ وفات کرده است. یا مثلاً محمد بن شهاب زهری و احمد بن اسماعیل سهمی هر دو از امام مالک روایت نقل می کنند در حالی که زهری در سال ۱۲۴ وفات کرده است و سهمی در سال ۲۵۹ وفات کرده است، بنابراین بین وفات این دو ۱۳۵ سال فاصله است.
فائده
فایده شناخت این نوع حدیث این است که احتمال سقوط واسطه را در روایت متاخر از بین می برد. از این واژه به خبر سابق و لاحق، روایت سابق و لاحق، سابق و لاحق و لاحق و سابق نیز تعبیر می شود.
سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص۸۳.
...