حارث بن عبدالله همدانی

[ویکی فقه] حارث بن عبدالله همْدانی، تابعی کوفی و از اصحاب حضرت علی علیه السلام بود.
نَسَب کامل وی حارث بن عبدالله بن کعب بن اسدبن خالد (یخلُد)بن حوث است. نام او را حرث نیز ضبط کرده اند. در برخی منابع نام پدر وی عبید آمده است.
کنیه حارث، ابوزهیر بود.
چون فقط یک چشم داشت به اَعوَر شهرت یافت.

خطا در تطبق حارث اعور در منابع
در منابع، گاه از حارث اعور، بدون ذکر نام پدرش، یاد شده که موجب گردیده است برخی رجالیان او را حارث بن قیس، برخی حارث بن عبدالله و برخی حارث بن غیث بدانند، هر چند که به ظن قوی حارث اعور همان حارث بن عبدالله اعور است.

قبیله حارث
حارث به شاخه حوث از قبیله هَمدان منسوب است. برخی نیز او را خارَفی( خارِفی )دانسته اند،
که ظاهرآ تصحیف حوثی است چه، خارف تیره دیگری از قبیله همدان است. نسبت خارفی در برخی منابع رجالی شیعی به حالقی یا حالفی تصحیف شده است. مزّی به خطا، از یحیی بن معین نقل کرده است که برخی اصل حارث را نه از همْدان بلکه از ایران می دانستند، زیرا در تاریخ یحیی بن معین این مطلب درباره مُرّه همدانی گفته شده است. مدرسی طباطبائی نیز، بر مبنای همین خطا، چنین نتیجه گرفته که ذکر حارث در کتاب تاریخ جرجان حمزةبن یوسف سهمی با نسبت جرجانی، تحریف نسب او (حوثی) بوده است.

قبیله همدان
...

[ویکی شیعه] حارث بن عبداللّه همْدانی، یا حارث اعور، تابعی کوفی (درگذشت ۶۵ق)، از اصحاب امام علی (ع) و از نخستین بیعت کنندگان با ایشان در مدینه بود. حارث اعور احادیث و خطبه های امیرمؤمنان (ع) را می نوشت و به نوشته شوشتری، او نخستین گردآورنده خطبه های امام علی (ع) است.
روایات بسیاری به نقل از حارث در کتاب های شیعه و اهل سنّت آمده است. وی از امام علی(ع)، عبدالله بن مسعود و زید بن ثابت حدیث نقل کرده و بسیاری از او حدیث نقل کرده اند. ذهبی از حارث با عناوینی چون علامه، فقیه، امام و کثیرالعلم یاد کرده است.
نسب کامل وی حارث بن عبداللّه بن کعب بن اسدبن خالد (یخلُد) بن حوث است. نام او را حرث نیز نقل کرده اند. در برخی منابع نام پدر وی عبید آمده است.