حاج ملاعلی تبریزی

[ویکی فقه] تبریزی، حاج ملاّ علی، مشهور به واعظ خیابانی، عالم و ادیب و واعظ شیعی برجسته قرن چهاردهم است.
وی بنا بر آنچه در شرح حال خود نوشته در ۱۲۸۲ در حکم آباد تبریز به دنیا آمد.
پس از فراگرفتن صرف و نحو و بلاغت و منطق و ریاضی، در مدرسه طالبیه نزد استادانی همچون حاج میرزا احمد شرابیانی ، حاج محمدصادق ساعتی ، احمد تاهباز ، سیداحمد خسروشاهی و میرزااسداللّه تبریزی حاضر شد.
ملاعلی به مکه ، مدینه ، مشهد ، عراق ، خوی ، ارومیه ، زنجان ، قم و تهران سفر کرد و از علمایی چون آیت اللّه سیدابوالحسن اصفهانی ، میرزاعلی آقای شیرازی ، شیخ محمدحسین کاشف الغطاء و حاج آقا حسین بروجردی اجازه روایت دریافت کرد؛ همچنین علمای بسیاری از وی اجازه گرفتند.
ملاعلی به شعر علاقه مند بود و از مشهورترین وعاظ ایران به شمار می آمد.
تالیفات
وی صاحب بیش از پنجاه جلد تألیف است از جمله: تحفة الاحبّاء فی شرح قصیدة سیدالشعراء در شرح قصیدة عینیة حِمْیَری، که در آن به شرح حال حمیری نیز پرداخته است.
این کتاب اولین اثر وی بوده است؛ علماءالمعاصرین به فارسی ، در احوال علمای امامیه زمان وی؛ وقایع الایام در چند جلد در شرح وقایع و اعمال ماه شوال ، رمضان ، محرّم ، رجب و شعبان ؛ ذخائرالاسفار؛ طرائف الصحائف؛ و منتخب المقاصد و منتجب الفوائد در نُه جلد که کشکول مانند است.
سرگذشت
تاریخ دقیق وفات ملاعلی به نوشته قزوینی در صفر ۱۳۶۷/ دی ۱۳۲۶ بوده است.