[ویکی اهل البیت] یکی از تربیت یافتگان مکتب علوی، عالم عامل، فقیه گرانقدر و استاد فرزانه آیت الله حاج شیخ مجتبی لنکرانی می باشد. آن بزرگوار، در سالیان متمادی تدریس و تبلیغ در سامرا، نجف و اصفهان همواره سرچشمه برکت و هدایت بود. پدر ایشان آیت الله آقا شیخ حسن بن شکور بن حاتم بن احمد لنکرانی نجفی، از دانشمندان محترم و صاحب نام حوزه نجف اشرف بود. وی در سال 1280 ه.ق در قریه «الوادی» در منطقه لنکران قفقاز متولد شد ودر نهم جمادی الاول سال 1361 درگذشت. در اوان جوانی برای کسب علوم اسلامی، راهی نجف اشرف شد و در محضر اساتید و بزرگان به تحصیل پرداخت و به مقام بلند اجتهاد نایل شد.
علامه آقا بزرگ تهرانی در خصوص وی آورده است: «او از صالحین، پرهیزکاران و نیکان بود و از جمعی از اساتید و مشایخ ما روایت می کرد؛ همچون: میرزا حسین خلیلی، سید محمدعلی شاه عبدالعظیمی و سید حسن صدر و از او روایت می کند شیخ علی اردوبادی...».
ایشان تألیفات و تقریرات و حواشی بسیاری داشت و دارای رساله عملیه نیز بود. از تألیفات او می توان: «نتایج الافکار فی فهم کلمات الائمة الاطهار» را نام برد. در این خاندان و در مهد تربیت چنین پدری دانشمند، آقا مجتبی لنکرانی به سال 1315 قمری در نجف اشرف پا به عرصه گیتی نهاد. ایشان در سایه هدایت و ارشاد پدر فرهیخته اش، مقدمات و مراتب تحصیل و رشد را طی نمود و وارد دریای مواج دانش و تقوا در حوزه علمیه نجف اشرف گردید.
حاج شیخ مجتبی لنکرانی، علاوه بر استفاده از محضر نورانی پدر گرامیش، در خدمت تنی چند از بزرگان حوزه نیز بوده است که مختصراً به معرفی آنان می پردازیم:
او قلمی روان و سبک نویسندگی شیوایی داشت. رقم تألیفات علامه بلاغی، بیش از چهل جلد می باشد. این دانشمند پرتلاش، در شعبان 1354 قمری به ملأ اعلی پرواز کرد. آیت الله حاج شیخ مجتبی لنکرانی، فلسفه و کلام را از خرمن انبوه دانش علامه بلاغی، فراگرفت و تعلیمات این استاد در شکل گیری شخصیت علمی او اثری بسزا داشته است.
حاج شیخ مجتبی در محضر چهار استاد اخیر، فقه و اصول را به کمال فراگرفت و خود به مقام بلند استادی نایل آمد.
حاج شیخ مجتبی علاوه بر تسلط به مبانی فقه و اصول، در حد عالی به علومی چون تاریخ، ادبیات، شعر، لغت و کلام آشنا و دارای تبحر و تخصص بود. محقق ارجمند، مرحوم آقا سید عبدالعزیز طباطبایی، که خود از شاگردان ایشان است، درباره او نوشته است: «او دانشمند ادیبی بود که در بسیاری از علوم دست داشت».
ایشان در ایام تحصیل، مدتی با مرجع عالیقدر شیعه، مرحوم آیت الله العظمی خوئی؛ و مرحوم آیت الله العظمی سید عبدالهادی شیرازی؛ هم بحث بود و با افرادی همچون حضرات آیات: حاج شیخ علی محمد بروجردی، حاج شیخ ابوالفضل خوانساری و صامت قزوینی، دوستی و الفت مخصوص داشت.
علامه آقا بزرگ تهرانی در خصوص وی آورده است: «او از صالحین، پرهیزکاران و نیکان بود و از جمعی از اساتید و مشایخ ما روایت می کرد؛ همچون: میرزا حسین خلیلی، سید محمدعلی شاه عبدالعظیمی و سید حسن صدر و از او روایت می کند شیخ علی اردوبادی...».
ایشان تألیفات و تقریرات و حواشی بسیاری داشت و دارای رساله عملیه نیز بود. از تألیفات او می توان: «نتایج الافکار فی فهم کلمات الائمة الاطهار» را نام برد. در این خاندان و در مهد تربیت چنین پدری دانشمند، آقا مجتبی لنکرانی به سال 1315 قمری در نجف اشرف پا به عرصه گیتی نهاد. ایشان در سایه هدایت و ارشاد پدر فرهیخته اش، مقدمات و مراتب تحصیل و رشد را طی نمود و وارد دریای مواج دانش و تقوا در حوزه علمیه نجف اشرف گردید.
حاج شیخ مجتبی لنکرانی، علاوه بر استفاده از محضر نورانی پدر گرامیش، در خدمت تنی چند از بزرگان حوزه نیز بوده است که مختصراً به معرفی آنان می پردازیم:
او قلمی روان و سبک نویسندگی شیوایی داشت. رقم تألیفات علامه بلاغی، بیش از چهل جلد می باشد. این دانشمند پرتلاش، در شعبان 1354 قمری به ملأ اعلی پرواز کرد. آیت الله حاج شیخ مجتبی لنکرانی، فلسفه و کلام را از خرمن انبوه دانش علامه بلاغی، فراگرفت و تعلیمات این استاد در شکل گیری شخصیت علمی او اثری بسزا داشته است.
حاج شیخ مجتبی در محضر چهار استاد اخیر، فقه و اصول را به کمال فراگرفت و خود به مقام بلند استادی نایل آمد.
حاج شیخ مجتبی علاوه بر تسلط به مبانی فقه و اصول، در حد عالی به علومی چون تاریخ، ادبیات، شعر، لغت و کلام آشنا و دارای تبحر و تخصص بود. محقق ارجمند، مرحوم آقا سید عبدالعزیز طباطبایی، که خود از شاگردان ایشان است، درباره او نوشته است: «او دانشمند ادیبی بود که در بسیاری از علوم دست داشت».
ایشان در ایام تحصیل، مدتی با مرجع عالیقدر شیعه، مرحوم آیت الله العظمی خوئی؛ و مرحوم آیت الله العظمی سید عبدالهادی شیرازی؛ هم بحث بود و با افرادی همچون حضرات آیات: حاج شیخ علی محمد بروجردی، حاج شیخ ابوالفضل خوانساری و صامت قزوینی، دوستی و الفت مخصوص داشت.
wikiahlb: حاج_شیخ_مجتبى_لنکرانى