حاج سید على رضا مدرسى یزدى

[ویکی اهل البیت] سید علی رضا مدرسی یزدی (1329-1393 ه.ق) از علما و فقهای برجسته شیعی در دوران معاصر است. وی در محضر اساتیدی همچون سید حسین مدرس باغ گندمی، میرزا سید احمد مدرس شاگردی کرد.
سید علی رضا مدرسی یزدی در سال 1329 ق. در شهر یزد، در خانواده ای روحانی و پرواپیشه متولد شد و با ولادتش دل پدر و مادرش را سرشار از شادی کرد.
ایشان فرزند عالم ربانی، آقا میرزا محمدعلی (1338 ق)، فرزند میرزا محمدصادق مدرسی است. آقا میرزا محمدعلی، از مجتهدان و فقیهان سلسله «مدرسیه» بود که در زمانِ خود از موقعیت علمی و اجتماعی برخوردار بود. مادر ایشان بی بی رباب، دختر حاج میرزا محمدابراهیم فرزند میرزا سید محمدعلی مدرس (1193-1265 ق) است. او در 9 سالگی پدر خود را از دست داد و با سرپرستی مادرش دوران سختی را آغاز کرد.
نامبرده از همان کودکی با شوق و علاقه فراوان پا به مکتب خانه گذاشت. او در مکتب خانه ملاحیدر و آقا میرزا حسن محمود آبادی، با ادبیات و مقدمات علوم حوزوی آشنا گردید. مرحوم حاج سید علیرضا، پس از گذراندن ادبیات عرب و فقه و اصول، مقطع سطح علوم حوزوی را نزد اساتید معروف حوزه علمیه یزد فراگرفت.
وی در آغاز دهه سوم زندگی، یعنی در سال 1349 ق، برای ادامه تحصیل رهسپار قم شد و از محضر عالمان نامی آن حوزه بهره ها برد. آن گاه جهت فراگیری دانش تحلیلی و اجتهادی فقه و اصول و دیگر علوم اسلامی، به حوزه علمیه نجف هجرت نمود.
آیت الله مدرسی پس از بازگشت از نجفِ اشرف، با دخترعمویش، بی بی زهرا، فرزند آیت الله العظمی حاج میر سید علی مدرسی (1364 ق) ازدواج نمود. از این پیوند، دو دختر و دو پسر به نام های دکتر حاج سید محمدعلی و حجت الاسلام والمسلمین سید علی، معروف به آقا ابوالحسن، حاصل گردید.
1. مدرس فروتن: مرحوم مدرسی با وجود آن مقام علمی عظیم، مقید نبود که حتماً درس خارج بدهند؛ هر درسی که در حوزه لازم بود شروع می کردند و دنبال کسب شهرت نبودند؛ حتی در اواخر عمر برای طلاب، کتاب معالم را تدریس می کردند.
2. زهد و صبر: صبحانه ایشان نان و سرکه بود، در عین حال خیلی با نشاط درس می خواندند. صبر و تحملش در گرفتاری های زندگی زیاد بود؛ به طوری که بعضی می خواستند مشکلات او را بیان کنند، ولی ایشان هیچ گاه حاضر نشد که از سختی ها سخنی بگوید.