جیمینی

سیج جیمینی ( به انگلیسی: Sage Jaimini ) یک فیلسوف و محقق هندی باستان بود که مکتب فلسفی هندو میمامسا را پایه گذاری کرد. او را شاگرد ریشی، حکیم ویاسه، پسر پاراشارا ریشی می دانند. او را به نویسندگی میمامسا سوتراها[ ۲] [ ۳] و سوتراهای جیمینی[ ۴] [ ۵] نسبت می دهند. تخمین زده می شود که در حدود قرن ۴ تا ۲ قبل از میلاد می زیسته است. [ ۴] [ ۶] برخی از محققان او را بین ۲۵۰ قبل از میلاد تا ۵۰ بعد از میلاد می دانند. [ ۷] مکتب او غیرخداباورانه در نظر گرفته می شود، [ ۸] مکتبی که بر بخش های آیینی وداها و ضرورتاً بر دارما تأکید می کرد. [ ۹] جیمینی به دلیل مطالعاتش در مورد آیین های قدیمی ودایی شناخته شده است.
گوروی جیمینی بادارایانا بود، [ ۳] که بعدها مکتب فلسفه هندو ویدانته را با تأکید بر بخش های دانش وداها تأسیس کرد. تألیف برهما سوتراها به او نسبت داده شد. [ ۱۰] هم بادارایانا و هم جیمینی از یکدیگر نقل قول کردند که نظریه های یکدیگر را تجزیه و تحلیل می کردند، بادارایانا بر دانش تأکید می کرد درحالی که جیمینی بر آداب و رسوم تأکید می کند، گاهی اوقات با یکدیگر موافق هستند، گاهی اوقات مخالف، و اغلب ضد بیانیه های دیگری هستند. [ ۱۰]
مشارکت جیمینی در تحلیل و تفسیر متن بر دیگر مکاتب فلسفی هند تأثیر گذاشت و بهاشیا ( بررسی ها و تفسیرها ) بر متون جیمینی توسط دانشمندانی به نام های شابارا، کوماریلا بهاتا و پرابهاکارا مورد مطالعه قرار گرفت. [ ۱۱]
جیمینی بیش تر به خاطر رساله بزرگش پوروا میمامسا سوترا، که به آن کارما میماسا ( مطالعه کنش آیینی ) نیز می گویند، شناخته می شود؛ سیستمی که آیین های موجود در متون ودایی را بررسی می کند. این متن مکتب پوروا میماسا، در فلسفه هند باستان، یکی از شش دارسانا یا مکتب فلسفه هند باستان را پایه گذاری کرد.
متنی که مربوط به حدود قرن چهارم قبل از میلاد است شامل حدود ۳۰۰۰ سوترا است و متن اصلی مکتب میمامسا به شمار می آید. [ ۲] هدف این متن تفسیر وداها با توجه به اعمال آیینی ( کارما ) و وظیفه مذهبی ( دارما ) است که در مورد اوپانیشادهای اولیه توضیح می دهد. میماسای جیمینی یک جنبش مناسکی ( کارما - کاندا ) در برابر خودشناسی ( آتمن ) در فلسفه ویدانته است. [ ۳] [ ۱۰] میمامسا سوترای او توسط بسیاری تفسیر شد، که شابارا یکی از اولین آن ها بود. [ ۱۲] [ ۱۳]