جوهر بسیط

[ویکی فقه] جوهر بسیط یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای جوهر بدون جزء خارجی است.
جوهر به لحاظ داشتن یا نداشتن جزء بر دو نوع است: جوهر بسیط و جوهر مرکب. «جوهر بسیط»، جوهری است که از جواهر دیگر ترکیب نشده است و جزء خارجی ندارد که به چهار صورت است:۱. ماده یا هیولا؛۲. صورت؛۳. نفس؛۴. عقل.
توضیح اصطلاح
توضیح اینکه جوهر بسیط یا جزء مرکب (داخل مرکب) است و یا نیست. در صورت اول یا محل جوهر دیگری شده است که آن را «ماده» یا «هیولی» می نامند، و یا حال در جوهر دیگری شده است که «صورت» نامیده می شود که فعلیت مرکب خارجی، مربوط به همین صورت است. در صورت دوم (بسیطی که جزء مرکب نیست یا بسیط غیر داخل در مرکب) یا در ماده تصرف می کند که «نفس» نام دارد یا نه که آن را «عقل» می خوانند. بدین سان، جوهر مرکب به جوهری می گویند که مرکب از حاّل و محلّ است و از ترکیب چند جوهر به وجود آمده باشد و آن هم منحصر در «جسم» است که مرکب از ماده و صورت خارجی است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خوانساری، محمد، منطق صوری.• ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).• ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان، البصائر النصیریه.
...