جواد شاکر کابااچلی

جواد شاکر کاباآچلی. جواد شاکر کاباآچلی ( ترکی استانبولی: Cevat Şakir Kabaağaçlı ) ( زاده ۱۷ آوریل ۱۸۸۶، در کرت - مرگ ۱۳ اکتبر ۱۹۷۳ در ازمیر ) تخلص موسی جواد شاکر نویسنده، رمان نویس، مردم نگار و سفرنامه نویس ترک است.
او رابطه عمیقی با بدروم دارد. او در سال ۱۹۲۵ به مدت سه سال به استانبول تبعید شد و پس از گذراندن آخرین بخش از حکم خود در استانبول، دوباره به بدروم بازگشت و ۲۵ سال در آن زندگی کرد. تخلص او اشاره به شهر هالیکارناس، که شهری باستانی است، دارد. [ ۱] [ ۲]
جواد شاکر تأثیر عمیقی بر تکامل عقاید روشن فکری در ترکیه قرن بیستم داشت و به عنوان فاضل در ترکیه دارای احترام زیادی است.
• Ege Kıyılarından ( ۱۹۳۹ )
• Merhaba Akdeniz ( ۱۹۴۷ )
• Ege’nin Dibi ( ۱۹۵۲ )
• Yaşasın Deniz ( ۱۹۵۴ )
• Gülen Ada ( ۱۹۵۷ )
• Ege’den ( ۱۹۷۲ )
• Gençlik Denizlerinde ( ۱۹۷۳ )
• Parmak Damgası ( ۱۹۸۶ )
• Dalgıçlar ( ۱۹۹۱ )
• Gündüzünü Kaybeden Kuş
• Anadolu Efsaneleri ( ۱۹۵۴ )
• Anadolu Tanrıları ( ۱۹۵۵ )
• Mavi Sürgün ( self - biography, ۱۹۶۱ )
• Anadolu’nun Sesi ( analysis, ۱۹۷۱ )
• Hey Koca Yurt ( ۱۹۷۲ )
• Merhaba Anadolu ( ۱۹۸۰ )
• Düşün Yazıları ( ۱۹۸۱ )
• Altıncı Kıta Akdeniz ( ۱۹۸۲ )
• Sonsuzluk Sessiz Büyür ( ۱۹۸۳ )
• Çiçeklerin Düğünü ( ۱۹۹۱ )
• Arşipel ( ۱۹۹۳ )
• Aganta Burina Burinata ( ۱۹۴۵ )
• Ötelerin Çocuğu ( ۱۹۵۶ )
• Uluç Reis ( ۱۹۶۲ )
• Turgut Reis ( ۱۹۶۶ )
• Deniz Gurbetçileri ( ۱۹۶۹ )
•
• آزرا ارهات