جنبش زیست محیطی

جنبش زیست محیطی ( گاهی به عنوان جنبش بوم شناسی شناخته می شود ) ، که شامل حفظ محیط زیست و سیاست های سبز می باشد؛ عبارتست از جنبه های علمی، اجتماعی و سیاسی متنوع برای رسیدگی به مسائل زیست محیطی. طرفداران محیط زیست از تغییر در سیاست عمومی و رفتارهای فردی، مدیریت مداوم منابع و نظارت بر محیط زیست حمایت می کنند. آنها انسان را به عنوان یک شرکت کننده ( عضو ) در اکوسیستم ( و نه دشمن آن ) می شناسند و جنبش آنها روی محیط زیست، سلامت و حقوق بشر متمرکز است.
علاقه های اولیه به محیط زیست در جنبش رمانتیسم، در اوایل قرن نوزدهم مشاهده شد. شاعر ویلیام وردزورث به طور گسترده در لیک دیستریکت سفر کرد و نوشت: «هرچیزی که انسان به وسیله چشم آن را درک کند یا با قلبش از آن لذت ببرد در ذیل مالکیت ملی قرار دارد». [ ۱]
جنبش محیط زیستی در کشورهای کمتر توسعه یافته نیز با درجات مختلفی از موفقیت درک شده است. جهان عرب، از جمله خاورمیانه و شمال آفریقا، سازگاری های متفاوتی با جنبش محیط زیست دارند. کشورهای خلیج فارس دارای درآمد بالا بوده و به شدت به منابع انرژی در این منطقه وابسته هستند. اگرچه در جهان عرب منابع طبیعی و نیروی کار به نسبت متنوعی یافت می شوند.
جنبش زیست محیطی در چین به واسطه افزایش سازمان های غیردولتی محیط زیست و حمایت از سیاستهای همسو و اتحاد و تظاهرات خود به خودی که اغلب در سطح محلی رخ می دهند شناخته می شود. [ ۲] تظاهرات زیست محیطی در چین به طور فراینده ای دامنه نگرانی های خود را گسترش داده اند و خواستار مشارکت گسترده تر «به نام مردم» هستند. [ ۳]