جنابت زنان

[ویکی فقه] جنابت همان طور که در مردان اتفاق می افتد در مورد زنان نیز با حصول شرایط آن، محقق می شود و فرقی بین خانم مجرد با خانم متأهل وجود ندارد.
جنابت در اصل،اسم مصدر از اجناب و به معنای دوری است و در اصطلاح، به حالت نجاست باطنی گفته می ‏شود که پس از نزدیکی یا خروج منی حاصل می‏ شود.انسان جنب، از آن جهت که بدون طهارت و غسل، از نزدیک شدن به نماز منع و نهی گردیده« جنب » نامیده شده است.

طرق جنابت
حصول جنابت در بانوان به دو طریق، صورت می پذیرد:
۱-دخول و آمیزش جنسی از طرف جلو و یا پشت(ولو اینکه منی هم خارج نشود).
۲-بیرون امدن منی(از آلت تناسلی زن و مرد)، چه در خواب باشد یا بیداری، کم باشد یا زیاد، با شهوت باشد یا بی شهوت، با اختیار باشد یا بی اختیار.
هر یک از دو مشخصه ی یاد شده، به تنهایی باعث وجوب غسل جنابت می‏ گردد. بنابراین، ممکن است مرد با همسر خود، نزدیکی کند و منی از او بیرون نیاید که در این صورت نیز بر هر دوی آنان غسل واجب شود.

شرایط جنابت در زنان
ازانجاکه نظر مراجع،اندکی متفاوت است نظرات بزرگواران به طور جداگانه در زیر می آید؛
الف) همه مراجع(غیر از آیت الله بهجت و آیت الله تبریزی و آیت الله نوری): خروج ترشحات زن، اگر همراه با شهوت (اوج لذت جنسی) باشد، حکم به جنابت آنان می ‏شود و لازم نیست با جستن بیرون آید و بدن، سست شود و اگر بدون شهوت باشد، حکم به منی نمی ‏شود، مگر آنکه از راه دیگری یقین کند منی است.
ب) آیت‏ الله بهجت: خروج ترشّحات زن اگر همراه با شهوت (اوج لذت جنسی) باشد و با جستن بیرون آید، حکم به منی می‏ شود و اگر هیچ یک از دو علامت و یا یکی از آن ها را نداشت، حکم به منی نمی ‏شود؛ مگر آنکه از راه دیگری یقین کند منی است.
ج) آیت الله تبریزی و آیت الله نوری: خروج ترشّحات زن اگر همراه با شهوت خاصی (اوج لذت جنسی) باشد و بدن، پس از آن سست شود، حکم به منی می‏ شود و اگر هیج یک از دو نشانه یا یکی از آنها را نداشت، حکم به منی نمی‏ شود؛ مگر آنکه از راه دیگری یقین کند منی است.

تشخیص منی در زنان
...