جمعیت شناسی اسیای میانه

جمعیت شناسی آسیای میانه. آسیای میانه سرزمین متنوعی است که دارای بسیاری از اقوام، زبان ها، مذاهب و قبایل است. کشورهایی که آسیای میانه را تشکیل می دهند پنج کشور از جمهوری های سابق اتحاد جماهیر شوروی هستند: قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان، تاجیکستان و ازبکستان که حدود ۷۲ میلیون نفر جمعیت دارند. [ ۱] افغانستان همیشه جزء منطقه محسوب نمی شود، اما وقتی این طور باشد، آسیای میانه جمعیتی در حدود ۱۲۲ میلیون نفر ( ۲۰۱۶ ) دارد. [ ۱] بیشتر آسیای مرکزی وابسته به مذهب است که طی ۱۵۰۰ سال گذشته به این منطقه معرفی شده اند، مانند اسلام سنی، اسلام شیعه، شیعه اسماعیلی، تنگریسم و مسیحیت سریانی. [ ۲] با این حال، بودیسم بیش از ۲ هزار و ۲۰۰ سال پیش و زرتشتی بیش از ۲۵۰۰ سال پیش به آسیای میانه معرفی شد.
در زیر داده های جمعیتی مربوط به گروه های قومی در آسیای مرکزی است. [ ۲]
تبار جمعیت مدرن آسیای میانه به طور قابل توجهی از گسترش هند و ایرانی و ترکی گرفته شده است. بیشتر جمعیت های مدرن را می توان با تبار هند و ایرانی یا ترکی هماهنگ کرد، با اجداد مطابقت خوبی با مرزهای قومی داشت. [ ۹] ترکیب مغولوئید ( آسیای شرقی ) به طور معکوس با حذف Alu در محل CD4 ارتباط داشت. [ ۱۰]
مطالعات باستان شناسی روی بقایای سنگ قبرهای سنگ آهنی پازیریک نشان می دهد که پس از پایان گسترش هندو - ایرانی ( سکایی ) ، از قرن پیش از میلاد آغاز می شود. در قرن هفتم قبل از میلاد، هجوم تدریجی شرق به غرب از نفوذ اوراسیا شرقی به استپ های غربی رخ داده است. [ ۱۱]
جمعیت مزرعه داران و مردم کوچ نشین در آسیای میانه از زمان کلوکیتیک ( هزاره چهارم قبل از میلاد ) با همزیستی همراه بوده اند. این دو گروه از نظر ساختار نزولی تفاوت چشمگیری دارند، زیرا پاستورالیست ها در ساختارهای قبیله ای پاتریلین برونگرایی سازماندهی می شوند، در حالی که کشاورزان در خانواده های گسترده ای مشغول اندوگمی ( ازدواج پسر عموی ) هستند. به عنوان یک نتیجه، شبانان در مقایسه با کشاورزان از تنوع قابل توجهی در نزول patrilineal ( کروموزوم Y ) کاهش می یابند.