جمره

[ویکی فقه] جَمْرَه ، نام سه محل مخصوص در سرزمین منا که حاجیان در روزهای معینی به سوی آن ها سنگ می اندازند.
نخستین جمره از سمت منا به طرف مکه ، جمره اوُلی است که صغری و دنیا نیز خوانده شده است .دومین ستون ، جمره وُسطی و آخرین آن ها جمره عَقَبه است که به نظر برخی سرحد منا با مکه به شمار می رود و کُبری، عُظْمی و قُصْوی نیز نامیده شده است .
موقعیت جغرافیایی جمرات
← موقعیت جمرات نسبت به هم
...

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام است
محل رمی شیطان با سنگریزه در حج
جَمْرَه- که جمع آن «جِمار» و «جَمَرات» است- در لغت به معنای سنگریزه نیز آمده است؛ لیکن در اصطلاح به مکان رمی، واقع در منیٰ گفته می شود. در این که منظور از جَمْرَه (مکان رمی) چیست، اختلاف است. برخی گفته اند: محل رمی، ستون یا در صورت نبود ستون محل آن به ضمیمه اطراف آن است که سنگریزه ها در آن جا جمع می شوند.
برخی دیگر، جمره را حوضچه اطراف ستون که محل جمع شدن سنگریزه ها است دانسته اند.
گروه سوم برآنند که جمره عبارت است از ستون یا موضع آن در صورت نبود ستون. معروف از لفظ جمره در دوران متأخر همین معنا است.
جمرات موجود در منی سه تا است که به جمره اولیٰ، جمره وسطیٰ و جمره عقبه معروف اند. (رمی جمره)
جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد 3، ص 103.

جَمْرِه
(در زبان عربی به معنی پارۀ اخگر) نام عربی سه روز از هفته های آخر زمستان که به روایت ابوریحان بیرونی، به ترتیب مطابق با هفتم، چهاردهم و بیست ویکم ماه شبات (شباط) تقویم رومی (سلوکی) بوده است. این سه روز را در مجموع جمار و جَمَرات ثَلاث می خواندند. سومین جمره به جَمْرۀ کُبْری معروف بود. به نظر می رسد که رومیان اعتقاد داشتند که این سه روز از بالا به پایین نازل می شوند (سقوط جمرات). به باور آنان جمرۀ اول آب را و جمرۀ دوم زمین را گرم می کرد. جمرۀ سوم نیز بر درختان و گیاهان مؤثر بود و موجب رشد آن می شد. عرب ها، اثرهای یادشده را به «سقوط» (غروب) بعضی از منازل قمر در روزهای یادشده (پایان زمستان) نسبت می دادند و برخی نیز تغییرات را وابسته به زاویۀ تابش پرتوهای خورشید می دانستند.