جمال الدین محمدباقر زنجانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] این مقاله درباره زندگینامه آیت الله میرزا محمدباقر زنجانی دوران علمی، اساتید، شاگردان، و آثار علمی ایشان می باشد.
«آیت الله میرزا محمدباقر زنجانی»، معروف به «جمال الدین»، در بیست و سوم رمضان ۱۳۱۲ ق، در زنجان متولد شد. پدرش، محمدمهدی، فرزند میرزا احمد که از تجار با فضیلت بود، به خاطر علاقه به علما، فرزندش را به تحصیل علوم دینی تشویق کرد و او به حوزه علمیه روی آورد.
دوران علمی
خواندن و نوشتن، قرائت قرآن و کتب مقدماتی را در مکتب آموخت، سپس به حوزه علمیه زنجان رفت. نخستین استادش در ادبیات عرب، برادرش، خطیب و شاعر توانا، محمدحسن زنجانی (سعید) بود. علامه فقیه میرزا عبد الرحیم طارمی زنجانی، خوئینی زنجانی، علامه ریاضی هیوی، میرزای ابراهیم زنجانی (نویسنده الرد علی البابیة)، حجت الاسلام حاج سید حسن قنادزاده و شیخ زین العابدین زنجانی، دیگر استادان وی بودند.ایشان در آغاز جوانی، از مدرسان مشهور زنجان بود و کتب سطح عالی را هم تدریس می کرد. او پس از درگذشت پدر به قصد زیارت و تحصیل در ۱۷ ربیع الثانی ۱۳۳۸ ق، به سوی نجف اشرف مهاجرت کرد و پس از زیارت، برای استفاده از درس آیت الله میرزا محمدتقی شیرازی، به کربلا رفت و تا زمان وفات استاد، از درس فقهش بهره برد، سپس به نجف بازگشت و در درس های فرزانگان علم و دانش حاضر شد.آیات سید ابوالحسن موسوی اصفهانی، آقا ضیاء الدین عراقی، میرزا محمدحسین غروی نائینی و شیخ اسماعیل غروی محلاتی، اساتید وی در نجف اشرف بوده اند.وی بیش از چهارده سال در درس های فقه و اصول میرزای نائینی شرکت کرد و در شمار برترین شاگردان وی جای گرفت.
شاگردان
ایشان فقه، اصول و قواعد فقهیه را در دوره های متعدد تدریس کرد و تا پایان زندگی، به افاضه مشغول بود. او به شاگردانش بسیار علاقه داشت. وقتی می دید طلبه ای محققانه و باعلاقه درس می خواند، خوشحال می شد. در درسش تنها حدود چهل نفر طلبه برگزیده شرکت می کردند؛ گویی آنان را دانه دانه برای میرزا انتخاب کرده بودند. شاید وجود چنین شاگردانی سبب شده بود طلبه هایی که اهل درس و بحث و تحقیق نبودند، نتوانند در درس ایشان جلوه کنند.آن فقیه فرزانه، تمام عمرش را به تدریس و تالیف گذرانید و موفق شد شاگردان بسیار پرورش دهد که اینک اغلب آن ها از علمای بزرگ شهرهای ایران، عراق و هند به شمار می روند که از جمله آن ها هستند حضرات آیات:۱. سید مرتضی نجومی کرمانشاهی؛۲. حسین وحید خراسانی؛۳. میرزا جواد تبریزی؛۴. محمدابراهیم جناتی؛۵. سید مرتضی مهری؛۶. شیخ محمد رشتی؛۷. سید مصطفی خمینی؛۸. سید محمدعلی قاضی طباطبائی تبریزی؛۹. سید احمد فهری زنجانی.
پرهیز از شهرت
...

پیشنهاد کاربران

بپرس