جغرافیای پاپوآ گینه نو. جغرافیای پاپوآ گینه نو به توصیف جغرافیای نیمه شرقی جزیره گینه نو، جزایر ایرلند نو، بریتانیای نو و جزیره بوگنویل و جزایر کوچکتر پیرامونی آن ها می پردازد. این جزیره ها با هم کشور پاپوآ گینه نو را تشکیل می دهند که در منطقه گرمسیری اقیانوسیه، در کناره غربی اقیانوس آرام واقع شده است.
پاپوآ گینه نو عمدتاً کوهستانی است و بخش اعظم آن با جنگل های بارانی گرمسیری پوشانده شده است. ارتفاعات گینه نو در امتداد تمامی طول گینه نو ادامه می یابد و در مرتفع ترین مناطق آن برف هم می بارد، پدیده ای نادر در مناطق استوایی. در پاپوآ گینه نو کوه ویلهلم با ۴٬۵۰۹ متر بلندترین قله است.
در این کشور چندین رودخانه مهم وجود دارد، ازجمله رودخانه سپیک که طول آن ۱۲۱۲ کیلومتر است و از طریق دشت های باتلاقی پست به ساحل شمالی می رود؛ و رودخانه فلای با ۱۰۵۰ کیلومتر طول که در یکی از بزرگترین سرزمین های باتلاقی جهان جریان دارد و به ساحل جنوبی می رود.
ارتفاعات کشور شامل تعدادی زنجیره های کوچکتر از غرب به شرق است، ازجمله کوهستان فینیستر که بر شبه جزیره هوئون تسلط دارد و تا شمال شهر لائه ادامه می یابد.
پاپوآ گینه نو مانند پلی است میان آسیا و اقیانوس آرام. این کشور در حدود ۱۶۰ کیلومتری شبه جزیره دماغه یورک در استرالیا واقع شده است. با این حال، اگر جزیره سایبای استرالیا را که نزدیک ترین جزیره استرالیا به پاپوآ گینه نو است در نظر بگیریم فاصله دو کشور در این محل تنها ۴ کیلومتر است.
پاپوا گینه نو یک مرز زمینی دارد. این مرزی است که جزیره گینه نو را تقسیم می کند. نیمه غربی گینه نو به طور رسمی به عنوان استان پاپوا شناخته می شود، که توسط اندونزی اداره می شود. این دو کشور مرزی ۸۲۰ کیلومتری دارند. گینه نو پس از گرینلند دومین جزیره بزرگ جهان است.
مرز پاپوآ گینه نو با اندونزی کاملاً مستقیم نیست. در امتداد این مرز یک تورفتگی جزئی به سمت غرب در قسمت رودخانه فلای وجود دارد. این تورفتگی در سال ۱۸۹۳ در زمان استعمار برای اداره بهتر منطقه توسط انگلیسی ها ایجاد شده است.
این کشور در حدود ۶۰۰ جزیره وجود دارد که بزرگترین آن بریتانیای نو است و در مجمع الجزایر بیسمارک به ایرلند نو می رسد. این کشور به ۲۲ استان و منطقه خودمختار بوگنویل و منطقه پایتختی پورت مورسبی تقسیم شده است. پورت مورسبی بزرگترین فرودگاه بین المللی کشور یعنی فرودگاه بین المللی جکسون را در اختیار دارد و بیشترین ترابری کشور نیز در این شهر انجام می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپاپوآ گینه نو عمدتاً کوهستانی است و بخش اعظم آن با جنگل های بارانی گرمسیری پوشانده شده است. ارتفاعات گینه نو در امتداد تمامی طول گینه نو ادامه می یابد و در مرتفع ترین مناطق آن برف هم می بارد، پدیده ای نادر در مناطق استوایی. در پاپوآ گینه نو کوه ویلهلم با ۴٬۵۰۹ متر بلندترین قله است.
در این کشور چندین رودخانه مهم وجود دارد، ازجمله رودخانه سپیک که طول آن ۱۲۱۲ کیلومتر است و از طریق دشت های باتلاقی پست به ساحل شمالی می رود؛ و رودخانه فلای با ۱۰۵۰ کیلومتر طول که در یکی از بزرگترین سرزمین های باتلاقی جهان جریان دارد و به ساحل جنوبی می رود.
ارتفاعات کشور شامل تعدادی زنجیره های کوچکتر از غرب به شرق است، ازجمله کوهستان فینیستر که بر شبه جزیره هوئون تسلط دارد و تا شمال شهر لائه ادامه می یابد.
پاپوآ گینه نو مانند پلی است میان آسیا و اقیانوس آرام. این کشور در حدود ۱۶۰ کیلومتری شبه جزیره دماغه یورک در استرالیا واقع شده است. با این حال، اگر جزیره سایبای استرالیا را که نزدیک ترین جزیره استرالیا به پاپوآ گینه نو است در نظر بگیریم فاصله دو کشور در این محل تنها ۴ کیلومتر است.
پاپوا گینه نو یک مرز زمینی دارد. این مرزی است که جزیره گینه نو را تقسیم می کند. نیمه غربی گینه نو به طور رسمی به عنوان استان پاپوا شناخته می شود، که توسط اندونزی اداره می شود. این دو کشور مرزی ۸۲۰ کیلومتری دارند. گینه نو پس از گرینلند دومین جزیره بزرگ جهان است.
مرز پاپوآ گینه نو با اندونزی کاملاً مستقیم نیست. در امتداد این مرز یک تورفتگی جزئی به سمت غرب در قسمت رودخانه فلای وجود دارد. این تورفتگی در سال ۱۸۹۳ در زمان استعمار برای اداره بهتر منطقه توسط انگلیسی ها ایجاد شده است.
این کشور در حدود ۶۰۰ جزیره وجود دارد که بزرگترین آن بریتانیای نو است و در مجمع الجزایر بیسمارک به ایرلند نو می رسد. این کشور به ۲۲ استان و منطقه خودمختار بوگنویل و منطقه پایتختی پورت مورسبی تقسیم شده است. پورت مورسبی بزرگترین فرودگاه بین المللی کشور یعنی فرودگاه بین المللی جکسون را در اختیار دارد و بیشترین ترابری کشور نیز در این شهر انجام می شود.
wiki: جغرافیای پاپوآ گینه نو