توگو یک کشور کوچک آفریقایی است که خاک آن به صورت یک نوار طولانی باریک در غرب آفریقا واقع شده است. پایتخت توگو شهر لومه است.
مختصات جغرافیایی توگو به عرض ۸ درجه شمالی و طول جغرافیایی ۱°۱۰′ درجه شرقی است. این کشور با سه کشور هم مرز است: بنین از شرق، با ۶۴۴ کیلومتر مرز. بورکینافاسو در شمال، با ۱۲۶ کیلومتر مرز؛ و غنا، با ۸۷۷ کیلومتر مرز.
این کشور یک نوار باریک است که در پشت تالاب های ساحلی و دشت های باتلاقی به سمت شمال تا فلاتی تپه ماهوری ادامه پیدا می کند. به سمت شمال، این فلات به دشت وسیعی فرود می آید که توسط رودخانه اوتی آبیاری می شود. منطقه مرکزی کشور با جنگل های برگ ریز پوشانده شده است، در حالی که دشت علفزار گرمسیری به سمت شمال و جنوب امتداد دارد. در شرق، رودخانه مونو به دریا می رسد. توگو دارای سواحل شنی طولانی است که درختان نخل بر آنها سایه انداخته اند.
در سمت جنوب، توگو ۵۶ کیلومتر خط ساحلی در امتداد خلیج بنین دارد. این خلیجک بخشی از خلیج گینه در اقیانوس اطلس شمالی است. توگو از خلیج بنین به سمت شمال ۵۷۹ کیلومتر ادامه پیدا می کند و عریض ترین محل در این باریکه شمالی - جنوبی، تنها ۱۶۰ کیلومتر پهنا دارد. در مجموع، توگو ۵۶۷۸۵ کیلومتر مربع مساحت دارد که ۵۴۳۸۵ کیلومتر مربع آن خشکی و ۲۴۰۰ کیلومتر مربع آن آب است. توگو معمولاً به شش منطقه جغرافیایی تقسیم می شود.
منابع طبیعی این کشور عبارت است از فسفات، سنگ آهک، سنگ مرمر و زمین های قابل کشت.
توگو زمانی پوشیده از جنگل بود اما بیشتر آن به خاطر کشاورزی و چوب بری از بین رفته است. حیات وحش این کشور هیچگاه آن طور غنی نبوده اما اکثر گونه های بومی به دلیل فشار جمعیت انسانی و شیوه های شکار از بین رفته اند. توگو برخی از مناطق را برای پارک ملی در نظر گرفته است، اما افزایش فشار برای کشاورزی باعث کاهش اندازه این مناطق شده است.
در جنوب کشور سواحل شنی کم ارتفاع وجود دارد. منطقه ساحلی آن عرض کمی دارد و در پشت آن محدوده جزر و مدی و تالاب های کم عمق جای گرفته است. در این کشور همچنین تعدادی دریاچه وجود دارد که بزرگترین آنها دریاچه توگو است.
فلات اوآچی با ارتفاع متوسط از ۶۰ تا ۹۰ متر، در داخل کشور حدود ۳۲ کیلومتر از ساحل امتداد دارد. در شمال شرقی این فلات یک جلگه با ارتفاع ۴۰۰ تا ۴۶۰ متر قرار دارد. رودخانه مونو و سرشاخه های آن این منطقه را زهکشی می کند. ارتفاع زمین به تدریج به سمت جنوب غرب و غرب این جلگه بالا می رود و کوه های توگو را تشکیل می دهد که بلندترین نقطه کشور، کوه آگو، با ارتفاع ۹۸۶ متر را در خود جای داده است. حوضه آبریز رودخانه اوتی شامل فلات ماسه سنگی است که توسط اوتی و سرشاخه های آن زهکشی شده است. در شمال کوه های توگو واقع شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمختصات جغرافیایی توگو به عرض ۸ درجه شمالی و طول جغرافیایی ۱°۱۰′ درجه شرقی است. این کشور با سه کشور هم مرز است: بنین از شرق، با ۶۴۴ کیلومتر مرز. بورکینافاسو در شمال، با ۱۲۶ کیلومتر مرز؛ و غنا، با ۸۷۷ کیلومتر مرز.
این کشور یک نوار باریک است که در پشت تالاب های ساحلی و دشت های باتلاقی به سمت شمال تا فلاتی تپه ماهوری ادامه پیدا می کند. به سمت شمال، این فلات به دشت وسیعی فرود می آید که توسط رودخانه اوتی آبیاری می شود. منطقه مرکزی کشور با جنگل های برگ ریز پوشانده شده است، در حالی که دشت علفزار گرمسیری به سمت شمال و جنوب امتداد دارد. در شرق، رودخانه مونو به دریا می رسد. توگو دارای سواحل شنی طولانی است که درختان نخل بر آنها سایه انداخته اند.
در سمت جنوب، توگو ۵۶ کیلومتر خط ساحلی در امتداد خلیج بنین دارد. این خلیجک بخشی از خلیج گینه در اقیانوس اطلس شمالی است. توگو از خلیج بنین به سمت شمال ۵۷۹ کیلومتر ادامه پیدا می کند و عریض ترین محل در این باریکه شمالی - جنوبی، تنها ۱۶۰ کیلومتر پهنا دارد. در مجموع، توگو ۵۶۷۸۵ کیلومتر مربع مساحت دارد که ۵۴۳۸۵ کیلومتر مربع آن خشکی و ۲۴۰۰ کیلومتر مربع آن آب است. توگو معمولاً به شش منطقه جغرافیایی تقسیم می شود.
منابع طبیعی این کشور عبارت است از فسفات، سنگ آهک، سنگ مرمر و زمین های قابل کشت.
توگو زمانی پوشیده از جنگل بود اما بیشتر آن به خاطر کشاورزی و چوب بری از بین رفته است. حیات وحش این کشور هیچگاه آن طور غنی نبوده اما اکثر گونه های بومی به دلیل فشار جمعیت انسانی و شیوه های شکار از بین رفته اند. توگو برخی از مناطق را برای پارک ملی در نظر گرفته است، اما افزایش فشار برای کشاورزی باعث کاهش اندازه این مناطق شده است.
در جنوب کشور سواحل شنی کم ارتفاع وجود دارد. منطقه ساحلی آن عرض کمی دارد و در پشت آن محدوده جزر و مدی و تالاب های کم عمق جای گرفته است. در این کشور همچنین تعدادی دریاچه وجود دارد که بزرگترین آنها دریاچه توگو است.
فلات اوآچی با ارتفاع متوسط از ۶۰ تا ۹۰ متر، در داخل کشور حدود ۳۲ کیلومتر از ساحل امتداد دارد. در شمال شرقی این فلات یک جلگه با ارتفاع ۴۰۰ تا ۴۶۰ متر قرار دارد. رودخانه مونو و سرشاخه های آن این منطقه را زهکشی می کند. ارتفاع زمین به تدریج به سمت جنوب غرب و غرب این جلگه بالا می رود و کوه های توگو را تشکیل می دهد که بلندترین نقطه کشور، کوه آگو، با ارتفاع ۹۸۶ متر را در خود جای داده است. حوضه آبریز رودخانه اوتی شامل فلات ماسه سنگی است که توسط اوتی و سرشاخه های آن زهکشی شده است. در شمال کوه های توگو واقع شده است.
wiki: جغرافیای توگو