برگ ریز

خزان دار[ ۱] خزان کننده یا برگ ریز، تعریفی است برای نامیدن برخی درختان، درختچه ها و گیاهان دائمی ( چندساله ) که در بخش معینی از سال، همه برگ های خود را از دست می دهند. در مناطق معتدل و نیز مناطق شمالی ( با آب وهوای قطبی ) فصل برگریزان برابر با پاییز و زمستان است. در دیگر نقاط جهان که شامل مناطق استوایی، نیمه استوایی و بیابانی است، گیاهان برگ های خود را در فصل خشک یا کم بارش از دست می دهند.
در برابر درختان خزان کننده، درختان همیشه سبز قرار دارند که برگ هایشان چند ساله و پایا است. گیاهانی که بین این دو حالت هستند را نیمه خزان دار می نامند. بسیاری از درختان پهن برگ جزء درختان خزان کننده هستند، درختانی مانند افرا، بسیاری از انواع بلوط، نارون، صنوبر، توس، و حتی برخی سوزنی برگان مانند سیاه کاج و سکویای چینی. در برخی از مناطق کشور آمریکا گونه های خزان کننده و همیشه سبز بلوط در کنار هم می رویند.
از دست دادن برگ ها در زمستان ممکن است آسیب حشرات را کاهش دهد؛ در عین حال، ترمیم و حفظ عملکرد برگ ها ممکن است هزینه بیشتری در قبال از دست دادن و یا رشد مجدد داشته باشد. [ ۲]

بَرگ ریز (deciduous)
ویژگی درختان و درختچه هایی که برگ های خود را در پایان فصل رشد یا درخلال فصل خشک به منظور کاهش تعرق (خروج آب از راه تبخیر) از دست می دهند. اغلب درختان برگ ریز (خزان کننده) به نهان دانگان، گیاهانی که در آن ها دانه درون تخمدان محصور است، تعلق دارند. اصطلاح برگ ریز گاهی به معنای گیاهان نهان دانه نیز به کار می رود، اگرچه بسیاری از آن ها، به ویژه گیاهان مناطق گرمسیری، همیشه سبزند. چند گیاه از بازدانگان، که در آن ها دانه برهنه است و درون تخمدان محصور نیست، مانند کاج اروپایی، برگ ریزند. به این سبب، اخیراً واژۀ برگ پهن را به جای واژۀ برگ ریز یا خزان کننده به کار می برند. بلوط و راش از درختان برگ ریزند.