طول جغرافیایی ( به انگلیسی: Longitude ) مختصات جغرافیایی شرقی - غربی است که در نقشه برداری و جهت یابی از آن استفاده می گردد. این مختصات، مکانی را بر اساس فاصله اش از یک نصف النهار اصلی نشان می دهد. عدد طول جغرافیایی، به صورت زاویه ای بین صفر و مثبت ۱۸۰ یا منفی ۱۸۰ درجه بیان می گردد. معمولاً ( نه همیشه ) برپایه قرارداد، اعداد مثبت نشان گر طرف شرق بودن نقطه نشان داده شده است.
در طول تاریخ مبداهای زمانی گوناگونی برای «نصف النهار اصلی» استفاده می شده است. تا اینکه در سال ۱۸۸۴ طی همایش جهانی نصف النهاری، قرار گذاشته شد تا بعد از این تنها از رصدخانه گرینویچ به عنوان مبدأ استفاده می گردد.
هر درجه جغرافیایی معمولاً به ۶۰ دقیقه بخش می گردد و هر دقیقه نیز به همین ترتیب از ۶۰ ثانیه تشکیل شده است؛ بنابراین یک صورت معمول نشان دادن طول جغرافیایی به صورت روبروست: ۲۳° ۲۷′ ۳۰" E البته این مقدار به صورت های دیگری نیز نشان داده می شود. ( مثلاً ده دهی بیان کردن قسمت ثانیه )
زمین در مدت ۲۴ ساعت یک بار به دور خود می چرخد و کل زمین ۳۶۰ درجه طول جغرافیایی است. در نتیجه هر ۱۵ درجه تغییر طول جغرافیایی یک «ساعت» محسوب می شود. این امر مبنای تعیین مناطق زمانی است.
اگر ما دور زمین ( حدود ۲۵٬۰۰۰ مایل یا ۴۰۲۳۴ کیلومتر ) را به ۳۶۰ درجه تقسیم کنیم، فاصله هر درجه عرض جغرافیایی یا طول جغرافیایی با درجه دیگر بر روی سطح زمین بیش از ۶۹ مایل یا ۱۱۱ کیلومتر می شود. البته هنگامی که به شمال یا جنوب خط استوا حرکت می کنیم، فاصله بین خطوط طول جغرافیایی کوتاه تر می شود تا زمانی که آنها در واقع در قطب با هم تماس پیدا می کنند. در ۴۵ درجه شمال یا جنوب خط استوا، یک درجه طول جغرافیایی حدود ۴۹ مایل ( حدود ۷۹ کیلومتر ) است. [ ۱]
زاویه بین خط مماس صفحه استوای لحظه ای که در روی صفحه نصف النهار نجومی محل اندازه گیری می شود. یا زاویه بین نصف النهار نجومی گذرنده بر نقطه مورد نظر و نصف النهار نجومی گذرنده بر گرینویچ در جهت خلاف عقربه های ساعت از صفر تا ۲۴ ساعت بر روی صفحه استوا اندازه گیری می شود. آزیموت نجومی ( AZ ) : زاویه بین نصف النهار نجومی گذرنده بر i و صفحه قائم گذرنده بر صفحه نشانه روی است در واقع زاویه بین امتداد شمال حقیقی و نقطه ایستگاه با امتداد نقطه نشانه روی ( امتداد مورد تداول ) و نقطه ایستگاه به مبدأ شمال که در جهت حرکت عقربه های ساعت از صفر تا ۳۶۰ اندازه گیری شده آزیموت نام دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر طول تاریخ مبداهای زمانی گوناگونی برای «نصف النهار اصلی» استفاده می شده است. تا اینکه در سال ۱۸۸۴ طی همایش جهانی نصف النهاری، قرار گذاشته شد تا بعد از این تنها از رصدخانه گرینویچ به عنوان مبدأ استفاده می گردد.
هر درجه جغرافیایی معمولاً به ۶۰ دقیقه بخش می گردد و هر دقیقه نیز به همین ترتیب از ۶۰ ثانیه تشکیل شده است؛ بنابراین یک صورت معمول نشان دادن طول جغرافیایی به صورت روبروست: ۲۳° ۲۷′ ۳۰" E البته این مقدار به صورت های دیگری نیز نشان داده می شود. ( مثلاً ده دهی بیان کردن قسمت ثانیه )
زمین در مدت ۲۴ ساعت یک بار به دور خود می چرخد و کل زمین ۳۶۰ درجه طول جغرافیایی است. در نتیجه هر ۱۵ درجه تغییر طول جغرافیایی یک «ساعت» محسوب می شود. این امر مبنای تعیین مناطق زمانی است.
اگر ما دور زمین ( حدود ۲۵٬۰۰۰ مایل یا ۴۰۲۳۴ کیلومتر ) را به ۳۶۰ درجه تقسیم کنیم، فاصله هر درجه عرض جغرافیایی یا طول جغرافیایی با درجه دیگر بر روی سطح زمین بیش از ۶۹ مایل یا ۱۱۱ کیلومتر می شود. البته هنگامی که به شمال یا جنوب خط استوا حرکت می کنیم، فاصله بین خطوط طول جغرافیایی کوتاه تر می شود تا زمانی که آنها در واقع در قطب با هم تماس پیدا می کنند. در ۴۵ درجه شمال یا جنوب خط استوا، یک درجه طول جغرافیایی حدود ۴۹ مایل ( حدود ۷۹ کیلومتر ) است. [ ۱]
زاویه بین خط مماس صفحه استوای لحظه ای که در روی صفحه نصف النهار نجومی محل اندازه گیری می شود. یا زاویه بین نصف النهار نجومی گذرنده بر نقطه مورد نظر و نصف النهار نجومی گذرنده بر گرینویچ در جهت خلاف عقربه های ساعت از صفر تا ۲۴ ساعت بر روی صفحه استوا اندازه گیری می شود. آزیموت نجومی ( AZ ) : زاویه بین نصف النهار نجومی گذرنده بر i و صفحه قائم گذرنده بر صفحه نشانه روی است در واقع زاویه بین امتداد شمال حقیقی و نقطه ایستگاه با امتداد نقطه نشانه روی ( امتداد مورد تداول ) و نقطه ایستگاه به مبدأ شمال که در جهت حرکت عقربه های ساعت از صفر تا ۳۶۰ اندازه گیری شده آزیموت نام دارد.
wiki: طول جغرافیایی