جغرافیای بولیوی

جغرافیای بولیوی شامل رشته کوه های آند شرقی ( که آن نیز Cordillera شرقی نامیده می شود ) است. در شرق آن رشته کوه جلگه های دشتی حوضه آمازون قرار دارد و از غرب به آلتیپلانو است که یک فلات مرتفع است که در آن دریاچه تیتیکاکا قرار دارد.
بولیوی با مساحت ( ۱٬۰۹۸٬۵۸۰ کیلومتر مربع بیست و هشتمین کشور پهناور جهان است ( پس از اتیوپی ) وسعت آن تقریباً برابر موریتانی و تا حدودی ۱/۵ برابر ایالت تگزاس ایالات متحده است.
بولیوی کشوریست که در خشکی محصور شده است و ارتباطش با اقیانوس آرام را در جنگ آرام در سال ۱۸۷۹ از دست داد. هر چند، از طریق رودخانه پاراگوئه به اقیانوس اطلس دسترسی دارد. قسمت غربی بولیوی در رشته کوه های آندس قرار گرفته که بلندترین قله اش نوادو دل سایاما با ارتفاع ۶۵۴۲ متر در استان اورو قرار گرفته است. مناظر طبیعی گوناگونی زیادی دارند که باعث ایجاد چشم اندازهای زیبا و مناظر طبیعی فوق العاده شده است. قسمت غربی کشور بر روی فلات کوهستانی آلتی پلانو شکل گرفته است.
قسمت شرقی زمین های پست و هموار است که با جنگل های بارانی آمازونی پوشانیده شده است. دریاچه تیتیساکا در مرز بین بولیوی و پرو واقع شده است. در قسمت شرقی و در استان پوتوسی، سالار دی اویونی، بزرگ ترین سطح نمکی دنیا، واقع شده است. شهرهای بزرگ بولیوی ال آلتو ( ۸۴۸٬۰۰۰ نفر ) لاپاز ( ۷۶۴٬۰۰۰ نفر ) ، سانتاکروز دی لاسیرا ( ۱٬۴۵۳٬۰۰۰ نفر ) و کوچابامبا ( ۶۳۰٬۰۰۰ نفر ) می باشند.
بولیوی به نه استان، یا در زبان اسپانیایی «دپارتمنتوس» تقسیم شده است:
• استان چوکائیساکا ( سوکره )
• استان کوچابامبا ( کوچا بامبا )
• استان بنی ( ترینیداد )
• استان لاپاز ( لاپاز )
• استان ارورو ( ارورو )
• استان پاندو ( کوبیا )
• استان پوتوسی ( پوتوسی )
• استان سانتاکروز ( سانتاکروز دی لاسیرا )
• استان تاریا ( تاریا )
علاوه بر این هر استان به تقسیمات کوچک تر ایالت یا «پرونیسیاس، شهرستان یا» کانتونز «و بخش یا» مونیسی پالیداوز" تقسیم می شود که کارهای محلی را بر عهده دارند.