جزایر کوریل ( به روسی: Кури́льские острова، آوانگاری: به ژاپنی: 千島列島 ) مجمع الجزایری آتشفشانی در استان ساخالین در روسیه است. طول تقریبی آن ۱۳۰۰ کیلومتر و از شمال شرقی هوکایدو در ژاپن تا کامچاتکا در روسیه کشیده شده است و دریای اختسک را از اقیانوس آرام شمالی جدا می سازد. ۵۶ جزیره و شمار بسیاری از صخره های کوچک این مجمع الجزایر را تشکیل می دهند. مساحت کل خشکی های جزایر کوریل ۱۵٬۶۰۰ کیلومتر مربع است و جمعیتی در حدود ۱۹٬۰۰۰ نفر دارد.
ژاپن مدعی دو جزیرهٔ بزرگ جنوبی است و آن ها را هم چون جزیره های کوچک شیکوتان و هابومای، بخشی از خاک خود می داند. این اختلاف بر سر مالکیت جزایر کوریل باعث بروز مناقشه ای بین دو کشور ژاپن و روسیه شده است.
آب های اطراف جزایر کوریل به دلیل قرار گرفتن این مجمع الجزایر در امتداد لبهٔ پوستهٔ اقیانوس آرام و برخورد چرخاب دریای اختسک با جریان جنوبی اویاشیو، یکی از پربارترین مناطق در اقیانوس آرام شمالی است و حیات دریایی گوناگونی را شامل می شود.
بسترهایی از اشنه دریایی، دور تقریباً تمامی جزیره ها را پوشانده است و زیست گاه مناسبی را برای خارپشت دریایی، گونه های مختلف نرم تنان و بی شمار بی مهرگان دیگر و شکارچیانشان، پدیدآورده است. انواع گوناگون ماهیان مرکب نیز بخشی از رژیم غذایی پستانداران دریایی کوچک و پرندگان را تشکیل می دهند.
ماهیانی همچون زغال ماهی، ماهی روغن اقیانوس آرام و گونه های مختلفی از کفشک ماهی سانان از اهمیت تجاری بالایی در این منطقه برخوردارند. در طول دههٔ ۱۹۸۰، ماهیان ساردین مهاجری که در تابستان از ژاپن به این ناحیه آمده بودند ماهیگیری تجاری را رونق بخشیدند اما تا سال ۱۹۹۳ دیگر ساردینی برای گرفتن نبود و در نتیجه، برخی از شهرک های جزیره ها دچار فشار اقتصادی شدند. چند گونه از ماهیان آزاد به ویژه ماهی آزاد صورتی و ماهی آزاد قرمز نیز در آب های اطراف جزیره های بزرگ تر تخم ریزی می کنند.
دو گونه از فک های گوشدار یعنی شیر دریایی استلر و فک خزدار شمالی در جزایر کوریل زندگی می کنند. این فک ها در تابستان در چند جزیرهٔ کوچک در امتداد مجمع الجزایر کوریل تجمع می کنند تا بزرگترین کولونی های تولید مثلی را در روسیه تشکیل دهند. ساکنان جزایر کوریل در گذشته این خوک های دریایی را به منظور استفاده از گوشت، پوست و استخوانشان شکار می کردند. هم چنین فک های خزدار بسیاری برای خزشان در قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم شکار شدند و چندین مکان زادآوری بزرگ آن ها همچون کولونی ای در جزیره رایکوکه از بین رفت. اما از دههٔ ۱۹۶۰ بدین سوی هیچ بهره برداری اضافی صورت نگرفته و جمعیت خوک های دریایی جزایر کوریل به استثنای گونهٔ انقراض یافتهٔ شیر دریایی ژاپنی، سالم و در مواردی در حال گسترش یافتن هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفژاپن مدعی دو جزیرهٔ بزرگ جنوبی است و آن ها را هم چون جزیره های کوچک شیکوتان و هابومای، بخشی از خاک خود می داند. این اختلاف بر سر مالکیت جزایر کوریل باعث بروز مناقشه ای بین دو کشور ژاپن و روسیه شده است.
آب های اطراف جزایر کوریل به دلیل قرار گرفتن این مجمع الجزایر در امتداد لبهٔ پوستهٔ اقیانوس آرام و برخورد چرخاب دریای اختسک با جریان جنوبی اویاشیو، یکی از پربارترین مناطق در اقیانوس آرام شمالی است و حیات دریایی گوناگونی را شامل می شود.
بسترهایی از اشنه دریایی، دور تقریباً تمامی جزیره ها را پوشانده است و زیست گاه مناسبی را برای خارپشت دریایی، گونه های مختلف نرم تنان و بی شمار بی مهرگان دیگر و شکارچیانشان، پدیدآورده است. انواع گوناگون ماهیان مرکب نیز بخشی از رژیم غذایی پستانداران دریایی کوچک و پرندگان را تشکیل می دهند.
ماهیانی همچون زغال ماهی، ماهی روغن اقیانوس آرام و گونه های مختلفی از کفشک ماهی سانان از اهمیت تجاری بالایی در این منطقه برخوردارند. در طول دههٔ ۱۹۸۰، ماهیان ساردین مهاجری که در تابستان از ژاپن به این ناحیه آمده بودند ماهیگیری تجاری را رونق بخشیدند اما تا سال ۱۹۹۳ دیگر ساردینی برای گرفتن نبود و در نتیجه، برخی از شهرک های جزیره ها دچار فشار اقتصادی شدند. چند گونه از ماهیان آزاد به ویژه ماهی آزاد صورتی و ماهی آزاد قرمز نیز در آب های اطراف جزیره های بزرگ تر تخم ریزی می کنند.
دو گونه از فک های گوشدار یعنی شیر دریایی استلر و فک خزدار شمالی در جزایر کوریل زندگی می کنند. این فک ها در تابستان در چند جزیرهٔ کوچک در امتداد مجمع الجزایر کوریل تجمع می کنند تا بزرگترین کولونی های تولید مثلی را در روسیه تشکیل دهند. ساکنان جزایر کوریل در گذشته این خوک های دریایی را به منظور استفاده از گوشت، پوست و استخوانشان شکار می کردند. هم چنین فک های خزدار بسیاری برای خزشان در قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم شکار شدند و چندین مکان زادآوری بزرگ آن ها همچون کولونی ای در جزیره رایکوکه از بین رفت. اما از دههٔ ۱۹۶۰ بدین سوی هیچ بهره برداری اضافی صورت نگرفته و جمعیت خوک های دریایی جزایر کوریل به استثنای گونهٔ انقراض یافتهٔ شیر دریایی ژاپنی، سالم و در مواردی در حال گسترش یافتن هستند.
wiki: جزایر کوریل