جداکننده اعشار

ممیز یکی از نشانه های خط فارسی ست که برای جدا کردن اعشار شماره از بخش صحیحش به کار می رود. از همین رو به آن جداکنندهٔ اعشار یا نشانهٔ اعشار نیز می گویند. در کشورهای گوناگون از نمادهای گوناگونی استفاده می شود، مثلاً در انگلیسی برای این کار از نقطه ( پوینت ) استفاده می کنند.
طبق استاندارد ۶۲۱۹ مؤسسهٔ استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، نویسه ای که برای ممیز استفاده می شود، طبق استاندارد یونیکد، دارای شناسهٔ U+066B می باشد. در صفحه کلید استاندارد تازهٔ فارسی بر اساس استاندارد شمارهٔ ۹۱۷۴ سازمان ملی استاندارد ایران، این نویسه را می توان با کلید ⇧ Shift+3 تایپ کرد.
قلم های گوناگون گاهی ممیز فارسی را مانند ویرگول لاتین یا موارد دیگر نشان می دهند، ولی شکل اصلی آن یک خط کج شبیه «ر» بدون انحنا است؛[ ۱] مانند ۲۲٫۶۳۵ ( بیست و دو ممیز ششصد و سی و پنج هزارم ) .
استاندارد ماتصا ۳۳۴۲ از نخستین استانداردهای رسمی ای بود که بین ممیز و کج خط تفاوت دارا شده بود. این تفاوت در ماتصا ۲۹۰۱ نیز رعایت شده است. [ ۲]
به علت ناآگاهی بسیاری از کاربران رایانه با نویسهٔ مربوطه، معمولاً از نویسه های اشتباهی به جای ممیز استفاده می شود:
• / ( خط مورب یا اسلش ) : در فارسی بیشتر برای تاریخ است، مانند ۱۳۸۹/۷/۲۳. ممیز از وسط عدد ( نزدیک خط کرسی ) شروع می شود و تا زیر خط کرسی ادامه دارد، اما کج خط با ارتفاع بیشترش، میان دو عدد جدایی کامل ایجاد می کند و شیب آن هم کمتر است. [ ۳]
• , ( ویرگول یا کامای لاتین ) : ظاهراً در فارسی کاربردی ندارد.
• ، ( ویرگول )
• ر ( حرف ر )