[ویکی فقه] رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم)، مجادله و ستیزه جویی را از اوصاف زشت و ناپسند یک مسلمان برشمردند و همواره مسلمانان را از پرداختن به آن برحذر داشته، از آن نهی می فرمودند.
مجادله واژه ای است، عربی از ماده «جدل» این لغت در کتب لغت به معنای درگیری و خصومت و سرشاخ شدن با یکدیگر با انواع فنون آمده است. این لغت هم در معنای مثبت و هم در معنای منفی به کار رفته است، اما بیشتر، این کلمه در معنای منفی آن استعمال شده است.
مجادله در سیره نبوی
رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) از مجادله پرهیز داشت، به طوری که روایت شده، ایشان خود را از سه چیز به شدت دورنگه می داشت: «جدال و کشمکش، پرحرفی و ذکر مطالب بی فایده.» یارانش نیز به تاسی از حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) در حضورش کشمکش و مجادله نمی کردند. انس بن مالک نقل می کند که: «روزی درباره ی موضوعی دینی مجادله می کردیم که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) آمد. ایشان از دیدن این صحنه بسیار خشمناک شدند، به طوری که چنان خشمی از ایشان سابقه نداشت. ایشان ما را از این کار باز داشته فرمود: امت محمد (صلی الله علیه و آله وسلّم) آرام باشید آنان که پیش از شما بودند با همین کارها هلاک شدند، جدال را به خاطر بی فایدگی آن ترک کنید، جدال را رها کنید، چرا که مؤمن جدال نمی کند، جدال را رها کنید، چرا که جدال کننده در خسارت است، جدال را رها کنید، چرا که همین گناه برای تو کافی است که همواره جدل کننده باشی جدال را رها کنید، چرا که جدال کننده در قیامت به شفاعت من نمی رسد، جدال را رها کنید، چرا که من برای کسی که جدال را ترک کند، هر چند صادق باشد سه خانه در حاشیه، وسط و بالای بهشت متعهد می شوم جدال را رها کنید چرا که پس از نهی از پرستش بتان، اولین نهی پروردگار نهی از مجادله بود.»
جدال در نگاه پیامبر
رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) جدال را اگر چه شخص محق نیز باشد فاقد خیر برشمرده ترک آن را از نشانه های تواضع دانستند، ایشان (صلی الله علیه و آله وسلّم) کسی را که از جدال بپرهیزد، هر چند محق باشد را با تقواترین مردم معرفی کرده ، فرمودند: «از نخستین چیزهایی که خداوند مرا از آن نهی کرد نزاع و کشمکش با مردم بود.» پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) ترک مجادله را از نشانه های کمال دین برشمردند و فرمودند: ایمان بنده ای کامل نمی گردد، جز آن که ستیزه جویی و جدال را رها کند، اگرچه حق با او باشد. ایشان اجر ترک جدال را بهشت معرفی کردند.
ستیزه جویی سرآغاز فتنه
...
مجادله واژه ای است، عربی از ماده «جدل» این لغت در کتب لغت به معنای درگیری و خصومت و سرشاخ شدن با یکدیگر با انواع فنون آمده است. این لغت هم در معنای مثبت و هم در معنای منفی به کار رفته است، اما بیشتر، این کلمه در معنای منفی آن استعمال شده است.
مجادله در سیره نبوی
رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) از مجادله پرهیز داشت، به طوری که روایت شده، ایشان خود را از سه چیز به شدت دورنگه می داشت: «جدال و کشمکش، پرحرفی و ذکر مطالب بی فایده.» یارانش نیز به تاسی از حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) در حضورش کشمکش و مجادله نمی کردند. انس بن مالک نقل می کند که: «روزی درباره ی موضوعی دینی مجادله می کردیم که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) آمد. ایشان از دیدن این صحنه بسیار خشمناک شدند، به طوری که چنان خشمی از ایشان سابقه نداشت. ایشان ما را از این کار باز داشته فرمود: امت محمد (صلی الله علیه و آله وسلّم) آرام باشید آنان که پیش از شما بودند با همین کارها هلاک شدند، جدال را به خاطر بی فایدگی آن ترک کنید، جدال را رها کنید، چرا که مؤمن جدال نمی کند، جدال را رها کنید، چرا که جدال کننده در خسارت است، جدال را رها کنید، چرا که همین گناه برای تو کافی است که همواره جدل کننده باشی جدال را رها کنید، چرا که جدال کننده در قیامت به شفاعت من نمی رسد، جدال را رها کنید، چرا که من برای کسی که جدال را ترک کند، هر چند صادق باشد سه خانه در حاشیه، وسط و بالای بهشت متعهد می شوم جدال را رها کنید چرا که پس از نهی از پرستش بتان، اولین نهی پروردگار نهی از مجادله بود.»
جدال در نگاه پیامبر
رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) جدال را اگر چه شخص محق نیز باشد فاقد خیر برشمرده ترک آن را از نشانه های تواضع دانستند، ایشان (صلی الله علیه و آله وسلّم) کسی را که از جدال بپرهیزد، هر چند محق باشد را با تقواترین مردم معرفی کرده ، فرمودند: «از نخستین چیزهایی که خداوند مرا از آن نهی کرد نزاع و کشمکش با مردم بود.» پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) ترک مجادله را از نشانه های کمال دین برشمردند و فرمودند: ایمان بنده ای کامل نمی گردد، جز آن که ستیزه جویی و جدال را رها کند، اگرچه حق با او باشد. ایشان اجر ترک جدال را بهشت معرفی کردند.
ستیزه جویی سرآغاز فتنه
...
wikifeqh: ستیزه جویی_در_سیره_نبوی