[ویکی فقه] جبهه آزادیبخش اریتره. جبهه آزادیبخش اریتره (جبهةالتحریرِ الاریتریه)، جنبش مسلحانه که حامد ادریس عواتی، با هدف کسب استقلال اریتره از اتیوپی، در ۱۳۴۰ ش/ ۱۹۶۱ آن را بر پا کرد و پس از استقلال در ۱۳۷۲ ش/ ۱۹۹۳، تبدیل به تنها حزب حاکم در این کشور شد.
اریتره به عنوان بخشی از اتیوپی در ۱۳۰۷/۱۸۹۰ مستعمره ایتالیا شد. در واقع، مرزهای فعلی و هویت مستقل آن ناشی از حاکمیت ایتالیاست که بر اساس توافق با پادشاه وقت اتیوپی شکل گرفت. در ۱۳۲۰ ش /۱۹۴۱، در پی شکست ایتالیا از انگلیس، اتیوپی تحت حاکمیت انگلیس در آمد و در ۱۳۲۸ ش /۱۹۴۹ تحت قیمومت سازمان ملل متحد قرار گرفت. در ۱۳۲۹ ش/ ۱۹۵۰ یکی از پیشنهادهایی که برای آینده اریتره داده شد، پیوستن آن به اتیوپی در نظام فدرالی بود. در همین سال، به رغم مخالفت شوروی، قطعنامه GA/۵-۳۹۰ سازمان ملل، مبنی بر پیوستن اریتره به اتیوپی، در قالب نظام فدرالی به تصویب رسید و حکومت اتیوپی، در ازای حمایت امریکا از این قطعنامه، به امریکا اجازه داد تا در اریتره پایگاه نظامی تأسیس کند. پس از تثبیت حکومت فدرالی اتیوپی در ۱۳۳۷ ش /۱۹۵۸، هایله سلاسی، پادشاه اتیوپی، قطعنامه سازمان ملل را نقض کرد و سپس تمام پرچمهای اریتره را پایین کشید و بر اساس قانونی که در ۱۳۴۰ ش/ ۱۹۶۱ در مجلس اریتره ــ که اکثر اعضای آن از طرفداران اتیوپی یا دست نشانده آن کشور بودند ــ به تصویب رسید، اریتره در اتیوپی ادغام شد.
احزاب
در آستانه نظرخواهی سازمان ملل در اوایل دهه ۱۳۳۰ ش/ ۱۹۵۰ در مورد آینده اریتره، دو حزب عمده در اریتره فعال بودند: حزب مسلم لیگ که طرفدار استقلال بود و حزب اتحاد که مسیحی و طرفدار اتحاد با اتیوپی بود.
ضعف رهبری
جبهه آزادیبخش اریتره در شهریور ۱۳۴۰/ سپتامبر ۱۹۶۱ به رهبری حامد ادریس عواتی، به منظور دفاع از تمامیت ارضی و استقلال ملی اریتره در مقابل تجاوز اتیوپی، تأسیس شد. عواتی توانست، با جذب نیروهای مردمی و آموزش و سازماندهی آنها، فعالیتهای متعددی برای اخراج نیروهای اشغالگر انجام دهد. او در ۱۳۴۱ ش /۱۹۶۲ درگذشت و اِدریس محمد آدم جانشینش شد، ولی ضعف رهبری وی و دخالتهای برخی از کشورهای عربی، مانند سوریه و عراق و عربستان سعودی ، به بروز اختلافات داخلی میان مبارزان انجامید، به طوری که در ۱۳۴۸ ش /۱۹۶۹ به سه گروه تقسیم شدند: شماری به فرماندهی محمداحمد ناصر در چارچوب جبهه آزادیبخش اریتره فعالیت نمودند؛ در همان سال ، شماری دیگر از مبارزان عمدتاً مسیحی به رهبری اسیاس افورقی از فرماندهی نظامی جبهه آزادیبخش اریتره جدا شدند و به ارتفاعات جنوبی رفته و جبهه آزادیبخش خلق اریتره (الجبهة الشَعبیة لتحریر أریتریا) را که از ایدئولوژی مارکسیسم پیروی می کرد، تشکیل دادند؛ عثمان صالح سبّی نیز در ۱۳۵۰ـ۱۳۵۱ ش/ ۱۹۷۱ـ۱۹۷۲، به همراه شماری از هواداران خود، به یمن رفت و جبهه آزادیبخش اریتره ـ نیروهای آزادیبخش خلقی (جبهة التحریر الاریتریا ـ قوات التحریر الشعبیة) را بنیان گذاشت.
← انشعاب جبهه آزادیبخش
...
اریتره به عنوان بخشی از اتیوپی در ۱۳۰۷/۱۸۹۰ مستعمره ایتالیا شد. در واقع، مرزهای فعلی و هویت مستقل آن ناشی از حاکمیت ایتالیاست که بر اساس توافق با پادشاه وقت اتیوپی شکل گرفت. در ۱۳۲۰ ش /۱۹۴۱، در پی شکست ایتالیا از انگلیس، اتیوپی تحت حاکمیت انگلیس در آمد و در ۱۳۲۸ ش /۱۹۴۹ تحت قیمومت سازمان ملل متحد قرار گرفت. در ۱۳۲۹ ش/ ۱۹۵۰ یکی از پیشنهادهایی که برای آینده اریتره داده شد، پیوستن آن به اتیوپی در نظام فدرالی بود. در همین سال، به رغم مخالفت شوروی، قطعنامه GA/۵-۳۹۰ سازمان ملل، مبنی بر پیوستن اریتره به اتیوپی، در قالب نظام فدرالی به تصویب رسید و حکومت اتیوپی، در ازای حمایت امریکا از این قطعنامه، به امریکا اجازه داد تا در اریتره پایگاه نظامی تأسیس کند. پس از تثبیت حکومت فدرالی اتیوپی در ۱۳۳۷ ش /۱۹۵۸، هایله سلاسی، پادشاه اتیوپی، قطعنامه سازمان ملل را نقض کرد و سپس تمام پرچمهای اریتره را پایین کشید و بر اساس قانونی که در ۱۳۴۰ ش/ ۱۹۶۱ در مجلس اریتره ــ که اکثر اعضای آن از طرفداران اتیوپی یا دست نشانده آن کشور بودند ــ به تصویب رسید، اریتره در اتیوپی ادغام شد.
احزاب
در آستانه نظرخواهی سازمان ملل در اوایل دهه ۱۳۳۰ ش/ ۱۹۵۰ در مورد آینده اریتره، دو حزب عمده در اریتره فعال بودند: حزب مسلم لیگ که طرفدار استقلال بود و حزب اتحاد که مسیحی و طرفدار اتحاد با اتیوپی بود.
ضعف رهبری
جبهه آزادیبخش اریتره در شهریور ۱۳۴۰/ سپتامبر ۱۹۶۱ به رهبری حامد ادریس عواتی، به منظور دفاع از تمامیت ارضی و استقلال ملی اریتره در مقابل تجاوز اتیوپی، تأسیس شد. عواتی توانست، با جذب نیروهای مردمی و آموزش و سازماندهی آنها، فعالیتهای متعددی برای اخراج نیروهای اشغالگر انجام دهد. او در ۱۳۴۱ ش /۱۹۶۲ درگذشت و اِدریس محمد آدم جانشینش شد، ولی ضعف رهبری وی و دخالتهای برخی از کشورهای عربی، مانند سوریه و عراق و عربستان سعودی ، به بروز اختلافات داخلی میان مبارزان انجامید، به طوری که در ۱۳۴۸ ش /۱۹۶۹ به سه گروه تقسیم شدند: شماری به فرماندهی محمداحمد ناصر در چارچوب جبهه آزادیبخش اریتره فعالیت نمودند؛ در همان سال ، شماری دیگر از مبارزان عمدتاً مسیحی به رهبری اسیاس افورقی از فرماندهی نظامی جبهه آزادیبخش اریتره جدا شدند و به ارتفاعات جنوبی رفته و جبهه آزادیبخش خلق اریتره (الجبهة الشَعبیة لتحریر أریتریا) را که از ایدئولوژی مارکسیسم پیروی می کرد، تشکیل دادند؛ عثمان صالح سبّی نیز در ۱۳۵۰ـ۱۳۵۱ ش/ ۱۹۷۱ـ۱۹۷۲، به همراه شماری از هواداران خود، به یمن رفت و جبهه آزادیبخش اریتره ـ نیروهای آزادیبخش خلقی (جبهة التحریر الاریتریا ـ قوات التحریر الشعبیة) را بنیان گذاشت.
← انشعاب جبهه آزادیبخش
...
wikifeqh: جبهه_آزادیبخش_اریتره