[ویکی فقه] حسین بن علی (علیه السلام) از چنان مقام و منزلتی در میان مسلمانان هم عصر خویش برخوردار بود که نظیرش را نمی توان در هیچ یک از معاصران و همتایان وی یافت. حسن بصری در توصیف شخصیت حضرت گفته است: کان الحسین بن علی سیدا زاهدا ورعا صالحا ناصحا حسن الخلق : «حسین بن علی (علیه السلام) آقا و مهتر، پرهیزکار، پارسا، شایسته، اندرزگوی و دارای خلق و خوی نیکو بود».
در اینجا به سخنان برخی از افراد در باره امام حسین (علیه السلام) اشاره می شود.
← عبدالله بن عباس
البته این موقعیت معنوی و اجتماعی ممتاز امام نه تنها در میان مردم حجاز و کوفه، که سالها آن حضرت با آنان زندگی کرده بود، به چشم نمی خورد؛ بلکه اشراف و بزرگان شهر عثمانی مسلکی چون بصره هم از آن بزرگوار، به بزرگی یاد می کردند. یزید بن مسعود نهشلی از اشراف بصره، وقتی خبر حرکت امام حسین را شنید، قبایل بنی تمیم، بنی حنظله و بنی ساعد را گرد آورده، در سخنانی امام حسین را چنین توصیف کرد:حسین بن علی پسر دختر رسول خدا، صاحب تبار و نژادی نیکو و خالصی، و عقیده ای استوار است؛ از فضلی وصف ناشدنی برخوردار و دانشی پایان ناپذیر است و او به سبب سابقه، سن بیشتر و خویشاوندی اش با پیامبر به این امر (خلافت) شایسته تر است. وی بر خردسال ترحم کرده، به بزرگسال مهر می ورزد.... پس از نور حق محروم نمانید و در ورطه و پرتگاه باطل گرفتار نشوید. وی در نامه اش به امام (علیه السّلام) نوشت: «شما حجت خدا بر خلقش و امانت الهی در زمین هستید که از درخت (پربرکت و منشا روشنایی و بی خار و خاشاک) زیتون احمدی منشعب شده اید. رسول خدا ریشه آن درخت و شما شاخه اش هستید.
جایگاه امام نزد معاویه
منزلت و جایگاه درخشان پیشوای سوم تنها در نگاه مسلمانان دوستدار اهل بیت یا بی طرف خلاصه نمی شد؛ بلکه معاویه نیز -که عصاره نفاق و کفر پنهان و از پلید ترین و دشمن ترین افراد نسبت به خاندان بنی هاشم و به ویژه امامان (علیهم السّلام) بود- از ایشان با عنوان آحب الناس الی الناس؛ «محبوبترین شخص نزد مردم» یاد می کرد. همچنین معاویه در وصیتش به یزید با بیان موقعیت و مقام حسین بن علی (علیه السّلام) نزد رسول خدا، از وی خواست به حضرت احترام گذارد و با وی مدارا کند.
در اینجا به سخنان برخی از افراد در باره امام حسین (علیه السلام) اشاره می شود.
← عبدالله بن عباس
البته این موقعیت معنوی و اجتماعی ممتاز امام نه تنها در میان مردم حجاز و کوفه، که سالها آن حضرت با آنان زندگی کرده بود، به چشم نمی خورد؛ بلکه اشراف و بزرگان شهر عثمانی مسلکی چون بصره هم از آن بزرگوار، به بزرگی یاد می کردند. یزید بن مسعود نهشلی از اشراف بصره، وقتی خبر حرکت امام حسین را شنید، قبایل بنی تمیم، بنی حنظله و بنی ساعد را گرد آورده، در سخنانی امام حسین را چنین توصیف کرد:حسین بن علی پسر دختر رسول خدا، صاحب تبار و نژادی نیکو و خالصی، و عقیده ای استوار است؛ از فضلی وصف ناشدنی برخوردار و دانشی پایان ناپذیر است و او به سبب سابقه، سن بیشتر و خویشاوندی اش با پیامبر به این امر (خلافت) شایسته تر است. وی بر خردسال ترحم کرده، به بزرگسال مهر می ورزد.... پس از نور حق محروم نمانید و در ورطه و پرتگاه باطل گرفتار نشوید. وی در نامه اش به امام (علیه السّلام) نوشت: «شما حجت خدا بر خلقش و امانت الهی در زمین هستید که از درخت (پربرکت و منشا روشنایی و بی خار و خاشاک) زیتون احمدی منشعب شده اید. رسول خدا ریشه آن درخت و شما شاخه اش هستید.
جایگاه امام نزد معاویه
منزلت و جایگاه درخشان پیشوای سوم تنها در نگاه مسلمانان دوستدار اهل بیت یا بی طرف خلاصه نمی شد؛ بلکه معاویه نیز -که عصاره نفاق و کفر پنهان و از پلید ترین و دشمن ترین افراد نسبت به خاندان بنی هاشم و به ویژه امامان (علیهم السّلام) بود- از ایشان با عنوان آحب الناس الی الناس؛ «محبوبترین شخص نزد مردم» یاد می کرد. همچنین معاویه در وصیتش به یزید با بیان موقعیت و مقام حسین بن علی (علیه السّلام) نزد رسول خدا، از وی خواست به حضرت احترام گذارد و با وی مدارا کند.
wikifeqh: جایگاه_امام_حسین_نزد_معاصران_حضرت