جامعه شناسی تجربی

جامعه شناسی تجربی ( به انگلیسی: Empirical sociology ) مطالعه جامعه شناسی بر اساس روش ها و تکنیک های روش شناختی برای گردآوری، پردازش و انتقال اطلاعات اولیه جامعه شناختی است. وضعیت جنبه های زندگی اجتماعی مانند اقتصاد، قانون، خانواده و سیاست را در طول پژوهش شرح می دهد. [ ۱] جامعه شناسی تجربی اغلب با جنبه هایی از زندگی روزمره با عقل سلیم سروکار دارد، که آن را به عنوان یک منبع، نوعی دانش در نظر می گیرد. [ ۲] جامعه شناسی تجربی به طور استقرایی مطالعه می کند که مردم چگونه از یکدیگر قدردانی می کنند و با آنها کنار می آیند. [ ۳] جامعه شناسی تجربی یک سنت آمریکایی است که ریشه در جنبش های اصلاحات اجتماعی در عصر ترقی خواهی دارد. [ ۴]
وظیفه جامعه شناسی تجربی انجام پژوهش های استقرایی در مورد یک پدیده اجتماعی خاص است. [ ۵]
• فردیناند تونیس جامعه شناس آلمانی، جامعه شناسی تجربی را مجموعه ای از اطلاعات یا شواهد واقعی تعریف کرده است. [ ۶] [ ۷]
• موریس جانوویتز جامعه شناس، جامعه شناسی تجربی را گردآوری و برنامه ریزی شاخص های تجربی تغییر تعریف می کند. [ ۸] موریس رابطه بین تاریخ و جامعه شناسی تجربی را این گونه توصیف می کند: «در این مرحله، جامعه شناسی و «تاریخ» همگرا می شوند. تمام جامعه شناسی تجربی تاریخ است ولی تاریخ همه جامعه شناسی تجربی نیست. »[ ۸]
اولین مرحله جامعه شناسی تجربی با تغییراتی نشان داده شد که مکتب شیکاگو در بین سال های 1895 و 1929 در رویه علمی ایجاد کرد. [ ۹]
• بری اسمارت، جامعه شناس آمریکایی، در کتاب خود با عنوان «جامعه شناسی، پدیدارشناسی و تحلیل مارکسیستی» می گوید جامعه شناسی تجربی در اروپای شرقی تأسیس شده است. [ ۱۰]
• لودویگ گامپلویچ جامعه شناس لهستانی، پژوهش های جامعه شناختی در مورد جامعه و قانون انجام داده است. سهم اصلی گامپلویچ در توسعه جامعه شناسی تجربی تمرکز آن بر گروه هایی از مردم است. [ ۱۱]
• اتو نویرات فیلسوف علم و جامعه شناس اتریشی، در توسعه جامعه شناسی تجربی نقش اساسی داشت. [ ۱۲]
جامعه شناسی تجربی،
• مانند نظریه سیستمی تالکوت پارسونز جامعه شناس آمریکایی، به عنوان «اثبات گرایی» تعریف و نقد می شود.
• برای تئودور آدورنو، اثبات گرایی در اینجا با دو ویژگی نه لزوما مرتبط مشخص می شود. [ ۱۳]