جامعه شناسی اسلامی

[ویکی فقه] جامعه شناسی اسلامی، علم قوانین کلى پدیده هاى اجتماعى مى باشد. همزمان با طرح جامعه شناسی به عنوان یک علم مستقل، تردیدهایی نسبت به ضرورت و حتی امکان علم مستقلی به نام «جامعه شناسی» از سوی دانشمندان رشته های دیگر پدید آمد. معروف ترین اندیشمندان جامعه شناسی در این زمینه، کنت، مارکس و اسپنسر می باشند.
اگر چه بسیاری از جامعه شناسان معتقدند که تعریف جامعه شناسی، قبل از پرداختن به مباحث این علم نادرست است.
مندراس، هانری، مبانی جامعه شناسی، ج۱، ص۵۲.
با توجه به تعاریفی که برای جامعه شناسی ارایه شد می توان گفت، موضوع جامعه شناسی جوامع انسانی به عنوان مجموعه هایی است که به گونه ای به وحدت رسیده اند و ارتباط آنها با یکدیگر و نیز پدیده های اجتماعی به عنوان اجزاء یا ابعادی از جامعه و ارتباط آنها با یکدیگر است.
جمعی از محققان، درآمدی بر جامعه شناسی اسلامی (۲)، چ اول، انتشارات سمت، ص۲۳.
رشته های مختلف علوم اجتماعی، معمولاً در پس احساس نیاز به تبیین یک مساله نظری یا حل یک مشکل اجتماعی پدید آمده اند، و بر همین اساس جامعه شناسی به جامعه شناسی محض و کاربردی یا کاربستی تقسیم شده است که در جامعه شناسی محض هدف تبیین مسائل اجتماعی نظری است. در جامعه شناسی کاربردی، هدف فراتر از دانش نظری است و بهره گیری ازهمان تبیین های نظری برای حل مشکلات اجتماعی در مرحله عمل است که گاه از آن به عنوان کاربرد جامعه شناسی یاد می شود.
جمعی از محققان، درآمدی بر جامعه شناسی اسلامی (۲)، چ اول، انتشارات سمت، ص۲۵-۲۸.
...