تیموتئوس کارپوویچ ( زاده ۱۵ دسامبر ۱۹۲۱ در زیلونا نزدیک ویلنیوس – مرگ ۲۹ ژوئن ۲۰۰۵[ ۱] در پارک اوک در نزدیکی شیکاگو ) شاعر و نمایشنامه نویس برجسته لهستانی زبان بود. [ ۲]
کارپوویچ در روستای زیلونا در نزدیکی ویلنیوس به دنیا آمد و تا آغاز جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۹ در آنجا زندگی کرد. کارپوویچ در سال ۱۹۴۱ با نام مستعار تادئوش لیرمیان برای روزنامه مستقر در ویلنیوس پراودا ویلنسکا به عنوان روزنامه نگار شروع به کار کرد. در طول اشغال لیتوانی توسط نازی ها او یکی از اعضای مقاومت لهستان بود. هنگامی که جنگ در سال ۱۹۴۵ به پایان رسید، کارپوویچ به شچچین اسکان داده شد و در آنجا برای رادیو لهستان کار می کرد. در اینجا بود که کارپوویچ اولین قطعه منثور خود را با عنوان «افسانه های پومرانی» ( Legendy pomorskie ) منتشر کرد.
کارپوویچ به وروتسواف نقل مکان کرد و در دانشگاه برسلاو در رشته فیلولوژی لهستانی تحصیل کرد و در آنجا کارشناسی ارشد و دکترای خود را دریافت کرد. و استادیار شد. او بعداً در سال ۱۹۵۸ جایزه ادبی شهر وروتسواف را دریافت کرد.
در سال ۱۹۷۱، کارپوویچ بورسیه معتبر «بنیاد فکری اروپای داخلی» را در پاریس دریافت کرد. دو سال بعد در سال ۱۹۷۳ از او برای پیوستن به برنامه کاری بین المللی در دانشگاه آیووا دعوت شد. در سال ۱۹۷۴، او به عنوان دانشیار مدعو ادبیات لهستانی در دانشگاه ایلینویز در شیکاگو منصوب شد، [ ۳] که به مدت دو سال در آنجا تدریس کرد. اگرچه او هرگز به دلیل موضع گیری خود به عنوان یک مخالف سیاسی هیچ جایزه ادبی رسمی در لهستان دریافت نکرده است، اما جایزه معتبر آلفرد یورژیکوفسکی را در شهر نیویورک دریافت کرد و دو بار جایزه سالانه شورای هنر ایلینوی را دریافت کرد. [ ۴]
او دو سال بعد را در آلمان غربی ( ۱۹۷۶–۱۹۷۸ ) در دانشگاه های بن، برلین غربی، مونیخ و رگنسبورگ گذراند. در سال ۱۹۷۸، او به عنوان استاد تمام به دانشگاه ایلینویز در شیکاگو بازگشت. [ ۵]
پس از اعلام استقلال لیتوانی در سال ۱۹۹۰، کارپوویچ چندین مقاله در مطبوعات لهستان نوشت و دولت لهستان را تشویق کرد تا لیتوانی را به رسمیت بشناسد.
کارپوویچ در سال ۱۹۹۳ از گروه ادبیات اسلاو و بالتیک در دانشگاه ایلینویز در شیکاگو بازنشسته شد. کارپوویچ در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۵ در خانه اش در اوک پارک، ایلینوی درگذشت. بقایای او به کشور بازگردانده شد و او در ۳ اوت ۲۰۰۵ به همراه همسرش ماریا در گورستان اوزوبوویس در وروتسواف به خاک سپرده شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکارپوویچ در روستای زیلونا در نزدیکی ویلنیوس به دنیا آمد و تا آغاز جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۹ در آنجا زندگی کرد. کارپوویچ در سال ۱۹۴۱ با نام مستعار تادئوش لیرمیان برای روزنامه مستقر در ویلنیوس پراودا ویلنسکا به عنوان روزنامه نگار شروع به کار کرد. در طول اشغال لیتوانی توسط نازی ها او یکی از اعضای مقاومت لهستان بود. هنگامی که جنگ در سال ۱۹۴۵ به پایان رسید، کارپوویچ به شچچین اسکان داده شد و در آنجا برای رادیو لهستان کار می کرد. در اینجا بود که کارپوویچ اولین قطعه منثور خود را با عنوان «افسانه های پومرانی» ( Legendy pomorskie ) منتشر کرد.
کارپوویچ به وروتسواف نقل مکان کرد و در دانشگاه برسلاو در رشته فیلولوژی لهستانی تحصیل کرد و در آنجا کارشناسی ارشد و دکترای خود را دریافت کرد. و استادیار شد. او بعداً در سال ۱۹۵۸ جایزه ادبی شهر وروتسواف را دریافت کرد.
در سال ۱۹۷۱، کارپوویچ بورسیه معتبر «بنیاد فکری اروپای داخلی» را در پاریس دریافت کرد. دو سال بعد در سال ۱۹۷۳ از او برای پیوستن به برنامه کاری بین المللی در دانشگاه آیووا دعوت شد. در سال ۱۹۷۴، او به عنوان دانشیار مدعو ادبیات لهستانی در دانشگاه ایلینویز در شیکاگو منصوب شد، [ ۳] که به مدت دو سال در آنجا تدریس کرد. اگرچه او هرگز به دلیل موضع گیری خود به عنوان یک مخالف سیاسی هیچ جایزه ادبی رسمی در لهستان دریافت نکرده است، اما جایزه معتبر آلفرد یورژیکوفسکی را در شهر نیویورک دریافت کرد و دو بار جایزه سالانه شورای هنر ایلینوی را دریافت کرد. [ ۴]
او دو سال بعد را در آلمان غربی ( ۱۹۷۶–۱۹۷۸ ) در دانشگاه های بن، برلین غربی، مونیخ و رگنسبورگ گذراند. در سال ۱۹۷۸، او به عنوان استاد تمام به دانشگاه ایلینویز در شیکاگو بازگشت. [ ۵]
پس از اعلام استقلال لیتوانی در سال ۱۹۹۰، کارپوویچ چندین مقاله در مطبوعات لهستان نوشت و دولت لهستان را تشویق کرد تا لیتوانی را به رسمیت بشناسد.
کارپوویچ در سال ۱۹۹۳ از گروه ادبیات اسلاو و بالتیک در دانشگاه ایلینویز در شیکاگو بازنشسته شد. کارپوویچ در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۵ در خانه اش در اوک پارک، ایلینوی درگذشت. بقایای او به کشور بازگردانده شد و او در ۳ اوت ۲۰۰۵ به همراه همسرش ماریا در گورستان اوزوبوویس در وروتسواف به خاک سپرده شد.
wiki: تیموتئوس کارپوویچ