[ویکی فقه] تکثیر نسل آدم. مفسّران درباره چگونگی تکثیر نسل آن دو و این که ازدواج فرزندان آن ها احتمالاتی داده اند، و در قرآن هم سخن از فرزندان آدم و حوّا و نسل آن ها به میان آمده است.
در آیه نخست سوره نساء (و بَثَّ مِنهُما رِجَالاً کَثیراً و نِسَاءً) و نیز «وَاتلُ عَلیهِم نَبأَ ابنَی ءَادمَ بِالحقِّ» و «ذرّیّةً بَعضُها مِن بَعض» سخن از فرزندان آدم و حوّا و نسل آن ها به میان آمده است. مفسّران درباره چگونگی تکثیر نسل آن دو و این که ازدواج فرزندان آن ها در طبقه اوّل با حوریان بهشتی، جنّیان، افراد ذکور و اناث از نوع انسان های پیشین و یا با یک دیگر انجام گرفته، به تبع روایات، احتمال هایی داده اند. به گفته علامه طباطبایی ، آیه «و بَثَّ مِنهُما رِجالاً کَثیراً و نِساءً» صراحت دارد که فرزندان آدم و حوّا با یک دیگر ازدواج کرده اند؛ زیرا اگر واسطه ای در کار بود، باید به گونه ای دیگر تعبیر می شد. وی در پاسخ به شبهه تحریم ازدواج محارم می گوید: این حکم تشریعی و تابع مفاسد و مصالح است، نه یک حکم تکوینی و غیرقابل تغییر، و زمام آن به دست خدا است و در آن دوران، مانعی برای آن وجود نداشته؛ بلکه مصالح و ضرورت ها آن را اقتضا می کرده است.
فرزندان آدم
در قرآن به نام فرزندان آدم علیه السلام تصریح نشده؛ ولی براساس روایات، نام یکی هابیل و دیگری قابیل است. به گفته میبدی، حوّا برای آدم در بیست بار، چهل فرزند به دنیا آورد؛ در هر بار یک پسر و یک دختر، مگر شیث که تنها بود و همراهی نداشت. فرزند اوّل او قابیل و همراه وی اقلیما، فرزند دوم، هابیل و همراه وی لوذا بود و... . فرزند آخر آدم و حوّا عبدالمغیث به همراه امة المغیث بود. حضرت ربّ العالمین نسل آدم را با برکت و تعداد آنان را فراوان کرد و به او عمر طولانی داد تا این که چهل هزار از فرزندان خویش را دید. زمخشری می گوید: چون آدم و حوا اصل بشرند و بقیّه متفرّع بر آنانند، در آیه «قَالَ اهبِطَا منها جَمیعاً بَعضُکُم لِبَعض عَدوٌ» خطاب به آن دو تثنیه (اهبطا) و با توجّه به ذرّیه آن ها، جمع (بعضکم) آمده است. هم چنین گفته اند: مقصود از «ذُرّیّةَ بَعضُها مِن بَعض» در آیه ۳۴ آل عمران این است که فرزندان آدم از آدم زاده شده و مراد از ذرّیه، افراد دیگر غیر از آدمند. به گفته ابومسلم اصفهانی نیز در آیه ۱۲۳ طه، مقصود از «اهطبا» آدم و فرزندان او، و شیطان و فرزندان اویند. در تورات نام یکی ازفرزندان آدم، قاین و دیگری هابیل است.
در آیه نخست سوره نساء (و بَثَّ مِنهُما رِجَالاً کَثیراً و نِسَاءً) و نیز «وَاتلُ عَلیهِم نَبأَ ابنَی ءَادمَ بِالحقِّ» و «ذرّیّةً بَعضُها مِن بَعض» سخن از فرزندان آدم و حوّا و نسل آن ها به میان آمده است. مفسّران درباره چگونگی تکثیر نسل آن دو و این که ازدواج فرزندان آن ها در طبقه اوّل با حوریان بهشتی، جنّیان، افراد ذکور و اناث از نوع انسان های پیشین و یا با یک دیگر انجام گرفته، به تبع روایات، احتمال هایی داده اند. به گفته علامه طباطبایی ، آیه «و بَثَّ مِنهُما رِجالاً کَثیراً و نِساءً» صراحت دارد که فرزندان آدم و حوّا با یک دیگر ازدواج کرده اند؛ زیرا اگر واسطه ای در کار بود، باید به گونه ای دیگر تعبیر می شد. وی در پاسخ به شبهه تحریم ازدواج محارم می گوید: این حکم تشریعی و تابع مفاسد و مصالح است، نه یک حکم تکوینی و غیرقابل تغییر، و زمام آن به دست خدا است و در آن دوران، مانعی برای آن وجود نداشته؛ بلکه مصالح و ضرورت ها آن را اقتضا می کرده است.
فرزندان آدم
در قرآن به نام فرزندان آدم علیه السلام تصریح نشده؛ ولی براساس روایات، نام یکی هابیل و دیگری قابیل است. به گفته میبدی، حوّا برای آدم در بیست بار، چهل فرزند به دنیا آورد؛ در هر بار یک پسر و یک دختر، مگر شیث که تنها بود و همراهی نداشت. فرزند اوّل او قابیل و همراه وی اقلیما، فرزند دوم، هابیل و همراه وی لوذا بود و... . فرزند آخر آدم و حوّا عبدالمغیث به همراه امة المغیث بود. حضرت ربّ العالمین نسل آدم را با برکت و تعداد آنان را فراوان کرد و به او عمر طولانی داد تا این که چهل هزار از فرزندان خویش را دید. زمخشری می گوید: چون آدم و حوا اصل بشرند و بقیّه متفرّع بر آنانند، در آیه «قَالَ اهبِطَا منها جَمیعاً بَعضُکُم لِبَعض عَدوٌ» خطاب به آن دو تثنیه (اهبطا) و با توجّه به ذرّیه آن ها، جمع (بعضکم) آمده است. هم چنین گفته اند: مقصود از «ذُرّیّةَ بَعضُها مِن بَعض» در آیه ۳۴ آل عمران این است که فرزندان آدم از آدم زاده شده و مراد از ذرّیه، افراد دیگر غیر از آدمند. به گفته ابومسلم اصفهانی نیز در آیه ۱۲۳ طه، مقصود از «اهطبا» آدم و فرزندان او، و شیطان و فرزندان اویند. در تورات نام یکی ازفرزندان آدم، قاین و دیگری هابیل است.
wikifeqh: تکثیر_نسل_آدم