توپی ها ( به پرتغالی: Tupis ) مردمانی سرخ پوست اند که در برزیل زندگی می کنند.
برپایهٔ دیدگاه پژوهشگران اینان تا ۲، ۹۰۰ سال پیش در جنگل های آمازون می زیستند و از آن زمان به سوی جنوب و به ویژه کرانه های اقیانوس اطلس کوچیدند.
هنگامی که برای نخستین بار پای پرتغالی ها به برزیل گشوده شد، توپی ها در سراسر کرانه های آن سرزمین می زیستند. در پیرامون ۱۵۰۰ میلادی جمعیت توپی ها نزدیک به یک میلیون تن بود که با جمعیت آن زمان پرتغال هم اندازه بود. توپی ها پیش از آنکه از دورهٔ پارینه سنگی به درآیند با کشاورزی آشنا بودند و برای نمونه محصولاتی مانند بادام زمینی، سیب زمینی شیرین، پنبه و تنباکو را کشت می کردند.
از چندین قبیلهٔ همزبان تکشیل شده بودند ولی اتحادی نداشتند و پیوسته با یکدیگر در حال جنگ بودند. همچنین آدم خواری در میان آنان رواج داشت. در پایان جنگ پیروزمندان جنگجویان هماورد دربند را می خوردند و این بخشی از آیین های آنان بود. توپی ها بر این باور بودند که با خوردن یک جنگجو نیروی او به خورنده اش می رسد. شیوهٔ آدمخواری توپی ها از سوی نوشتهٔ سرباز و دریانوردی آلمانی به نام هانس اشتادن شناخته شد. توپی ها سه بار او را به بند کشیدند و در اندیشهٔ خوردنش بودند که گریه های و التماس های اشتادن آنان را از این کار باز داشت. البته سرخ پوست ها به اشتادن ترحم نکردند، آنان از خوردن مردمان ترسو خودداری می کردند.
از سدهٔ شانزدهم میلادی که پرتغالی ها دست به استعمار برزیل زدند، جمعیت توپی ها یا در مهاجران پرتغالی حل شد، به بردگی کشیده شد یا برخی از ایشان نابود شدند. تنها چند جامعهٔ محدود از توپی ها به جای ماند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرپایهٔ دیدگاه پژوهشگران اینان تا ۲، ۹۰۰ سال پیش در جنگل های آمازون می زیستند و از آن زمان به سوی جنوب و به ویژه کرانه های اقیانوس اطلس کوچیدند.
هنگامی که برای نخستین بار پای پرتغالی ها به برزیل گشوده شد، توپی ها در سراسر کرانه های آن سرزمین می زیستند. در پیرامون ۱۵۰۰ میلادی جمعیت توپی ها نزدیک به یک میلیون تن بود که با جمعیت آن زمان پرتغال هم اندازه بود. توپی ها پیش از آنکه از دورهٔ پارینه سنگی به درآیند با کشاورزی آشنا بودند و برای نمونه محصولاتی مانند بادام زمینی، سیب زمینی شیرین، پنبه و تنباکو را کشت می کردند.
از چندین قبیلهٔ همزبان تکشیل شده بودند ولی اتحادی نداشتند و پیوسته با یکدیگر در حال جنگ بودند. همچنین آدم خواری در میان آنان رواج داشت. در پایان جنگ پیروزمندان جنگجویان هماورد دربند را می خوردند و این بخشی از آیین های آنان بود. توپی ها بر این باور بودند که با خوردن یک جنگجو نیروی او به خورنده اش می رسد. شیوهٔ آدمخواری توپی ها از سوی نوشتهٔ سرباز و دریانوردی آلمانی به نام هانس اشتادن شناخته شد. توپی ها سه بار او را به بند کشیدند و در اندیشهٔ خوردنش بودند که گریه های و التماس های اشتادن آنان را از این کار باز داشت. البته سرخ پوست ها به اشتادن ترحم نکردند، آنان از خوردن مردمان ترسو خودداری می کردند.
از سدهٔ شانزدهم میلادی که پرتغالی ها دست به استعمار برزیل زدند، جمعیت توپی ها یا در مهاجران پرتغالی حل شد، به بردگی کشیده شد یا برخی از ایشان نابود شدند. تنها چند جامعهٔ محدود از توپی ها به جای ماند.
wiki: توپی ها