توپولف ۱۲۳

توپولف تو - ۱۲۳ یاسترب ( Tu - 123 Yastreb ) ، ( به روسی: Ястреб ترجمه: شاهین ) یکی از نخستین پهپادهای شناسایی شوروی بود که توسعهٔ آن در سال ۱۹۶۰ آغاز شد. این پهپاد که گاهی با عنوان نخست آن "DBR - 1" نامیده می شود، در سال ۱۹۶۴ وارد خدمت فعال شد.
توپولف ۱۲۳ یک هواپیمای شناسایی راهبردی بدون سرنشین فراصوت با برد بلند و در ارتفاع بالا بود که به شکلی شبیه یک دارت بزرگ بود که از نظر مفهومی تا حدودی شبیه لاکهید دی - ۲۱ ایالات متحده بود. این پرنده هم دوربین و هم تجهیزات شنود را حمل می کرد. این پهپاد با انرژی JATO از زمین پرتاب شده و با یک موتور توربوجت پس سوز به نام KR - 15، در حال پرواز خود نیرو می گرفت.
این پروژه به طور رسمی در ۱۶ اوت ۱۹۶۰ آغاز شد. آزمایشات کارخانه در سپتامبر ۱۹۶۱ و آزمایشات پروازی تا دسامبر ۱۹۶۳ تکمیل شد و در ۲۳ مه ۱۹۶۴ وارد خدمت شد. تولید انبوه در کارخانه شماره ۶۴ وورونژ انجام شد و از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۲ در مجموع ۵۲ فروند از آن تولید شد.
توپولف ۱۲۳ با واحدهای اطلاعاتی نیروی هوایی شوروی مستقر در مناطق نظامی مرزی غربی شوروی تا سال ۱۹۷۹ خدمت کرد. این پهپاد ( از لحاظ نظری ) بردی برای پوشش تمام اروپای مرکزی و غرب اروپا داشت و در تمرینات آموزشی به خوبی عمل کرد. با این حال، هزینهٔ راه اندازی و تولید و استفاده، رضایت بخش نبود. این موضوع، منجر به توسعه توپولف ۱۳۹ یاسترب۲ به عنوان یک نسخهٔ قابل استفاده مجدد که می توانست روی باندهای پروازی فرود بیاید شد که آن هم هرگز به تولید نرسید. [ ۱]
توپولف ۱۲۳ به تدریج از خدمت خارج شد و میگ ۲۵آر که نسخهٔ شناسایی فاکس بت بود جایگزین آن شد.
ویژگی های کلی
• خدمه: ندارد
• طول: ۲۷٫۸۴ متر ( ۹۱  فوت ۴  اینچ )
• پهنای بال: ۸٫۴۱ متر ( ۲۷  فوت ۷  اینچ )
• ارتفاع: ۴٫۷۸ متر ( ۱۵  فوت ۸  اینچ )
• وزن خالی: ۱۱٬۴۵۰ کیلوگرم ( ۲۵٬۲۴۳ پوند )
• وزن ناخالص: ۳۵٬۶۱۰ کیلوگرم ( ۷۸٬۵۰۷ پوند )
• پیشرانه هواگرد: ۱ عدد Tumansky KR - 15، ۹۸٫۱ کیلونیوتن ( ۲۲٬۱۰۰ پوند - نیرو )
عملکرد
• حداکثر سرعت: ۲٬۷۰۰ کیلومتر بر ساعت ( ۱٬۶۷۸ مایل بر ساعت؛ ۱٬۴۵۸ گره )
• بُرد: ۳٬۲۰۰ کیلومتر ( ۱٬۹۸۸ مایل؛ ۱٬۷۲۸ مایل دریایی )
• حداکثر ارتفاع: ۲۲٬۸۰۰ متر ( ۷۴٬۸۰۰ فوت )