توویت (کتاب). توویت کتاب داستان مذهبی و تخیلی بزبان عبرانی مربوط به قرن سوم تا قرن یکم پیش از میلاد است. اصل کتاب توویت که به صورت یونانی بدست آمده شاید در اصل به زبان آرامی بوده است.
موضوع متن توویت با داستان آهیگر[ ۱] که در شرق نزدیک مشهور است مربوط گشته و بدین جهت مانند داستان مزبور به قرن هشتم و هفتم پیش از میلاد منسوب شده است. قهرمان داستان اسرائیلی یانی هستند که چنان که در کتاب پادشاهان آمده توسط آشوریان به سرزمین ماد کوچانده شده اند، مع هذا منشأ یهودی داستان در هر صفحهٔ آن مشهود است. [ ۲] در حال حاضر ممکن نیست به دقّت و صراحت منابع مورد استفادهٔ مؤلف توویت را معلوم ساخت. در هر حال وی گذشته از کتاب پادشاهان، یکی از رویات قدیمی داستان آهیگر را که بدست ما نرسیده و بی شک قبل از پایان قرن هفتم تحریر شده بود و تا اندازه ای وضع آن زمان را با صراحت و درستی شرح می داده، مورد استفاده قرار داده است. [ ۳] شاید مؤلف کتاب توویت از بعضی آثار ادبی شرقی هم استفاده کرده باشد. وی اندک آشنایی با جغرافیا و تاریخ ماد نیز دارد. [ ۴] توویت بیشتر به اندزرها و خطبه های مذهبی می پردازد و در ضمن مؤلف با تعلیمات دینی زرتشت آشنا بوده است[ ۵]
تعیین تاریخ تألیف کتاب توویت امری بسیار دشوار است؛ ولی بی شک نویسندهٔ آن اسرائیلی تبعیدی به آشور یا ماد نبوده، [ ۶] بلکه یهودی می باشد که در دیاسپور[ ۷] و به ظن غالب در سرزمین پارته بعد از قرن سوم پیش از میلاد زندگی می کرده است یعنی در عهدی که قدیمتر از دوران سلطنت مهرداددوم نبوده، می زیسته است[ ۸] زیرا در این داستان اشاراتی به کتاب یونس نبی که به عقیدهٔ منتقدان تورات در پایان قرن چهارم پیش از میلاد نوشته شده، دیده می شود. بر روی هم بلاشک کتاب توویت از لحاظ مضمون به کتاب یونس نبی نزدیک است و مانند آن جنیهٔ داستانی دارد و مربوط به نینوا پایتخت آشور می باشد. [ ۹]
در این زمینه نظرات ایشان چنین است: سنخریب پادشاه آشور را پسر انماسار ( سلمنسرپنجم ) می شمارد و ظاهراً فقط سبب آن است که در کتاب پادشاهان نام سنخریب بلافاصله بعد از سلمنسرپنجم آمده است و از سارگون دوم که در فاصلهٔ سلطنت آن دو پادشاهی داشته ذکری نرفته است. تاریخ تخریب آشور را تا حدی درست حساب کرده است[ ۱۰] . مؤلف این تقسیم بندی را به نبوکدنصر و آسوئر نسبت می دهد[ ۱۱] . نام هر دو پادشاه نبوکدنصر و آسوئر در تورات آمده است و آحاش وروش ( آسوئر ) همان خشایارشای پارسی باستان است. ولی ظاهراً مؤلف داستان خشاریارشا را با آستیاگ یکی می داند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفموضوع متن توویت با داستان آهیگر[ ۱] که در شرق نزدیک مشهور است مربوط گشته و بدین جهت مانند داستان مزبور به قرن هشتم و هفتم پیش از میلاد منسوب شده است. قهرمان داستان اسرائیلی یانی هستند که چنان که در کتاب پادشاهان آمده توسط آشوریان به سرزمین ماد کوچانده شده اند، مع هذا منشأ یهودی داستان در هر صفحهٔ آن مشهود است. [ ۲] در حال حاضر ممکن نیست به دقّت و صراحت منابع مورد استفادهٔ مؤلف توویت را معلوم ساخت. در هر حال وی گذشته از کتاب پادشاهان، یکی از رویات قدیمی داستان آهیگر را که بدست ما نرسیده و بی شک قبل از پایان قرن هفتم تحریر شده بود و تا اندازه ای وضع آن زمان را با صراحت و درستی شرح می داده، مورد استفاده قرار داده است. [ ۳] شاید مؤلف کتاب توویت از بعضی آثار ادبی شرقی هم استفاده کرده باشد. وی اندک آشنایی با جغرافیا و تاریخ ماد نیز دارد. [ ۴] توویت بیشتر به اندزرها و خطبه های مذهبی می پردازد و در ضمن مؤلف با تعلیمات دینی زرتشت آشنا بوده است[ ۵]
تعیین تاریخ تألیف کتاب توویت امری بسیار دشوار است؛ ولی بی شک نویسندهٔ آن اسرائیلی تبعیدی به آشور یا ماد نبوده، [ ۶] بلکه یهودی می باشد که در دیاسپور[ ۷] و به ظن غالب در سرزمین پارته بعد از قرن سوم پیش از میلاد زندگی می کرده است یعنی در عهدی که قدیمتر از دوران سلطنت مهرداددوم نبوده، می زیسته است[ ۸] زیرا در این داستان اشاراتی به کتاب یونس نبی که به عقیدهٔ منتقدان تورات در پایان قرن چهارم پیش از میلاد نوشته شده، دیده می شود. بر روی هم بلاشک کتاب توویت از لحاظ مضمون به کتاب یونس نبی نزدیک است و مانند آن جنیهٔ داستانی دارد و مربوط به نینوا پایتخت آشور می باشد. [ ۹]
در این زمینه نظرات ایشان چنین است: سنخریب پادشاه آشور را پسر انماسار ( سلمنسرپنجم ) می شمارد و ظاهراً فقط سبب آن است که در کتاب پادشاهان نام سنخریب بلافاصله بعد از سلمنسرپنجم آمده است و از سارگون دوم که در فاصلهٔ سلطنت آن دو پادشاهی داشته ذکری نرفته است. تاریخ تخریب آشور را تا حدی درست حساب کرده است[ ۱۰] . مؤلف این تقسیم بندی را به نبوکدنصر و آسوئر نسبت می دهد[ ۱۱] . نام هر دو پادشاه نبوکدنصر و آسوئر در تورات آمده است و آحاش وروش ( آسوئر ) همان خشایارشای پارسی باستان است. ولی ظاهراً مؤلف داستان خشاریارشا را با آستیاگ یکی می داند.
wiki: توویت (کتاب)