تومورهای مقاربتی قابل انتقال سگ سانان یا تی وی تی ( به انگلیسی: Canine transmissible venereal tumors ) که با نام تومورهای تناسلی قابل انتقال ( TVTs ) ، سارکوم تناسلی قابل انتقال سگ سانان ( CTVS ) و سارکوم عفونی نیز شناخته می شوند، نوعی تومور هیستیوسیتی از دستگاه تناسلی خارجی سگ ها و سایر سگ سانان است که عموماً هنگام جفت گیری، از حیوانی به حیوان دیگر منتقل می شود. این تومورها یکی از سه سرطان منتقل شونده شناخته شده در پستانداران است. دو سرطان منتقل شوندهٔ دیگر در پستانداران، عبارت اند از:
تومور صورتی شیطان تاسمانی، که سرطانی است که در شیطان تاسمانی رخ می دهد و سارکوم مُسری سلول های شبکیه در همستر سوری
سلول های توموری در این عارضه، خود، عوامل عفونی هستند و تومورهای ایجاد شده، ارتباط و اشتراک ژنتیکی با سگ سان میزبان ندارند. [ ۱] اگرچه ژنوم تی وی تی از یک سگ سان ( احتمالا یک سگ، گرگ یا کایوت ) ، منشأ گرفته اما این سلول های توموری در حال حاضر اساساً به عنوان یک تک سلولی رفتار می کنند و تولید مثل غیرجنسی دارند، اما از طریق آمیزش جنسی منتقل می شوند. [ ۲] تجزیه و تحلیل توالی اسید نوکلئیکی موجود در ژنوم این سلول ها، نشان می دهد که این ژنوم، بیش از ۶۰۰۰ سال پیش به وجود آمده است. [ ۲] با توجه به تازه ترین بررسی های علمی، زمان پیدایش اولیهٔ آن ها مربوط به حدود ۱۱۰۰۰ سال پیش تخمین زده می شود. [ ۳] با این حال، نزدیک ترین نیای مشترک تومورهای فعلی، جدیدتر است و آن ها احتمالاً ۲۰۰ تا ۲۵۰۰ سال پیش منشأ گرفته اند. [ ۱] [ ۴] اخیراً منشأ این سلول ها، جمعیتی از سگ های بومی آمریکایی و کایوت ها معرفی شده است. [ ۵] [ ۶]
تی وی تی سگ سانان، برای نخستین بار، توسط دامپزشک اهل روسیه، ام. ای. نوینسکی ( ۱۸۴۱–۱۹۱۴ ) در سال ۱۸۷۶ توصیف گردید. او نشان داد که پیوند زدن این تومورها از سگی به سگ دیگر، باعث ابتلای سگ دوم می شود. [ ۷]
این تومورها، تومورهای هیستیوسیتیک هستند که ممکن است از طریق جفت گیری، لیسیدن، گاز گرفتن و بو کشیدن نقاط آلوده به تومور، در بین سگ ها منتقل شوند. کاریوتایپ سلول های سازندهٔ این تومورها آنئوپلوئید است اما در همهٔ تومورهای نمونه برداری شده در مناطق مختلف جغرافیایی، دارای کروموزوم های نشانگر مشخص است. [ ۴] [ ۸]
تومورهای مقاربتی، اغلب در سگ های دارای آمیزش در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر دارای آب و هوای معتدل و نقاطی که جمعیت زیادی از سگ های بی سرپرست وجود دارند، شایع است. اطلاعات کمی در مورد جزئیات نحوهٔ انتقال این تومورها وجود دارد. [ ۹] این بیماری، معمولاً هنگام جفت گیری سگ ها گسترش می یابد و حتی می تواند به سایر سگ سانان مانند روباه و کایوت نیز منتقل شود. [ ۱۰] سرکوب و تحلیل خودبه خودی این تومورها، احتمالاً به دلیل واکنش دستگاه ایمنی حیوان، امکان پذیر است. [ ۱۱] تومورهای مقاربتی اغلب متاستاز نمی دهند و متاستاز، در کمتر از ۵ درصد موارد، رخ می دهد. [ ۱۲] در توله سگ ها و سگ های دارای نقص ایمنی اما این موضوع صدق نمی کند و احتمال وقوع متاستاز در آن ها بیشتر از ۵ درصد است. متاستاز معمولاً در گره های لنفاوی در ناحیهٔ مشخصی از بدن حیوان رخ می دهد. [ نیازمند منبع] اما در پوست، مغز، چشم، کبد، طحال، بیضه، راست روده و ماهیچه های اسکلتی نیز دیده می شود. [ ۱۳] بیوپسی برای تشخیص این تومورها ضروری است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتومور صورتی شیطان تاسمانی، که سرطانی است که در شیطان تاسمانی رخ می دهد و سارکوم مُسری سلول های شبکیه در همستر سوری
سلول های توموری در این عارضه، خود، عوامل عفونی هستند و تومورهای ایجاد شده، ارتباط و اشتراک ژنتیکی با سگ سان میزبان ندارند. [ ۱] اگرچه ژنوم تی وی تی از یک سگ سان ( احتمالا یک سگ، گرگ یا کایوت ) ، منشأ گرفته اما این سلول های توموری در حال حاضر اساساً به عنوان یک تک سلولی رفتار می کنند و تولید مثل غیرجنسی دارند، اما از طریق آمیزش جنسی منتقل می شوند. [ ۲] تجزیه و تحلیل توالی اسید نوکلئیکی موجود در ژنوم این سلول ها، نشان می دهد که این ژنوم، بیش از ۶۰۰۰ سال پیش به وجود آمده است. [ ۲] با توجه به تازه ترین بررسی های علمی، زمان پیدایش اولیهٔ آن ها مربوط به حدود ۱۱۰۰۰ سال پیش تخمین زده می شود. [ ۳] با این حال، نزدیک ترین نیای مشترک تومورهای فعلی، جدیدتر است و آن ها احتمالاً ۲۰۰ تا ۲۵۰۰ سال پیش منشأ گرفته اند. [ ۱] [ ۴] اخیراً منشأ این سلول ها، جمعیتی از سگ های بومی آمریکایی و کایوت ها معرفی شده است. [ ۵] [ ۶]
تی وی تی سگ سانان، برای نخستین بار، توسط دامپزشک اهل روسیه، ام. ای. نوینسکی ( ۱۸۴۱–۱۹۱۴ ) در سال ۱۸۷۶ توصیف گردید. او نشان داد که پیوند زدن این تومورها از سگی به سگ دیگر، باعث ابتلای سگ دوم می شود. [ ۷]
این تومورها، تومورهای هیستیوسیتیک هستند که ممکن است از طریق جفت گیری، لیسیدن، گاز گرفتن و بو کشیدن نقاط آلوده به تومور، در بین سگ ها منتقل شوند. کاریوتایپ سلول های سازندهٔ این تومورها آنئوپلوئید است اما در همهٔ تومورهای نمونه برداری شده در مناطق مختلف جغرافیایی، دارای کروموزوم های نشانگر مشخص است. [ ۴] [ ۸]
تومورهای مقاربتی، اغلب در سگ های دارای آمیزش در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر دارای آب و هوای معتدل و نقاطی که جمعیت زیادی از سگ های بی سرپرست وجود دارند، شایع است. اطلاعات کمی در مورد جزئیات نحوهٔ انتقال این تومورها وجود دارد. [ ۹] این بیماری، معمولاً هنگام جفت گیری سگ ها گسترش می یابد و حتی می تواند به سایر سگ سانان مانند روباه و کایوت نیز منتقل شود. [ ۱۰] سرکوب و تحلیل خودبه خودی این تومورها، احتمالاً به دلیل واکنش دستگاه ایمنی حیوان، امکان پذیر است. [ ۱۱] تومورهای مقاربتی اغلب متاستاز نمی دهند و متاستاز، در کمتر از ۵ درصد موارد، رخ می دهد. [ ۱۲] در توله سگ ها و سگ های دارای نقص ایمنی اما این موضوع صدق نمی کند و احتمال وقوع متاستاز در آن ها بیشتر از ۵ درصد است. متاستاز معمولاً در گره های لنفاوی در ناحیهٔ مشخصی از بدن حیوان رخ می دهد. [ نیازمند منبع] اما در پوست، مغز، چشم، کبد، طحال، بیضه، راست روده و ماهیچه های اسکلتی نیز دیده می شود. [ ۱۳] بیوپسی برای تشخیص این تومورها ضروری است.
