توقیع عاقبت به خیری

[ویکی فقه] حضرت امام زمان(علیه السّلام) بعد از سفارش به اموری در امر غیبت و تثبیت قلوب شیعیان در این امر مهم، از چند چیز به خدا پناه می برد از جمله پناه به خدا از ضلالت بعد هدایت، پناه به خدا از اعمال سیئه، پناه به خدا از فتنه ها.
قال مولانا الامام المهدی (عجّل الله فرجه الشریف): (اَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الْعَمی بَعْدَ الْجَلاءِ، وَمِنَ الضَّلالَةِ بَعْدَ الْهُدی، وَمِنْ مُوبِقاتِ الاَْعْمالِ وَمُرْدِیاتِ الْفِتَنِ) از نابینایی پس از بینایی، و از گمراهی پس از هدایت، و از رفتار هلاکت بار و فتنه های نابود کننده، به خدا پناه می برم. این عبارت، بخشی از توقیعی است که امام زمان (علیه السّلام) به نائب نخست و دوم خود، عثمان بن سعید عمری و فرزندش محمّد فرستاده است.
← سفارش به تثبیت قلوب شیعیان
توقیع حسن عاقبت؛ توقیع حکم وقف؛ توقیع مبنای محبت؛ توقیع پیروزی حق بر باطل؛ توقیع کیفیت درخواست حاجت؛ توقیع هدف بعثت؛ توقیع لازمه محبت اهل بیت؛ توقیع توحید و نفی غلو؛ توقیع نهی از تکلف؛ توقیع آزاردهندگان امام زمان؛ توقیع حکم منکرین امام زمان؛ توقیع نهی از شک؛ توقیع نهی از تشکیک؛ توقیع الگوی امام زمان؛ توقیع حرمت اموال مردم