توقیع تقدیر الهی بودن غیبت

[ویکی فقه] امام زمان (علیه السّلام) در این توقیع به مسئله غیبت خود اشاره کرده، می فرماید: این موضوع از تقدیرهای الهی است و اراده حتمی اش به آن تعلق گرفته است.
«اَقْدارُ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ لا تُغالَبُ وَاِرادَتُهُ لا تُرَدُّ وَتَوْفیقُهُ لا یُسْبَقُ؛ تقدیرهای خداوند (عزّوجلّ) مغلوب نمی شود، و اراده اش برگشت ندارد، و بر توفیق او هیچ چیز پیشی نمی گیرد».
شرح توقیع
این عبارت، بخشی از کلمات امام زمان (علیه السّلام) است که در توقیعی به دو سفیر خود، عثمان بن سعید و فرزندش محمّد بن عثمان فرستاده است. امام (علیه السّلام) در این توقیع به مسئله غیبت خود اشاره کرده، می فرماید: این موضوع از تقدیرهای الهی است و اراده ی حتمی اش به آن تعلق گرفته است.امام (علیه السّلام) در این توقیع به چند نکته اشاره دارند:۱. هیچ کس نمی تواند بر تقدیر الهی پیروز شود؛ زیرا او «مقدِّر کلّ قَدَر» و قدرت او فوق همه قدرت هاست.۲. اگر اراده حتمی خداوند متعال، به چیزی تعلّق گیرد، کسی نمی تواند بر اراده ی او غلبه کند و مانع اجرایش گردد؛ زیرا اراده ای فوق اراده او نیست. در دعایی از امام سجّاد (علیه السّلام) می خوانیم:پروردگارا! حمد، مخصوص توست که مقتدری هستی که هرگز مغلوب نمی شود. ۳. کارسازی فقط برای خداست. تا خدا نخواهد، هیچ تدبیر و تلاشی سود نمی دهد. برای انجام دادن هر کاری، باید چشم امید به خدا داشت و از او مدد گرفت و با واسطه قرار دادن محبوبان درگاهش، موفّقیّت را طلب نمود.