توفیق

[ویکی فقه] همراهی خدا در کار خیر را توفیق گویند.
توفیق یکی از درخواست های مؤمنان است.
از این روست که از زبان همگان توفیق به عنوان نیایش برای خود و دیگری بسیار شنیده می شود.
هنگامی که به کار نیکی اقدام کنند و یا عمل خوبی را به سرانجام رسانند در پاسخ سپاس بر این نکته تاکید می شود که خداوند توفیق این کار خیر را به من داده است.

معنای توفیق
اما توفیق چیست و چرا مومن سپاسگزارانه و یا درخواستانه از خدا توفیق می جوید؟
توفیق در واژه شناسی به معنای ایجاد مطابقت و موافقت میان دو چیز در کار خیر و نیک آمده است.
به این معنا که شخصی و یا چیزی را موافق با دیگری انجام می دهد به گونه ای تنافر و بیزاری از میان رخت بر می بندد و موافقت، همراهی و همدلی پدید می آید.

ارتباط بین توفیق و فضل
توفیق را از این رو فضل و بخشش الهی دانسته اند تا بنمایاند که امری است که توقع و انتظار آن نمی رفت و تنها به فضل و زیادتی خداوندی نصیب و بهره شخص شده است.
بنابراین فضل و توفیق به گونه ای با هم ارتباط تنگاتنگی دارند و در آیات قرآنی می توان به مواردی که به فضل الهی کار خیری از سوی انسان انجام گرفته است، در حکم توفیق بر شمرد.

توفیق خداوند از روی فظیلت
...

[ویکی شیعه] توفیق، اصطلاحی کلامی و عرفانی به معنای موفقیت در انجام عملی عبادی که باعث تقرب انسان به خداوند می شود.
توفیق در لغت به معنای موافق بودن یا موافق گرداندن، اتفاق نظر داشتن، موافقت و تصدیق کردن، میان کسانی را اصلاح کردن و آشتی دادن، ارشاد شدن کسی توسط خداوند و فراهم شدن شرایط کافی برای انجام کار خیر برای یک فرد از سوی خداست. دو معنای اخیر، با معنای اصطلاحی آن نزد متکلمان (رجوع کنید به ادامه مقاله) سازگار است.
مشتقات این ریشه در قرآن کریم چهار بار به کار رفته که تنها یک مورد (... و ماتوفیقی اِلاّ باللّه...) ناظر به معنای اصطلاحی توفیق است. طبق این آیه، توفیق منحصراً از جانب خداست. شیخ طوسی در تفسیر این آیه، توفیق را لطفی الهی دانسته که به واسطه آن طاعت انجام می شود و تأکید کرده است که تنها خدا می تواند انسان را موفق بر طاعت بدارد، بر این اساس، علمای اسلام در قسمتهای مختلف از آثار خود، در مقدمه آن یا در ابتدای هر مبحث یا در انتهای آن، با عبارات مختلف به این مطلب اذعان نموده اند.

[ویکی فقه] توفیق (قرآن). توفیق از ماده «وفق»، ایجاد مطابقت و موافقت بین دو چیز در کار خیر و نیک، و یا قرار دادن شخصی یا چیزی موافق با دیگری است تا اندازه ای که تنافر و مخالفت از میانشان برود و موافقت و همدلی حاصل شود.
۱. ↑ مفردات، راغب اصفهانی، ص۵۲۸، «وفق».
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «توفیق».
...

توفیق (سومالی). توفیق یک منطقهٔ مسکونی در سومالی است که در Mudug واقع شده است. [ ۱]

(در لغت به معنای کارسازی) در اصطلاح متکلمان آن است که خداوند فعل بندگان خود را در مسیری قرار دهد که مورد رضایت اوست. به نظر معتزله و شیعه، توفیق از طریق دعوت بندگان به طاعت ممکن می شود و آدمی در تحصیل آن نقش دارد. اما به نظر اشاعره توفیق از طریق خلقِ قدرت طاعت در بندگان به وجود می آید و به هیچ روی اکتسابی نیست. نیز← لطف

توفیق (هفته نامۀ اجتماعی). توفیق (۱)
هفته نامۀ فکاهی، اجتماعی، انتقادی، چاپ تهران. به صاحب امتیازی و مدیریت حسین توفیق نخستین شمارۀ آن در ۱۳۴۱ق/۱۳۰۱ش منتشر شد. مطالب آن اشعار فکاهی و مقاله های گوناگون از وقایع داخلی و خارجی بوده که با عنوان «یک هشت خبر» چاپ می شد. بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، مدیر توفیق بازداشت و روزنامه تعطیل شد. بعد از درگذشت حسین توفیق، پسرش، محمدعلی توفیق، انتشار روزنامه را به عهده گرفت و پس از چندی امتیاز آن به برادران توفیق (حسن، حسین، و عباس) واگذار شد و تا ۱۳۵۰، با نگاهی انتقادی به جریان ها و مسائل روز، منتشر می شد و به همین جهت چندبار از طرف شهربانی توقیف و بالاخره به دستور هویدا برای همیشه توقیف و تعطیل شد. توفیق از معروف ترین نشریات فکاهی و تأثیرگذار در دهه های ۳۰ و ۴۰ بود و از ۱۳۴۱، ماهانه نیز منتشر می شد.

توفیق (هفته نامۀ سیاسی). توفیق (۲)
هفته نامۀ سیاسی چاپ تبریز. نخستین شماره، به مدیرمسئولی حسین معاون دیوان (معاون السلطان) و میلانی، در ۲۵ محرم ۱۳۳۱ق (۱۲۹۲ش) منتشر شد. نشریه ای ارتجاعی و ضد ایران و طرف دار روسیه بود که به جای نشریۀ فکر منتشر می شد.