تورفتگی سنگ

در زمین شناسی به حفره های کوچک تا متوسط در داخل سنگ ها و رگچه های بلوری تورَفتِگی یا وگ ( به انگلیسی: vug ، vugh، یا vugg ) می گویند.
تورفتگی های سنگ ها ممکن است از طریق فرآیندهای مختلفی شکل بگیرد. معمولاً شکاف هایی که در اثر فعالیت های تکتونیکی باز می شوند ( چین خوردگی و گسل شدن ) تا حدی با کوارتز، کلسیت، و سایر کانی های ثانویه پر می شوند اما پرشدگی های ناقصی باقی می ماند که همان تورفتگی های سنگ هستند.
فضاهای باز در بِرش های فروریخته باستانی یکی دیگر از منابع مهم وگ است. تورفتگی ها همچنین ممکن است زمانی تشکیل شوند که بلورهای معدنی یا سنگواره ای درون حمیره سنگ بعداً از طریق فرآیندهای فرسایش یا فروپاشی برداشته شوند و حفره های نامنظمی را پشت سر بگذارند. سطوح داخلی این گونه تورفتگی ها اغلب با یک رویهٔ بلورین پوشیده شده است.
بلورهای ریز اغلب در تورفتگی هایی یافت می شوند که فضای باز اجازه می دهد تا شکل بلور بیرونی آزادانه ایجاد شود. اصطلاح وگ در مورد رگه ها و شکاف هایی که کاملاً پر شده اند به کار نمی رود، بلکه ممکن است برای هریک از حفره های کوچک در این رگه ها به کار رود. ژئودها از سنگ های متداول وگی ( تورفتگی دار ) هستند، اگرچه این اصطلاح معمولاً برای حفره های بلورین گردتر در سنگ های رسوبی و گدازه های باستانی به کار می رود. [ ۱]
واژه vug از سوی معدنچیان کورنی به زبان انگلیسی معرفی شد، در روزگاری که کورن وال تأمین کننده اصلی قلع منطقه بود. واژه اصلی آن در زبان کورنی ووگا ( vooga ) است که به معنای غار است.