توافق جمعی ( به انگلیسی: collective agreement ) ، «توافق نامه جمعی کار»[ الف] ( CLA ) یا «توافق نامه جمعی چانه زنی»[ ب] ( CBA ) ، یک قرارداد کتبی است که به صورت جمعی در مورد چانه زنی دسته جمعی کارکنان توسط یک یا چند اتحادیه تجاری با مدیریت یک شرکت ( انجمن کارفرمایان ) مذاکره شده، شرایط و ضوابط کارکنان در هنگام کار را تنظیم می کند. این تنظیمات شامل تنظیم دست مزد، مزایا و وظایف کارکنان و وظایف و مسؤلیت های کارفرما یا کارفرمایان می شود و اغلب دربرگیرنده مقررات برای فرایند حل منازعات نیز می باشد.
در فنلاند، توافق نامه های جمعی کار، دارای اعتبار جهانی اند. این یعنی یک قرارداد جمعی در یک سکتور اقتصادی، حد اقل معیارهای قانونی قابل تطبیق در سراسر جهان برای هر قرارداد کاری افراد، که عضو اتحادیه باشند یا نباشند، می شود. برای اعمال این شرط، نیمی از قوه کاری در آن سکتور نیاز دارند تا عضو اتحادیه باشند تا بتوانند از توافق نامه حمایت کنند.
کارگران مجبور نیستند تا به اتحادیه از محل کار خاصی بپیوندند. با این وجود، با میانگین ۷۰ درصد عضویت در اتحادیه، بیشتر قطاع اقتصادی، تحت یک توافق نامه جمعی کار قرار دارند. این توافق نامه ها مانع دست مزدها و مزایای بهتر نشده، بلکه حداقل معیارهای قانونی، مثل حداقل دست مزد، را وضع می کند. علاوه بر آن، اکثراً، نه همیشه، یک «سیاست توافق نامه عایدات ملی» به دست می آید که تمام اتحادیه های تجاری، انجمن های کارفرمایان و دولت فنلاند را دربر می گیرد. [ ۱]
توافق نامه های جمعی در آلمان از لحاظ قانونی الزام آور بوده و قابل قبول همه مردم هستند و باعث هیچ هشداری نمی شوند. [ ۲] از سوی دیگر در بریتانیا در روابط صنعتی، نگرش «آن ها و ما» قبلاً وجود داشته ( و احتمالاً هنوز هم است ) . این وضعیت در آلمان پس از جنگ و برخی دیگر از کشورهای اروپای شمالی، بسیار متفاوت است. در آلمان، یک روحیه بهتر همکاری میان دو طرف صنعت وجود دارد. برای بیشتر از ۵۰ سال، کارگران آلمان بر اساس قانون، در هیئت مدیره شرکت نمایندگانی داشتند. [ ۳] به مدیریت و کارگران به صورت یک جا «شرکای اجتماعی» گفته می شود. [ ۴]
در سوئد تقریباً ۹۰ درصد تمام کارمندان، ۸۳ درصد قطاع خصوصی ( ۲۰۱۷ ) تحت پوشش توافق نامه های جمعی قرار دارند. [ ۵] [ ۶] توافق نامه های جمعی معمولاً حاوی احکامی هستند که به حداقل دستمزد می پردازند. سوئد مقررات قانونی در مورد حداقل دست مزد یا قوانینی در مورد گسترش توافق نامه های جمعی روی کارفرمایان سازمان نیافته، ندارد. کافرمایان سازمان نیافته می توانند توافق نامه های جایگزین را مستقیماً با اتحادیه های تجاری امضا کنند، اما اکثراً این کار را انجام نمی دهند. مدل سوئدی تنظیم خودی تنها روی آن عهده محلات کار و کارمندان قابل تطبیق است که تحت پوشش توافق نامه های جمعی باشند. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر فنلاند، توافق نامه های جمعی کار، دارای اعتبار جهانی اند. این یعنی یک قرارداد جمعی در یک سکتور اقتصادی، حد اقل معیارهای قانونی قابل تطبیق در سراسر جهان برای هر قرارداد کاری افراد، که عضو اتحادیه باشند یا نباشند، می شود. برای اعمال این شرط، نیمی از قوه کاری در آن سکتور نیاز دارند تا عضو اتحادیه باشند تا بتوانند از توافق نامه حمایت کنند.
کارگران مجبور نیستند تا به اتحادیه از محل کار خاصی بپیوندند. با این وجود، با میانگین ۷۰ درصد عضویت در اتحادیه، بیشتر قطاع اقتصادی، تحت یک توافق نامه جمعی کار قرار دارند. این توافق نامه ها مانع دست مزدها و مزایای بهتر نشده، بلکه حداقل معیارهای قانونی، مثل حداقل دست مزد، را وضع می کند. علاوه بر آن، اکثراً، نه همیشه، یک «سیاست توافق نامه عایدات ملی» به دست می آید که تمام اتحادیه های تجاری، انجمن های کارفرمایان و دولت فنلاند را دربر می گیرد. [ ۱]
توافق نامه های جمعی در آلمان از لحاظ قانونی الزام آور بوده و قابل قبول همه مردم هستند و باعث هیچ هشداری نمی شوند. [ ۲] از سوی دیگر در بریتانیا در روابط صنعتی، نگرش «آن ها و ما» قبلاً وجود داشته ( و احتمالاً هنوز هم است ) . این وضعیت در آلمان پس از جنگ و برخی دیگر از کشورهای اروپای شمالی، بسیار متفاوت است. در آلمان، یک روحیه بهتر همکاری میان دو طرف صنعت وجود دارد. برای بیشتر از ۵۰ سال، کارگران آلمان بر اساس قانون، در هیئت مدیره شرکت نمایندگانی داشتند. [ ۳] به مدیریت و کارگران به صورت یک جا «شرکای اجتماعی» گفته می شود. [ ۴]
در سوئد تقریباً ۹۰ درصد تمام کارمندان، ۸۳ درصد قطاع خصوصی ( ۲۰۱۷ ) تحت پوشش توافق نامه های جمعی قرار دارند. [ ۵] [ ۶] توافق نامه های جمعی معمولاً حاوی احکامی هستند که به حداقل دستمزد می پردازند. سوئد مقررات قانونی در مورد حداقل دست مزد یا قوانینی در مورد گسترش توافق نامه های جمعی روی کارفرمایان سازمان نیافته، ندارد. کافرمایان سازمان نیافته می توانند توافق نامه های جایگزین را مستقیماً با اتحادیه های تجاری امضا کنند، اما اکثراً این کار را انجام نمی دهند. مدل سوئدی تنظیم خودی تنها روی آن عهده محلات کار و کارمندان قابل تطبیق است که تحت پوشش توافق نامه های جمعی باشند. [ ۷]
wiki: توافق جمعی