تنیس

[ویکی فقه] تِنّیس، شهری در بخش شرقی دلتای نیل مصر که در دوران باستان تنسّوس نامیده می شد. شهر قرون وسطایی تنّیس بر اساسِ منابع جغرافیدانان مسلمان در اقلیم سوم قرار داشت و تقریباً تمامی جزیره کوچک واقع در دریاچه مَنْزَلَه یا دریاچه تنّیس را در محل تلاقی آبهای شاخه تانایتیک رود نیل با شاخه های منشعب از مدیترانه و حدود پنجاه کیلومتری پشت زنجیره مردابها در بر می گرفت.
شهر قرون وسطایی تنّیس بر اساسِ منابع جغرافیدانان مسلمان در اقلیم سوم قرار داشت در روزگار گسترش اسلام ، تنّیس تابع روم شرقی بود و عربی مسیحی به نام ابوثور بر آن حکومت می کرد اما در ۲۰/۶۴۱، درست پس از تصرف دِمیاط ، نیروهای عمرو بن عاص ، به قَهر (عَنْوَه) تنّیس را تصرف کردند و همین امر، احتمالاً تبدیل کلیسای اصلی شهر را به مسجد توجیه می کند.
جمعیت شهر
جمعیت شهر، طبق ارقامی که وقایع نگاران ارائه کرده اند ــ هر چند که ممکن است در این ارقام اغراق شده باشد ــ تا قرن پنجم/ یازدهم به طور مداوم در حال رشد بوده است. هنگامی که شهر فتح شد، فرماندار رومی بیست هزار مرد جنگی برای مقابله با مسلمانان در اختیار داشت. دیونوسیوس ، اسقف انطاکیه از مردم تلّمَحری، که در ۲۱۷/۸۳۲ از تنّیس گذشت، مسیحیان آن جا را سی هزار تن ذکر کرد در ۴۴۰ ناصرخسرو نفوس مذکر آن را پنجاه هزار تن بر آورد کرد.
دین و مذهب شهر
این شهر دست کم تا قرن چهارم/ دهم اساساً شهری مسیحی قبطی باقی ماند اما تعدادی پیرو فرقه مَلکائیه نیز در آن جا زندگی می کردند. تنّیس، در واقع، یکی از نادر نقاطی بود که اسقفهای ملکائیه پس از فتوحات اسلام نیز در آن جا پایگاه خود را حفظ کردند، هر چند که ظاهراً تنشهایی میان دو کلیسا وجود داشته است. حضور نیرومند مسیحیان در یک شهر ساحلی مشکلاتی برای حاکمان مسلمان به وجود آورد. آنها پس از یکی از حملات روم شرقی به دمیاط که منجر به تصرف موقتی این شهر در ۲۳۸/ ۸۵۳ شد، تصمیم گرفتند که عنصر اسلامی جمعیت شهر را تقویت کنند. گذشته از این، مسیحیان با زجر و آزار الحاکم، خلیفه فاطمی، نیز روبرو بودند که در ۴۰۳/ ۱۰۱۲ـ۱۰۱۳ دستور داد بیش تر کلیساهای این شهر را ویران کنند. این امر موجب مهاجرت بیش تر مسیحیان شد، از جمله جمعی از کارگران صنایع پارچه بافی به نواحی روم شرقی مهاجرت کردند. شاخص اسلامی شدن فزاینده تنّیس احداث مساجد متعدد بود. از وجود یک مسجدجامع و ۱۶۰ مسجد در قرن ششم/ دوازدهم خبر داده است. ظاهراً تعداد یهودیان شهر بسیار کم بوده؛ بنیامین تُطَیْلی (تودلایی) آنها را حدود چهل تن ذکر کرده است.
مشکل اصلی شهر
...

تِنیس ( به انگلیسی: Tennis ) ورزشی راکتی است که بین دو نفر ( سینگل ) یا بین دو تیم دونفره ( دوبل ) بازی می شود. هر بازیکن با یک راکت، توپ تنیس ( توپی لاستیکی با پوشش نمدی ) را به زمین حریف پرتاب می کند. بازیکنی ( یا تیمی ) که زودتر امتیاز نهائی را به دست آورد برنده است.
این ورزش نخست در بریتانیا و بیشتر میان اشراف زادگان رایج شد و سپس به سایر کشورهای انگلیسی راه یافت و اکنون در همه کشورها بازی می شود. به دلیل نیاز به تجهیزات گران قیمت و زمین مناسب برای انجام این ورزش، هنوز هم تنیس به عنوان یکی از ورزش های گران قیمت شناخته می شود.
تنیس از ورزش های المپیک است. در برخی از کشورها به آن تنیس میدانی می گویند تا از ورزش دیگری بنام تنیس شاهی که در سالن و در زمینی بااندازه دیگری بازی می شود و همچنین تنیس روی میز ( که در برخی کشورها با نام پینگ پنگ ) جدا گردد.
بازی تنیس در نخست بدون راکت و با دست خالی و پس از آن با دستکش انجام می شد. [ ۱]
پیدایش ورزش تنیس در ایران به بعد از جنگ جهانی دوم بازمی گردد. پیش از این در طول سالهای ( ۱۳۱۵–۱۳۱۸ ) باشگاه بوستان ورزش که دارای چندین زمین تنیس بود، در محلی روبروی ورزشگاه شهید شیرودی فعلی به مدیریت شکوهی گشایش یافت. ورزشگاه شهید شیرودی ( امجدیه سابق ) نیز هم زمان با ورزشگاه بوستان ورزش با یک زمین تنیس درمحل کنونی بنیان گذاری و نخستین مسابقات قهرمانی تنیس کشور در سال ۱۳۱۸ در همین ورزشگاه برگزار گردید. گفتنی است که ورزش تنیس بخاطر بودن شهروندان انگلیسی در مسجدسلیمان رونق خاصی داشت و اولین مسابقه تنیس بین تیم های آبادان و تهران به سالهای ۱۳۱۷–۱۳۲۰بر می گردد. پس از جنگ جهانی دوم مسابقات قهرمانی تنیس کشور تا سال ۱۳۲۲ جریان داشت که برادران نعمانی ( هانری وژوزف ) در صدر بازیکنان قرار داشتند. از سال ۱۳۲۲–۱۳۳۲مقام قهرمانی تنیس کشور در اختیار ژرژ آفتاندلیان قرار داشت ) نخستین سالی که ایران در جام دیویس شرکت نمود ۱۹۵۹ بود. تیم تنیس جام دیویس ایران به مدت ۳۱ سال در جام دیویس بازی کرده و مجموعاً ۶۴ بازی انجام داده است ) که حاصل آن ۳۲ برد و۳۲باخت بوده: بیشترین برد از آن منصور بهرامی با ۲۴ برد. ث بیشترین بازی برنده سینگل از آن تقی اکبری با ۱۷ برد. بیشترین بازی برنده دوبل ازآن کامبیز درفشی جوان با ۱۲ برد. بهترین تیم دوبل از آن کامبیز دزفشی جوان و مصطفی صالح با ۶ برد. طولانی ترین ازیها از آن کامبیز درفشی جوان با ۲۲بازی، و بیشترین سال عضویت در تیم دیویس کاپ از آن تقی اکبری با۱۵ سال است.

تِنیس (tennis)
تِنیس
نوعی بازی با توپ و راکت که در اواخر قرن ۱۹ اختراع شد. اگرچه روی زمین های متفاوت (چمنی، چوبی، خاکی، سیمانی) برگزار می شود، «تنیس روی چمن» نام گرفته است. هدف دو یا چهار بازیکن (در انفرادی یا دو نفره) این است که توپ را با راکت چنان از بالای سر به منطقۀ مجاز زمین حریف بزنند که امکان بازگرداندن آن نباشد. در هر گیم، اولین فردی که چهار امتیاز بگیرد (به نام ۱۵، ۳۰، ۴۰، و بازی (گیم)) برنده است، مگر این که هر دو بازیکن به امتیاز ۴۰ (دوس) برسند؛ در آن صورت دو امتیاز پشت سر هم لازم است تا گیم به پایان برسد. با بردن شش گیم، یک ست به پایان می رسد و تفاوت ست های دو بازیکن باید حداقل دو ست باشد، به استثنای ست پایانی. هر مسابقه برای مردان از حداکثر پنج ست و برای زنان از سه ست تشکیل می شود. مسابقات بزرگ تنیس عبارت اند از جام دیویس که اولین بار در ۱۹۰۰ برگزار شد؛ مسابقات قهرمانی سالانۀ باشگاه های تنیس سراسر انگلستان (که از ۱۸۷۷ آغاز شد) و رقابت های آزاد برای زنان و مردان در ویمبلدون. ویمبلدون یکی از چهار مسابقۀ گرند اسلم است؛ سه مسابقه دیگر عبارت اند از آزاد امریکا که اولین بار در ۱۸۸۱ با نام مسابقات قهرمانی امریکا برگزار شد و از ۱۹۶۸ رقابت های آزاد امریکا شد؛ قهرمانی فرانسه و قهرمانی استرالیا. بازی تنیس را سرگرد والتر کلاپتون وینگفیلد در یک مهمانی کریسمس در ویلز در ۱۸۷۳ معرفی کرد. در آن زمان اسفریستیک نام داشت و از تنیس رئال (سلطنتی) مشتق شده بود.