[ویکی فقه] تنبلی بادیه نشینان (قرآن). برخی از بادیه نشینان، به دلیل تنبلی در امر جهاد سرزنش شده اند.
وجاء المعذرون من الاعراب لیؤذن لهم وقعد الذین کذبوا الله ورسوله سیصیب الذین کفروا منهم عذاب الیم. گروهی از عربهای بادیه نشین آمدند و عذر آوردند تا آنها را رخصت دهند که به جنگ نروند و آنهایی که به خدا و پیامبرش دروغ گفته بودند، در خانه نشستند. زودا که به کافرانشان عذابی دردآور خواهد رسیددر این آیه به تناسب بحثهای گذشته، پیرامون منافقان بهانه جو و عذرتراش اشاره به وضع دو گروه از تخلف کنندگان از جهاد شده است: نخست آن دسته که واقعا معذور بوده اند.و دیگر گروهی که بدون عذر و به عنوان سرکشی و عصیان سر از انجام این وظیفه بزرگ باز زدند.نخست می گوید: " گروهی از اعراب بادیه نشین که از شرکت در میدان جهاد معذور بودند نزد تو آمده اند تا به آنها اجازه داده شود و معاف گردند" (و جاء المعذرون من الاعراب لیؤذن لهم).و در مقابل، " کسانی که به خدا و پیامبر دروغ گفتند، بدون هیچ عذری در خانه خود نشستند" و به میدان نرفتند (و قعد الذین کذبوا الله و رسوله).در پایان آیه، گروه دوم را شدیدا تهدید کرده، می گوید: " به زودی آن دسته از ایشان که کافر شدند گرفتار عذاب دردناکی خواهند شد" (سیصیب الذین کفروا منهم عذاب الیم).آنچه در تفسیر آیه فوق گفتیم همان چیزی است که با قرائن موجود در آیه سازگارتر است، زیرا از یک سو می بینیم که این دو گروه در برابر یکدیگر قرار داده شده اند، و از سوی دیگر کلمه" منهم" نشان می دهد که تمام این دو گروه کافر نبودند، از مجموع این دو قرینه استفاده می شود که" معذرون" معذوران حقیقی بوده اند.ولی در برابر این تفسیر دو تفسیر دیگر نیز گفته شده.نخست اینکه: منظور از" معذرون" کسانی است که عذرهای واهی و دروغین، برای فرار از جهاد می تراشند، و منظور از گروه دوم آنهایی است که حتی زحمت عذرتراشی به خود نمی دهند، و صریحا از اطاعت فرمان خدا در باره جهاد سرباز می زنند.دوم اینکه" معذرون" همه گروه هایی را شامل می شود که با اظهار عذر اعم از اینکه راست باشد یا دروغ از شرکت در جهاد خودداری می کنند.ولی قرائن نشان می دهد که" معذرون" همان معذوران واقعی هستند.
وجاء المعذرون من الاعراب لیؤذن لهم وقعد الذین کذبوا الله ورسوله سیصیب الذین کفروا منهم عذاب الیم. گروهی از عربهای بادیه نشین آمدند و عذر آوردند تا آنها را رخصت دهند که به جنگ نروند و آنهایی که به خدا و پیامبرش دروغ گفته بودند، در خانه نشستند. زودا که به کافرانشان عذابی دردآور خواهد رسیددر این آیه به تناسب بحثهای گذشته، پیرامون منافقان بهانه جو و عذرتراش اشاره به وضع دو گروه از تخلف کنندگان از جهاد شده است: نخست آن دسته که واقعا معذور بوده اند.و دیگر گروهی که بدون عذر و به عنوان سرکشی و عصیان سر از انجام این وظیفه بزرگ باز زدند.نخست می گوید: " گروهی از اعراب بادیه نشین که از شرکت در میدان جهاد معذور بودند نزد تو آمده اند تا به آنها اجازه داده شود و معاف گردند" (و جاء المعذرون من الاعراب لیؤذن لهم).و در مقابل، " کسانی که به خدا و پیامبر دروغ گفتند، بدون هیچ عذری در خانه خود نشستند" و به میدان نرفتند (و قعد الذین کذبوا الله و رسوله).در پایان آیه، گروه دوم را شدیدا تهدید کرده، می گوید: " به زودی آن دسته از ایشان که کافر شدند گرفتار عذاب دردناکی خواهند شد" (سیصیب الذین کفروا منهم عذاب الیم).آنچه در تفسیر آیه فوق گفتیم همان چیزی است که با قرائن موجود در آیه سازگارتر است، زیرا از یک سو می بینیم که این دو گروه در برابر یکدیگر قرار داده شده اند، و از سوی دیگر کلمه" منهم" نشان می دهد که تمام این دو گروه کافر نبودند، از مجموع این دو قرینه استفاده می شود که" معذرون" معذوران حقیقی بوده اند.ولی در برابر این تفسیر دو تفسیر دیگر نیز گفته شده.نخست اینکه: منظور از" معذرون" کسانی است که عذرهای واهی و دروغین، برای فرار از جهاد می تراشند، و منظور از گروه دوم آنهایی است که حتی زحمت عذرتراشی به خود نمی دهند، و صریحا از اطاعت فرمان خدا در باره جهاد سرباز می زنند.دوم اینکه" معذرون" همه گروه هایی را شامل می شود که با اظهار عذر اعم از اینکه راست باشد یا دروغ از شرکت در جهاد خودداری می کنند.ولی قرائن نشان می دهد که" معذرون" همان معذوران واقعی هستند.
wikifeqh: تنبلی_بادیه نشینان_(قرآن)