تناقض مطلقه عامه با دائمه مطلقه

[ویکی فقه] تناقض مطلقه عامه با دائمه مطلقه یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و از اقسام تناقض قضایای موجهه است.
هرگاه دو قضیه با اتفاق در موضوع و محمول و لواحق این دو، در کیف و کم (و اگر موجهه باشد در جهت) اختلاف داشته باشند آن دو قضیه را «متناقضان» و نسبت میان آنها را «تناقض» خوانند. نقیض ضرورت قضیه، امکان طرف مقابل آن است و برعکس، و نقیض دوام قضیه، فعلی شدن طرف مقابل آن است؛ پس قضیه ضروریه ذاتیه با قضیه ممکنه عامه، و قضیه دائمه مطلقه (قضیه ای که در آن به دوام نسبت، مادامی که ذات موضوع موجود است حکم شده) با قضیه مطلقه عامه (قضیه ای که محمول برای موضوع فعلیت دارد) متناقض است. مثال دائمه مطلقه و نقیض آن: هر انسانی همیشه حیوان است. بعضی انسان ها فعلاً حیوان نیستند.
نکته
مطلقه عامه دو اطلاق دارد: یکی در مقابل موجهه (که مرادف با غیر موجهه است) و دیگری در قبال امکان که در این صورت، فعلیت (مثل ضرورت و دوام و امکان در سایر موجهات) قید برای آن است و اینکه تناقض بین دائمه و بین مطلقه در شمار تناقض بین موجهات محسوب شده است مبتنی بر اطلاق دوم مطلقه است، نه اطلاق اول آن.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• سبزواری، ملاهادی، شرح المنظومة.
...