[ویکی فقه] یکی از کسانی که سعی داشت مانع رفتن امام حسین (علیه السلام) به عراق شود، عبدالله بن جعفر طیار، پسرعموی امام، و همسر حضرت زینب کبری (علیهاالسلام) بود. در این مقاله به نامه وی به امام و جواب ایشان اشاره می شود.
عبدالله بن جعفر طیار برادرزاده علی (علیه السلام) و مادرش اسماء بنت عمیس بود. پدر و مادر عبدالله، در سالهای اول بعثت، از مکه به حبشه هجرت کردند و عبدالله در آنجا متولد شد و در سال هفتم از هجرت، همراه پدر و مادرش به مدینه رفت.عبدالله یکی از سخاوتمند ترین مردان عرب بود. وی در سال ۸۰ق از دنیا رفت. همچنین طبق گزارش منابع تاریخی، یکی از کسانی که سعی داشت مانع رفتن امام حسین (علیه السلام) به عراق شود، عبدالله بن جعفر طیار، پسرعموی امام، و همسر حضرت زینب کبری (علیهاالسلام) بود.
نامه عبدالله بن جعفر
امام علی بن الحسین اقدام عبدالله بن جعفر را چنین نقل می فرماید: وقتی ما از مکه خارج شدیم، عبدالله بن جعفر دو پسرش، عون و محمد را همراه نامه ای نزد حسین بن علی فرستاد که در آن نوشته بود:اما بعد؛ شما را به خدا سوگند، از شما می خواهم وقتی که نامه ام را ملاحظه کردی، باز گردی. من از راهی که برگزیده ای، برایت نگران هستم که مبادا به قتل خود و ریشه کن شدن خاندانت منجر شود. امروز اگر شما از دست بروی، نور زمین خاموش خواهد شد؛ زیرا شما نشانه و ارشاد کننده رهیافتگان و امید مؤمنان هستی، پس در رفتن عجله نکن که من به دنبال این نامه خواهم آمد. والسلام.امام در جواب نامه او نوشت: «اما بعد؛ نامه تو به دست من رسید و آن را خواندم و آنچه نوشته بودی فهمیدم؛ ولی به تو می گویم که من جدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) را در خواب دیدم و او مرا از ماموریتم آگاه کرد و من آن را به انجام خواهم رساند؛ چه به ضرر من باشد و چه به نفع من به خدا سوگند ای پسرعمو اگر به سوراخ حشرات نیز فرو روم، آنها مرا خارج کرده، خواهند کشت. ای پسرعمو به خدا سوگند آنان به حق من تعدی و ظلم می کنند، چنان که یهود درباره روز شنبه تجاوز کردند. (ابن سعد نامه عبدالله بن جعفر و پاسخ امام (علیه السلام)را به اختصار آورده است)
درخواست عبدالله از عمروبن سعید
سپس نزد عمرو بن سعید، حاکم مکه و مدینه، رفت و با او صحبت کرد و به او گفت: به حسین نامه بنویس و در آن به او امان بده و او را به نیکی و احسان خود امیدوار کن و از او بخواه که برگردد؛ شاید نامه ات باعث شود که او به آن اطمینان کند و بازگردد.عمرو بن سعید به عبدالله بن جعفر گفت: هرچه می خواهی بنویس و بیاور تا من آن را مهر کنم. آنگاه عبدالله بن جعفر نامه ای را (از زبان حاکم مکه) به امام نوشت و نزد عمرو بن سعید آورد و به او گفت: این نامه را مهر کن و به وسیله برادرت یحیی بن سعید (نزد حسین) بفرست؛ زیرا وجود او بیشتر موجب اطمینان خاطرش می شود و می فهمد که این نامه واقعا از ناحیه توست. او نیز چنین کرد. عمرو بن سعید در آن هنگام عامل یزید در مکه بود. شیخ مفید میگوید: عمرو بن سعید خود، به توصیه عبدالله بن جعفر به امام نامه نوشت.ابن اعثم از نامه نوشتن سعید بن عاص در مدینه سخن به میان آورده است، در حالی که او پیش از این زمان و در سال ۵۹ ق از دنیا رفته بود.خوارزمی نیز گفته است: عمرو بن سعید در این زمان در مدینه بود و هنگامی که شنید امام قصد رفتن به سوی عراق را دارد، نامه ای به امام نوشت و توسط برادرش یحیی بن سعید نزد امام فرستاد.اما شواهد نشان می دهد که عمرو در آن زمان در مکه بوده است. همچنین در نامه ای که ابن اعثم و خوارزمی نقل کرده اند، سخن از شهادت مسلم به میان آمده است. درحالی که شیخ مفید تصریح میکند جناب مسلم یک روز پس از خروج امام از مکه، یعنی روز نهم ذی الحجه به شهادت رسیده بود.
بردن نامه عمرو نزد امام
...
عبدالله بن جعفر طیار برادرزاده علی (علیه السلام) و مادرش اسماء بنت عمیس بود. پدر و مادر عبدالله، در سالهای اول بعثت، از مکه به حبشه هجرت کردند و عبدالله در آنجا متولد شد و در سال هفتم از هجرت، همراه پدر و مادرش به مدینه رفت.عبدالله یکی از سخاوتمند ترین مردان عرب بود. وی در سال ۸۰ق از دنیا رفت. همچنین طبق گزارش منابع تاریخی، یکی از کسانی که سعی داشت مانع رفتن امام حسین (علیه السلام) به عراق شود، عبدالله بن جعفر طیار، پسرعموی امام، و همسر حضرت زینب کبری (علیهاالسلام) بود.
نامه عبدالله بن جعفر
امام علی بن الحسین اقدام عبدالله بن جعفر را چنین نقل می فرماید: وقتی ما از مکه خارج شدیم، عبدالله بن جعفر دو پسرش، عون و محمد را همراه نامه ای نزد حسین بن علی فرستاد که در آن نوشته بود:اما بعد؛ شما را به خدا سوگند، از شما می خواهم وقتی که نامه ام را ملاحظه کردی، باز گردی. من از راهی که برگزیده ای، برایت نگران هستم که مبادا به قتل خود و ریشه کن شدن خاندانت منجر شود. امروز اگر شما از دست بروی، نور زمین خاموش خواهد شد؛ زیرا شما نشانه و ارشاد کننده رهیافتگان و امید مؤمنان هستی، پس در رفتن عجله نکن که من به دنبال این نامه خواهم آمد. والسلام.امام در جواب نامه او نوشت: «اما بعد؛ نامه تو به دست من رسید و آن را خواندم و آنچه نوشته بودی فهمیدم؛ ولی به تو می گویم که من جدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) را در خواب دیدم و او مرا از ماموریتم آگاه کرد و من آن را به انجام خواهم رساند؛ چه به ضرر من باشد و چه به نفع من به خدا سوگند ای پسرعمو اگر به سوراخ حشرات نیز فرو روم، آنها مرا خارج کرده، خواهند کشت. ای پسرعمو به خدا سوگند آنان به حق من تعدی و ظلم می کنند، چنان که یهود درباره روز شنبه تجاوز کردند. (ابن سعد نامه عبدالله بن جعفر و پاسخ امام (علیه السلام)را به اختصار آورده است)
درخواست عبدالله از عمروبن سعید
سپس نزد عمرو بن سعید، حاکم مکه و مدینه، رفت و با او صحبت کرد و به او گفت: به حسین نامه بنویس و در آن به او امان بده و او را به نیکی و احسان خود امیدوار کن و از او بخواه که برگردد؛ شاید نامه ات باعث شود که او به آن اطمینان کند و بازگردد.عمرو بن سعید به عبدالله بن جعفر گفت: هرچه می خواهی بنویس و بیاور تا من آن را مهر کنم. آنگاه عبدالله بن جعفر نامه ای را (از زبان حاکم مکه) به امام نوشت و نزد عمرو بن سعید آورد و به او گفت: این نامه را مهر کن و به وسیله برادرت یحیی بن سعید (نزد حسین) بفرست؛ زیرا وجود او بیشتر موجب اطمینان خاطرش می شود و می فهمد که این نامه واقعا از ناحیه توست. او نیز چنین کرد. عمرو بن سعید در آن هنگام عامل یزید در مکه بود. شیخ مفید میگوید: عمرو بن سعید خود، به توصیه عبدالله بن جعفر به امام نامه نوشت.ابن اعثم از نامه نوشتن سعید بن عاص در مدینه سخن به میان آورده است، در حالی که او پیش از این زمان و در سال ۵۹ ق از دنیا رفته بود.خوارزمی نیز گفته است: عمرو بن سعید در این زمان در مدینه بود و هنگامی که شنید امام قصد رفتن به سوی عراق را دارد، نامه ای به امام نوشت و توسط برادرش یحیی بن سعید نزد امام فرستاد.اما شواهد نشان می دهد که عمرو در آن زمان در مکه بوده است. همچنین در نامه ای که ابن اعثم و خوارزمی نقل کرده اند، سخن از شهادت مسلم به میان آمده است. درحالی که شیخ مفید تصریح میکند جناب مسلم یک روز پس از خروج امام از مکه، یعنی روز نهم ذی الحجه به شهادت رسیده بود.
بردن نامه عمرو نزد امام
...
wikifeqh: تلاش_های_عبدالله_بن_جعفر_طیار