تقوا و تلاوت ایات خدا

[ویکی فقه] تقوا و تلاوت آیات خدا (قرآن). انبیا وظیفه داشتند که آیات الهی را بر مردم تلاوت کنند که خود یک بستر تقوا پیشگی بوده است.
یکی از بسترهای تقواپیشگی مردم، تلاوت آیات الهی بر آنان از سوی انبیا ذکر شده است.«یـبنی ءادم اما یاتینکم رسل منکم یقصون علیکم ءایـتی فمن اتقی...؛ ای فرزندان آدم! اگر رسولانی از خود شما به سراغتان بیایند که آیات مرا برای شما بازگو کنند، (از آنها پیروی کنید؛) کسانی که پرهیزگاری پیشه کنند و عمل صالح انجام دهند (و در اصلاح خویش و دیگران بکوشند)، نه ترسی بر آنهاست و نه غمناک می شوند».دستور دیگری به همه فرزندان آدم بار دیگر خداوند فرزندان آدم را مخاطب ساخته، می گوید: ای فرزندان آدم اگر رسولانی از خودتان (از طرف من) به سویتان آمدند که آیات مرا به شما عرضه می دارند از آنها پیروی کنید، زیرا آنها که پرهیزگاری پیشه کنند و در اصلاح خویشتن و دیگران بکوشند نه وحشتی از مجازات الهی خواهند داشت و نه اندوه و غمی (یا بنی آدم اما یاتینکم رسل منکم یقصون علیکم آیاتی فمن اتقی و اصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون).
راه رسیدن به تقواپیشگان
تلاوت آیات الهی، موجب قرار گرفتن در زمره تقواپیشگان می شود.«لیسوا سواء من اهل الکتـب امة قائمة یتلون ءایـت الله ءاناء الیل وهم یسجدون•...• وما یفعلوا من خیر فلن یکفروه والله علیم بالمتقین؛ آنها همه یکسان نیستند؛ از اهل کتاب، جمعیّتی هستند که (به حق و ایمان) قیام می کنند؛ و پیوسته در اوقات شب، آیات خدا را می خوانند؛ در حالی که سجده می نمایند.•...• و آنچه از اعمال نیک انجام دهند، هرگز کفران نخواهد شد! (و پاداش شایسته آن را می بینند.) و خدا از پرهیزکاران، آگاه است».معنای این جمله این است: غضب الهی برای این بود که امروز عصیانگری کردند و از پیش هم بر اعتداء و یاغی گریشان استمرار می دادند. لَیْسوا سوَاءً ... مِنَ الصلِحِینَ، کلمه (سواء) مصدری است که معنای وصف از آن اراده شده، می خواهد بفرماید: اهل کتاب همه مثل هم، و مساوی در وصف و در حکم نیستند، برای اینکه بعضی از آنان امتی هستند قائم به عبادت، و آیات خدا را می خوانند و چنین و چنانند، و بعضی دیگر اینطور نیستند. و از اینجا معلوم می شود که جمله: (من اهل الکتاب ...) در مقام تعلیل است، و وجه عدم تساوی اهل کتاب را بیان می کند.مفسرین در معنای کلمه (قائمة) اختلاف کرده، بعضی گفته اند: یعنی ثابت قدم بر امر خدایند. بعضی دیگر گفته اند یعنی عادل و معتدلند، به دو طرف افراط و تفریط گرایش ندارند.بعضی دیگر گفته اند: یعنی دارای امتی و مذهبی قائم و طریقه ای مستقیم اند.