تقسیمات کشوری فدراسیون روسیه نسبتاً پیچیده و تا حد قابل توجهی متفاوت از دیگر کشورهاست. روسیه یک کشور فدرال است و تقسیمات کشوری آن برگرفته از تقسیمات جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه است که در سال ۱۹۹۱ از اتحاد جماهیر شوروی اعلام استقلال کرد.
بر اساس اصل ۶۵ قانون اساسی روسیه ( مصوب ۱۹۹۳ ) فدراسیون روسیه از تعدادی واحد فدرال تشکیل می شود. در سال ۱۹۹۳، زمانی که قانون اساسی روسیه رسمی شد، ۸۹ تقسیم بندی فدرال وجود داشت اما تا سال ۲۰۰۸ به خاطر ادغام بین قسمت ها این تعداد به ۸۳ تقسیم بندی کاهش یافت.
با الحاق جمهوری کریمه و شهر فدرال سواستوپل در مارس ۲۰۱۴ میلادی و جمهوری خلق دونتسک، جمهوری خلق لوهانسک، استان خرسون و استان زاپوریژیا در سال ۲۰۲۰ از خاک اوکراین به فدراسیون روسیه، تعداد واحدهای فدراسیون روسیه به ۸۹ عدد افزایش یافته که البته از لحاظ بین المللی به رسمیت شناخته نشده اند.
این ۸۹ واحد فدرال به ۶ نوع مختلف با میزان خودگردانی متفاوت تقسیم شده اند و تعداد آن ها به این شرح است:
• ۲۱ جمهوری + ۳ جمهوری مورد مناقشه ( کریمه، دونتسک و لوهانسک )
• یک استان خودمختار ( استان خودگردان یهودی )
• ۴ ناحیه خودگردان
• ۹ سرزمین
• ۴۶ استان + ۲ استان مورد مناقشه ( خرسون و زاپوریژیا )
• ۲ شهر فدرال مسکو و سن پترزبورگ + یک شهر فدرال مورد مناقشه ( سواستوپل )
تمامی این واحدهای فدرالی دو نماینده در شورای فدراسیون روسیه دارند. این شورا مجلس علیای مجمع فدرال ـ معادل مجلس سنا در نظام قانون گذاری روسیه ـ است. اما از نظر میزان خودگردانی با یکدیگر تفاوت دارند.
ناحیه های خودمختار از این نظر با بقیه واحدهای فدرال تفاوت دارند که در عین حال که خود از اعضای فدراسیون روسیه محسوب می شوند، زیرمجموعه یک واحد فدرالی دیگر هم هستند. البته ناحیه خودمختار چوکوتکا یک استثنا است که در هیج واحد فدرال دیگری قرار ندارد و خود به تنهایی یک واحد فدرال است.
هر یک از این واحدهای فدرال قوه قانون گذاری و قوه اجرایی خود را دارند اما قوانین آنها نباید مغایر با قوانین دولت فدرال باشد ( اصل ۷۹ قانون اساسی روسیه ) . وضع حقوقی هیچ یک از این واحدهای فدرال بدون موافقت آنها تغییر نخواهد کرد ( اصل ۶۷ ) . جمهوری های خودمختار این حق را دارند که علاوه بر زبان رسمی فدرال ( زبان روسی ) یک یا چند زبان دیگر را هم به عنوان زبان رسمی برای استفاده در ارگان ها و موسسات دولتی تعیین کنند ( اصل ۶۸ ) .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر اساس اصل ۶۵ قانون اساسی روسیه ( مصوب ۱۹۹۳ ) فدراسیون روسیه از تعدادی واحد فدرال تشکیل می شود. در سال ۱۹۹۳، زمانی که قانون اساسی روسیه رسمی شد، ۸۹ تقسیم بندی فدرال وجود داشت اما تا سال ۲۰۰۸ به خاطر ادغام بین قسمت ها این تعداد به ۸۳ تقسیم بندی کاهش یافت.
با الحاق جمهوری کریمه و شهر فدرال سواستوپل در مارس ۲۰۱۴ میلادی و جمهوری خلق دونتسک، جمهوری خلق لوهانسک، استان خرسون و استان زاپوریژیا در سال ۲۰۲۰ از خاک اوکراین به فدراسیون روسیه، تعداد واحدهای فدراسیون روسیه به ۸۹ عدد افزایش یافته که البته از لحاظ بین المللی به رسمیت شناخته نشده اند.
این ۸۹ واحد فدرال به ۶ نوع مختلف با میزان خودگردانی متفاوت تقسیم شده اند و تعداد آن ها به این شرح است:
• ۲۱ جمهوری + ۳ جمهوری مورد مناقشه ( کریمه، دونتسک و لوهانسک )
• یک استان خودمختار ( استان خودگردان یهودی )
• ۴ ناحیه خودگردان
• ۹ سرزمین
• ۴۶ استان + ۲ استان مورد مناقشه ( خرسون و زاپوریژیا )
• ۲ شهر فدرال مسکو و سن پترزبورگ + یک شهر فدرال مورد مناقشه ( سواستوپل )
تمامی این واحدهای فدرالی دو نماینده در شورای فدراسیون روسیه دارند. این شورا مجلس علیای مجمع فدرال ـ معادل مجلس سنا در نظام قانون گذاری روسیه ـ است. اما از نظر میزان خودگردانی با یکدیگر تفاوت دارند.
ناحیه های خودمختار از این نظر با بقیه واحدهای فدرال تفاوت دارند که در عین حال که خود از اعضای فدراسیون روسیه محسوب می شوند، زیرمجموعه یک واحد فدرالی دیگر هم هستند. البته ناحیه خودمختار چوکوتکا یک استثنا است که در هیج واحد فدرال دیگری قرار ندارد و خود به تنهایی یک واحد فدرال است.
هر یک از این واحدهای فدرال قوه قانون گذاری و قوه اجرایی خود را دارند اما قوانین آنها نباید مغایر با قوانین دولت فدرال باشد ( اصل ۷۹ قانون اساسی روسیه ) . وضع حقوقی هیچ یک از این واحدهای فدرال بدون موافقت آنها تغییر نخواهد کرد ( اصل ۶۷ ) . جمهوری های خودمختار این حق را دارند که علاوه بر زبان رسمی فدرال ( زبان روسی ) یک یا چند زبان دیگر را هم به عنوان زبان رسمی برای استفاده در ارگان ها و موسسات دولتی تعیین کنند ( اصل ۶۸ ) .
wiki: تقسیمات کشوری روسیه