تقسیم قران بر اساس ایه

[ویکی فقه] تقسیم قرآن بر اساس آیه. تقسیمات مختلفی از جهات گوناگون، بر روی قرآن صورت گرفته است که به آن ها تقسیمات قرآن می گویند. یکی از این تقسیمات، تقسیم قرآن بر اساس بلندی و کوتاهی و شمار آیات می باشد.
سوره های قرآن از نظر بلندی و کوتاهی و شمار آیات آن ها به ۴ گروه طُوَل، مئون، مثانی و مفصّل تقسیم شده اند: این تقسیم بندی توقیفی و در روایتی از رسول خدا (صلی الله علیه وآله) آمده است که خداوند به جای تورات سبع طُوَل (طوال) و به جای انجیل مئون و به جای زبور مثانی به من داده است و با مفصّل بر دیگر پیامبران برتری داده شده ام. در برخی نقل ها آمده است که به جای تورات سبع طُوَل و به جای انجیل مثانی و به جای زبور مئون به من داده شد.
طُوَل
طول جمع طُولی مؤنث اَطْوَل به معنای طولانی تر است و به سوره های بقره، آل عمران، نساء، مائده، انعام، اعراف و انفال و توبه به سبب طولانی بودن آن ها «سبع طُوَل» گفته شده است. در این دسته بندی دو سوره انفال و توبه به سبب فاصله نشدن بَسْمَلَه میان آن دو و ارتباط تنگاتنگ محتوایشان به منزله یک سوره به شمار آمده اند. روایتی از ابن عباس نیز این را تأیید می کند. از سعید بن جبیر و برخی دیگر نقل شده که سوره یونس را از سبع طول دانسته و دو سوره انفال و توبه را از این گروه نشمرده اند؛ ولی این قول وجهی ندارد، چون سوره برائت از یونس طولانی تر است. گفته شده است: تفاوت مصاحف عثمانی با مصحف اولی که در زمان ابوبکر گردآوری شد تنها در این بوده است که در مصحف اوّل سوره برائت در میان مئون و سوره انفال در میان مثانی جای داشته است؛ ولی در مصحف عثمانی سوره انفال و برائت را با هم بین دو سوره اعراف و یونس و آخرین سوره از سبع طُوَل قرار داده اند. برخی فقط سوره انفال و برخی دیگر فقط سوره توبه و قول ضعیف تری سوره کهف را هفتمین سوره از این مجموعه شمرده است.
مئون و مثانی
مئون جمع مأة به معنای ۱۰۰ و مثانی جمع مَثْنی یا مَثْناة به معنای دو دو است. در تعریف این دو اصطلاح نظرهای مختلفی بیان شده است:
← قول اول
...