تقارن آینه (نظریه ریسمان). در هندسه جبری و فیزیک نظری، تقارن آینه رابطه ای بین اشیاء هندسی به نام خمینه کالابی - یائو است. این اصطلاح به وضعیتی گفته می شود که دو خمینه کالابی - یائو از نظر هندسی بسیار متفاوت به نظر می رسند اما با این وجود وقتی به عنوان ابعاد اضافی نظریه رشته استفاده می شوند معادل هستند.
در فیزیک، نظریه ریسمان یک چارچوب نظری فراهم می آورد که در آن ذرات نقطه ای فیزیک ذرات با اشیاء یک بعدی به نام ریسمان ها جایگزین شده اند. این رشته ها مانند بخش های کوچک یا حلقه های رشته معمولی به نظر می رسند. این نظریه به توصیف این می پردازد که چگونه ریسمان ها در فضا منتشر شده و با هم دیگر برهمکنش می کنند. در مقیاس های بزرگتر از ابعاد ریسمان ها، ریسمان ها شبیه ذرات نقطه ای هستند، که جرم، بار، و دیگر خواص آن توسط وضعیت ارتعاشی آن ریسمان مشخص می شود. تقسیم و نوترکیبی رشته ها با انتشار و جذب ذرات مطابقت دارد و باعث برهم کنش بین ذرات می شود. در نظریه ریسمان، یکی از حالت های متعدد ارتعاشی متناظر با گراویتون است، ذره ای در مکانیک کوانتومی که نیروی گرانش را حمل می کند؛ لذا نظریه ریسمان به نوعی نظریه گرانشی کوانتوم هم می باشد. [ ۱]
تفاوتهای قابل توجهی بین جهان توصیف شده توسط نظریه ریسمان و دنیای روزمره وجود دارد. در زندگی روزمره، سه بعد آشنا از فضا ( بالا / پایین، چپ / راست و رو به جلو / عقب ) وجود دارد و یک بعد از زمان ( پیشتر/ پس از ) وجود دارد؛ بنابراین، به زبان فیزیک مدرن، فرد می گوید فاصله زمانی چهار بعدی است. [ ۲]
یکی از ویژگیهای جالب نظریه ریسمان این است که برای استحکام ریاضی خود به ابعاد اضافی فضایی بیشتر از زمان نیاز دارد. در نظریه ابرریسمان، نسخه دیگر نظریه ریسمان که شامل یک ایده نظری به نام ابرتقارن است، علاوه بر این چهار بعد اضافی از زمان فضایی علاوه بر چهار مورد که از تجربه روزمره نیز آشنا هستند وجود دارد. [ ۳]
فشرده سازی به معنی تغییر یک نظریه نسبت به یکی از ابعاد فضازمانی آن است. به جای داشتن نظریه ای که در آن این بعد نامتناهی است، می توان نظریه را به گونه ای تغییر داد که در آن این بعد طول متناهی داشته باشد و همچنین می تواند متناوب باشد. فشرده سازی نقش مهمی در نظریه میدان گرمایی که زمان را فشرده می کند، در نظریه ریسمان که ابعاد اضافی نظریه فشرده سازی می شوند و در فیزیک حالت جامد یک یا دو بعدی که سیستم محدود به یک بعد فضایی است، بازی می کند. در نقطه حدی که اندازه بعد فشرده شده به صفر میل می کند، هیچ میدانی به این بعد اضافی بستگی نخواهد داشت و نظریه دچار کاهش بعد می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر فیزیک، نظریه ریسمان یک چارچوب نظری فراهم می آورد که در آن ذرات نقطه ای فیزیک ذرات با اشیاء یک بعدی به نام ریسمان ها جایگزین شده اند. این رشته ها مانند بخش های کوچک یا حلقه های رشته معمولی به نظر می رسند. این نظریه به توصیف این می پردازد که چگونه ریسمان ها در فضا منتشر شده و با هم دیگر برهمکنش می کنند. در مقیاس های بزرگتر از ابعاد ریسمان ها، ریسمان ها شبیه ذرات نقطه ای هستند، که جرم، بار، و دیگر خواص آن توسط وضعیت ارتعاشی آن ریسمان مشخص می شود. تقسیم و نوترکیبی رشته ها با انتشار و جذب ذرات مطابقت دارد و باعث برهم کنش بین ذرات می شود. در نظریه ریسمان، یکی از حالت های متعدد ارتعاشی متناظر با گراویتون است، ذره ای در مکانیک کوانتومی که نیروی گرانش را حمل می کند؛ لذا نظریه ریسمان به نوعی نظریه گرانشی کوانتوم هم می باشد. [ ۱]
تفاوتهای قابل توجهی بین جهان توصیف شده توسط نظریه ریسمان و دنیای روزمره وجود دارد. در زندگی روزمره، سه بعد آشنا از فضا ( بالا / پایین، چپ / راست و رو به جلو / عقب ) وجود دارد و یک بعد از زمان ( پیشتر/ پس از ) وجود دارد؛ بنابراین، به زبان فیزیک مدرن، فرد می گوید فاصله زمانی چهار بعدی است. [ ۲]
یکی از ویژگیهای جالب نظریه ریسمان این است که برای استحکام ریاضی خود به ابعاد اضافی فضایی بیشتر از زمان نیاز دارد. در نظریه ابرریسمان، نسخه دیگر نظریه ریسمان که شامل یک ایده نظری به نام ابرتقارن است، علاوه بر این چهار بعد اضافی از زمان فضایی علاوه بر چهار مورد که از تجربه روزمره نیز آشنا هستند وجود دارد. [ ۳]
فشرده سازی به معنی تغییر یک نظریه نسبت به یکی از ابعاد فضازمانی آن است. به جای داشتن نظریه ای که در آن این بعد نامتناهی است، می توان نظریه را به گونه ای تغییر داد که در آن این بعد طول متناهی داشته باشد و همچنین می تواند متناوب باشد. فشرده سازی نقش مهمی در نظریه میدان گرمایی که زمان را فشرده می کند، در نظریه ریسمان که ابعاد اضافی نظریه فشرده سازی می شوند و در فیزیک حالت جامد یک یا دو بعدی که سیستم محدود به یک بعد فضایی است، بازی می کند. در نقطه حدی که اندازه بعد فشرده شده به صفر میل می کند، هیچ میدانی به این بعد اضافی بستگی نخواهد داشت و نظریه دچار کاهش بعد می شود.
