تفسیر احمد بن صبیح

[ویکی فقه] احمد بن صبیح فرزند صبیح اسدی کوفی فقیه، مفسر و محدث شیعه می باشد.
تفسیر احمد بن صبیح (تفسیر ابن صبیح) اثر ابوعبدالله احمد (م ح ۱۹۰ ق) فرزند صبیح اسدی کوفی فقیه، مفسر و محدث شیعه. گـفته شده که زیدیه او را از خود می دانند ولی این موضوع صحیح نیست و زیدی بودن وی نفی شده است.
معرفی تفسیر
تفسیر وی به زبان عربی در یک جلد به شیوه روائی است. ابوالعباس نجاشی (م ۴۵۰ ق) در رجال خود پس از توثیق وی و نفی زیدی بودن او کتاب تفسیر مذکور را ضبط کرده است.شیخ طوسی (م ۴۶۰ ق) آن را در الفهرست ضبط نموده است و سید حسن صدر در تاسیس الشیعه وی را توثیق نموده سپس تفسیر او را ذکر کرده و این مفسر را در طبقه ابن عیسی که عصر حضرت امام رضا (علیه السّلام) را درک نمود می شمارد.تفسیر مذکور را مفسران شیعه طی کتب تفسیرهای خویش نقل کرده اند. فرات کوفی در تفسیر خود معروف به تفسیر فرات کوفی در تفسیر آیه ۱۹۹ سوره بقره «ثم افیضوا من حیث افاض الناس» به نقل از استادش حسین بن علوان از حضرت صادق (علیه السّلام) می نویسد: سوگند به پروردگار و کعبه که آنان را به علی بن ابی طالب (علیه السّلام) هدایت کرده است، که هرکس به او راه یافت، ره یافته شد، و هرکس نیافت، گمراه شد.