تفاوت تشیع جعفری و تشیع علوی

[ویکی فقه] تبعیت از تمام ائمه (علیهم السّلام) لازم است و ائمه (علیهم السّلام)، همگی از جهت راهنمایی دینی مثل یکدیگر هستند، و عدم تبعیت از یکی از آنها، خروج از تشیع، و تبعیت کامل از یکی از آنها به معنی تبعیت از تمام آنها است! طبق روایات، اهل بیت (علیهم السّلام) همراه با قرآن هستند؛ یعنی آنها عقیده و بینش خود را از قرآن می گیرند و بعد از آن در میان مردم تبلیغ می کنند؛ بنابراین میان عقیده و فقه علوی با عقیده و فقه جعفری تفاوتی نیست، زیرا اصولا ویژگی منحصر به فرد خاندان رسالت این است که خودسرانه عمل نمی کنند و برنامه تبلیغ و تعلیم خود را از قرآن می گیرند و همه آنها در این خصلت، مشترک هستند. ائمه به منزله نور واحد می باشند و در راه رساندن تعالیم الهی، وظیفه واحدی را دنبال می کنند؛ در این میان به علت شرائط خاصی که در زمان امام صادق (علیه السّلام) حکمفرما بوده است تعالیم بیشتری به جهان اسلام انتقال یافته است و به تبع شیعه با عنوان جعفری شهرت بیشتری یافته است و این به معنای تفاوت راه و هدف و دو نوع تشیع نمی باشد و همه امامان واجب الاطاعه بوده و یک مسیر را دنبال می کنند.
شبهه ای که مطرح شده این است که چرا باید پیروان امام جعفرصادق (علیه السّلام)، شیعه باشند؟ هرکس بر عقیده (امام علی و امام جعفرصادق (علیهماالسلام)) باشد، شیعه نیست! اگر تشیع پیروان حضرت علی (علیه السّلام) باشند و به اساس عقیده ی امام جعفرصادق (علیه السّلام) از دین پیروی نمایند، پس تشیعی وجود ندارد، اگر دارد باید اعمال شان را با سند ثابت نمایند؛ یعنی باید اثبات نمایند که فقه تشیع برگرفته از عقیده امام علی (علیه السّلام) و اهل بیت است. کارکردهای امروز تحت نام تشیع، هیچ رابطه با اهل بیت ندارد. و اهل بیت آینه منهج بوده اند.در قسمت نخست، این شبهه پیش آمده است که اگر کسی شیعه و پیرو امیرمؤمنان (علیه السّلام) باشد، چگونه می تواند عقیده ی خود را از امام صادق (علیه السّلام) بگیرد، گویا ایشان عقیده ی علوی و جعفری را در تضاد می بیند ازاین رو می گوید: «هرکس بر عقیده (امام علی و امام جعفرصادق (علیهماالسلام)) باشد، شیعه نیست، اگر تشیع پیروان حضرت علی (علیه السّلام) باشند و به اساس عقیده ی امام جعفرصادق (علیه السّلام) از دین پیروی نمایند، پس تشیعی وجود ندارد».در قسمت دوم این سؤال مطرح شده است که: «کارکردهای امروز تحت نام تشیع هیچ ربطی با اهل بیت ندارد. و اهل بیت آینه منهج بوده اند.»«هرکس بر عقیده (امام علی و امام جعفرصادق) باشد، شیعه نیست، اگر تشیع پیروان حضرت علی (علیه السّلام) باشند و به اساس عقیده ی امام جعفرصادق (علیه السّلام) از دین پیروی نمایند، پس تشیعی وجود ندارد».
پاسخ شبهه
بررسی متون تاریخی، لغوی و حدیثی مشخص می کند که شیعه به معنای پیروان و هواداران پیامبر و اهل بیت (علیهم السّلام) می باشد؛ سابقه این تعبیر به زمان نبی اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) برمی گردد و بعد از حیات ایشان نیز برای هر کدام از اولاد امیرالمومنین (علیه السّلام)، عنوان امام و برای پیروان ائمه (علیهم السّلام) عنوان شیعه به کار رفته است، در این میان عوامل زمانی و اجتماعی و ... سبب شده است که شیعه با عنوان جعفری شهرت بیشتری پیدا کند، ولی ادله متعدد ثابت می کند این شهرت، دلیل تبعیت از یک امام و رها کردن امامان دیگر نمی شود و شیعیان همه ائمه را به عنوان حجت های الهی می شناسند. پاسخ این شبهه در ضمن چند بخش بیان می شود.
← معنای لغوی شیعه
آنچه به عنوان مفهوم شیعه از عبارات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) و نقل های تاریخی و تعاریف لغوی مشخص می شود این است که شیعه کسانی بوده اند که در زمان زندگی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم)، حول محور رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) سیر نموده و تحت تربیت امرالمؤمنین (علیه السّلام) و گوش به فرمان آن حضرت بودند و بزرگانی مانند سلمان، اباذر، مقداد، عمار و حذیفه به عنوان افراد شاخص این جریان بودند که همواره عاشق و محب اهل بیت (علیهم السّلام) و حق بوده اند و بعد از حیات نبی اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز به توصیه ایشان، از اهل بیت (علیهم السّلام) پیروی کرده اند و به توصیه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) از دامان اهل بیت (علیهم السّلام) جدا نشده اند و آنان را به عنوان محور حرکت خود قرار داده اند و به واسطه این منش و روش، سعادت خود را تضمین کرده اند. روایات این موضوع را به صورت مفصل در مقاله ی دیگر آورده ایم لطفا به این آدرس مراجعه کنید.
آغاز شهرت تشیع از زمان شهادت پیامبر
...